Άρον Νίμζοβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο ζενίθ της καριέρας του (1927-1931), ο Νίμζοβιτς ήταν ο τρίτος καλύτερος παίχτης στον κόσμο, αμέσως μετά τον [[Αλεξάντρ Αλιέχιν|Αλιέχιν]] και τον [[Καπαμπλάνκα]].<ref>{{Cite web|url = http://chessmetrics.com/cm/CM2/Summary.asp?Params=192510SSSSS3S000000000000111000000000000010100|title = Chessmetrics summary: 1925 - 1935|accessdate = 27/07/ Ιουλίου 2014}}</ref> Αν και σύγχρονος αυτών των δύο, δεν έπαιξε ποτέ εναντίον τους σε σοβαρό ματς. Οι πιο αξιόλογες επιτυχίες του ήταν η πρώτη θέση στην [[Κοπεγχάγη]] το 1923, στο [[Μάριενμπαντ]] το 1925, στη [[Δρέσδη]] το 1926, στο [[Ανόβερο]] το 1926, στα πρωταθλήματα του [[Κάρλοβι Βάρι|Κάρλσμπαντ]] (1929, 1933, και 1934) και δεύτερη θέση μετά από τον Αλιέχιν στο [[Σαν Ρέμο]] το 1930. Αν και ο Νίμζοβιτς ποτέ δεν ανέπτυξε ιδιαίτερα το αγωνιστικό παίξιμο, η μεγαλύτερή του αγωνιστική επιτυχία ήταν μια ισοπαλία με τον Αλιέχιν (αν και αυτό το ματς αποτελούνταν από μόνο τρεις παρτίδες το 1914, δεκατρία χρόνια πριν γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής ο Αλιέχιν).

Ο Νίμζοβιτς εκνευριζόταν από το κάπνισμα των αντιπάλων του. Μία δημοφιλής ιστορία, με τις λεπτομέρειες να ποικίλλουν ανά βιβλιογραφική πηγή αφορά στον επίμαχο αντίπαλο καπνιστή, είτε τον Λάσκερ είτε τον Μιλάν Βίντμαρ, να αφήνει ένα σβηστό τσιγάρο στο τραπέζι, με την πρόθεση να το ανάψει. Ο Νίμζοβιτς αμέσως παραπονέθηκε στους διαιτητές του τουρνουά λέγοντας: «''Απειλεί να καπνίσει και ως έμπειρος σκακιστής πρέπει να γνωρίζετε ότι η απειλή είναι ισχυρότερη και από την εκτέλεσή της''».<ref>{{Cite web|url = http://www.chesshistory.com/winter/extra/nimzowitsch.html|title = A Nimzowitsch Story|accessdate = 15/08/ Αυγούστου 2014|last = Winter|first = Edward}}</ref>

O Ταρτακόβερ είχε σχολιάσει σχετικά με τον Νίμζοβιτς, «''Παριστάνει τον τρελό, για να μας τρελάνει όλους.''»<ref>{{Cite web|url = http://www.chesscafe.com/text/kmoch02.pdf|title = Grandmasters I have known: Aaron Nimzowitsch|accessdate = 16/08/ Αυγούστου 2014|last = Kmoch|first = Hans|date = 2004}}</ref>