Σλαβομακεδονική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Ταξινόμηση ==

 

Η μεγάλη πλειοψηφία των [[Γλωσσολογία|γλωσσολόγων]], μεταξύ των οποίων οι Βίκτορ Φρίντμαν (Victor Friedman) και Όλγα Τόμιτς (Olga Mišeska Tomić) θεωρούν τη σλαβομακεδονική διακριτή γλώσσα, στενό συγγενή της βουλγαρικής.<ref>Chris Kostov, ''Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996'', Peter Lang, 2010, ISBN 3-034-30196-0, σελ. 9</ref> Σε δημοσίευση της, η γλωσσολόγος Σλαβικής Α. Ιωαννίδου αναφέρει ότι στην Ελλάδα συνήθως εκφράζονται και από επίσημα πρόσωπα παράλογες απόψεις για το ζήτημα της ύπαρξης της σλαβομακεδονικής ως χωριστής γλώσσας λόγω της σχετικά πρόσφατης γλωσσικής κανονικοποίησης της (δεκαετία 1950), μεταξύ των οποίων ο διαδεδομένος μύθος ότι πρόκειται απλώς για μια [[διάλεκτος|διάλεκτο]] και όχι για [[πρότυπη γλώσσα]], θέση που είχαν εκφράσει παλαιότερα Έλληνες γλωσσολόγοι, όπως ο [[Νικόλαος Ανδριώτης]], και εξακολουθεί να αναπαράγεται κυρίως από πολιτικούς. Με ανάλογο τρόπο χαρακτηρίζουν και τη θέση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών πως η σλαβομακεδονική αποτελεί απλώς γραπτή κανονικοποίηση μιας τοπικής βουλγαρικής διαλέκτου.<ref>{{cite book|last=Ioannidou|first=Alexandra|chapter=Blaže Koneski, his successors and the peculiar narrative of a "late standardization" in the Balkans|title=Romanica et Balcanica: Wolfgang Dahmen zum 65. Geburtstag|editor=Thede Kahl, Johannes Kramer, Elton Prifti|location=Μόναχο|publisher=Akademische Verlagsgemeinschaft Muenchen|year=2015|series=Jenaer Beitraege zur Romanistik|volume=7|url=https://books.google.com/books?id=wJgtDwAAQBAJ&pg=PA368|page=368}}</ref>