[[Αρχείο:Nikea 1936.jpg|thumb|250px|right|Γειτονιά της Νίκαιας με προσφυγικές οικίες το [[1936]].]]
[[Αρχείο:Geitonia-nikaia.jpg|thumb|200px|right|Σύγχρονη γειτονιά στη Νίκαια.]]
Με τηντη [[Μικρασιατική Καταστροφή|Μικρασιατικήμικρασιατική καταστροφή]] και τον ερχομό 1.500.000 [[Προσφυγικό ζήτημα (Μικρασιατική Καταστροφή)|Μικρασιατώνμικρασιατών προσφύγων]], δημιουργούνται νέοι συνοικισμοί ανά διάφορες περιοχές της Ελλάδας, μεταξύ αυτών και στον Πειραιά, για την εγκατάσταση τους. Έπειτα από απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης το 1922, απαλλοτριώνονται οικόπεδα για τη δημιουργία συνοικισμών και στις [[18 Μαρτίου]] [[1923]]<ref name="eikon"/><ref name="eikon">''Η Εικονογραφημένη της Ελλάδος'', Ιούλιος 1925 τεύχος 7, σελίδες 13-15, [http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=34648&seg=0 Από το ψηφιακό αρχείο της Βουλής των Ελλήνων]</ref> το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων εγκαινίασε τον συνοικισμό της Νέας Κοκκινιάς, σε ακατοίκητη προηγουμένως περιοχή όπου άνηκε στον [[Δήμος Πειραιώς|Δήμο Πειραιώς]]<ref>[http://www.eie.gr/nhrf/institutes/inr/structure/sectionb2/section_b2tekmeria-nikaia-gr.html Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]</ref>. Οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στον συνοικισμό ήταν καταγόμενοι από διάφορα μέρη της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] όπως [[Σμύρνη]], [[Μαγνησία]], [[Βιθυνία]], [[Μούγλα]], [[Τραπεζούντα]], [[Ικόνιο]] <ref name="eikon"/>, εξ' αυτών κατά πλειοψηφία ήταν ελληνικής καταγωγής<ref>{{Cite web|url=https://drive.google.com/file/d/0B4dqYlrQi2zhbE45Mm5BMFN2SjQ3YzBTMHVacnRvb180c1Y4/view|title=(επιμ. Κώστας Μπέλσης). Αυτοβιογραφικές σημειώσεις Κωνσταντίνου Δυναμίδη (1937-1950)|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>, ωστόσο όμως σε εξίσου μεγάλο βαθμό ήταν και [[Αρμενία|αρμενικής]] καταγωγής.
Ανατέθηκε στον μηχανικό Διονύσιο Κόκκινο να ετοιμάσει τα σχέδια του προσφυγικού συνοικισμού, ενώ από το [[1924]] το έργο ανέλαβε να αποπερατώσει η [[Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων]]<ref name="eikon"/>. Σε έκταση 750.000[[Τετραγωνικό μέτρο|m²]] ανεγέρθηκαν περί τις 1000 οικίες διώροφες ή μονοκατοικίες που σε αυτές αμέσως στεγάστηκαν 50.000 πρόσφυγες<ref name="eikon"/>. Για την κατασκευή των κατοικιών στα τοιχία χρησιμοποιήθηκαν λίθοι, μπετόν αρμέ για τα πατώματα και κεραμίδια γαλλικού τύπου για τις σκεπές<ref name="eikon"/>. Η αξία της κάθε οικίας ανέρχεται στις 70.000 [[Δραχμή|δρχ]] και όποιος πρόσφυγας επιθυμούσε κατέβαλε 7.000 δρχ και είχε την δυνατότητα να το αποπληρώσει σε 15 έτη<ref name="eikon"/>. Για την δημιουργία του συνοικισμού δαπανήθηκαν 80,279,302 δρχ και στο αρχικό σχέδιο προβλεπόταν δημόσια κτίρια όπως νοσοκομείο, αστυνομία, εκκλησία κτλ τα οποία κατασκευάστηκαν σε δεύτερη φάση με άλλο δάνειο<ref name="eikon"/>.
