Μαργαρίτα Β΄ της Φλάνδρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 68:
Ο Ματθαίος των Παρισίων εκφράζεται με τα χειρότερα λόγια για την Μαργαρίτα της Φλάνδρας: τη χαρακτηρίζει φρικτή και [[Μήδεια]], υπεύθυνη για τον θάνατο πολλών ευγενών, όπως και υπεύθυνη για το μίσος των ίδιων των παιδιών της μεταξύ τους. <ref>Wade Labarge, pp. 111-112.</ref>
Ο διάδοχός της από τον Οίκο των Αβέν ήταν ακόμα ανήλικος, γι'αυτό αποφάσισε να ανακτήσει την κομητεία του Αινώ, ενώ στην Φλάνδρα συμβασίλευε με τον άλλο γιο της Γκυ μέχρι τις 29 Δεκεμβρίου 1278, τότε που η Μαργαρίτα αποφάσισε να παραιτηθεί για χάρη του και να τον αφήσει μόνο κυβερνήτη της Φλάνδρας. Η υπέργηρη Μαργαρίτα κράτησε το Αινώ σαν συμβασίλισσα μαζί με τον εγγονό της [[Ιωάννης Β΄ του Αινώ|Ιωάννη Β΄ του Αβέν]] μέχρι τον θάνατό της, 9 μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1290, <ref>Karen Nicholas: Countesses as Rulers in Flanders in: Aristocratic Women in Medieval France, ed. Theodore Evergates (Philadelphia: University of Pennsylvania, 1999).</ref> άφησε τον εγγονό της Ιωάννη Β΄ μοναδικό κυβερνήτη του Αβέν, στη συνέχεια με τον γάμο του έγινε κόμης της Ολλανδίας και της Ζηλανδίας (1299).
Ο θάνατος της Μαργαρίτας της Φλάνδρας έφερε το τέλος στην ένωση του Αινώ και της Φλάνδρας, που είχε διατηρηθεί περίπου έναν αιώνα. Τα εδάφη θα ενωθούν ξανά όταν η Ζακλίν της Βαυαρίας, κληρονόμος των Αβέν, θα παραδώσει τα εδάφη της στον [[Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας|Φίλιππο Γ΄]] δούκα της Βουργουνδίας, κληρονόμο των Νταμπιέρ.
 
==Τρόπος διακυβέρνησης της Μαργαρίτας==