Βικιπαίδεια

Ίνδιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Διάσωση 7 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 44:
|ενθαλπία εξάτμισης = 231,8 KJ/mol
|ειδική θερμοχωρητικότητα = 26,74 J/mol·K
|μαγνητική συμπεριφορά = διαμαγνητικό<ref name="Magnetic">[http://www-d0.fnal.gov/hardware/cal/lvps_info/engineering/elementmagn.pdf Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds] {{deadWebarchive|url=https://web.archive.org/web/20040324080747/http://www-d0.fnal.gov/hardware/cal/lvps_info/engineering/elementmagn.pdf link|date=June2004-03-24 2015}}, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition, CRC press.</ref>
|ειδική ηλεκτρική αντίσταση = (20&nbsp;°C) 83,7 nΩ·m
|ειδική ηλεκτρική αγωγιμότητα = (20&nbsp;°C) 11,95 ΜS/m
Γραμμή 243:
|volume= |issue Open-File Report 2004-1300= |year= 2005|pages= |format= PDF|url= http://pubs.usgs.gov/of/2004/1300/2004-1300.pdf|accessdate = 9/10/2010}}</ref> και στις Η.Π.Α. παράχθηκαν συνολικά την περίοδο 1941-1945 περίπου 7 τόνοι.<ref name="DiFrancesco" />
 
Το ίνδιο άρχισε να παράγεται συστηματικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν ξεκίνησε η χρήση του στη βιομηχανία ημιαγωγών. Mέχρι το 1986, η παγκόσμια παραγωγή ινδίου δεν ξεπερνούσε τους 50 τόνους ετησίως. Το 1987 ήταν 53 τόνοι και διπλασιάστηκε το 1988 φθάνοντας τους 106 τόνους<ref name="DiFrancesco">{{cite journal|title= INDIUM STATISTICS U.S. GEOLOGICAL SURVEY|author= C.A. DiFrancesco (retired), M.W. George, J.F. Carlin, Jr., and A.C. Tolcin|journal= U.S. Geological Survey|format= PDF|url= http://minerals.usgs.gov/ds/2005/140/indium.pdf|accessdate = 9/7/2010}}{{dead link|date=June 2015|archiveurl= https://web.archive.org/web/20100626030426/http://minerals.usgs.gov/ds/2005/140/indium.pdf|archivedate= 2010-06-26|url-status= dead}}</ref> ενώ το 2009 άγγιξε τους 600 τόνους περίπου λόγω της βελτίωσης της τεχνολογίας εξόρυξης και ανάκτησης, σε μια προσπάθεια να καλυφθεί η ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση.
 
Όπως φαίνεται και στο σχετικό πίνακα, η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή ινδίου είναι η Κίνα η οποία καλύπτει πάνω από το 50 % της παγκόσμιας παραγωγής. Μικρότερες ποσότητες παράγονται στη Νότια Κορέα, στην Ιαπωνία, στην Καναδά, στη Γερμανία αλλά και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στην Ιταλία και στη Μεγάλη Βρετανία, περίπου 5 τόνοι/έτος σε κάθε μία. Ίνδιο επίσης παράγουν και χώρες της Νότιας Αμερικής όπως το Περού και η Βραζιλία.<ref name="Tolcin">{{cite journal
Γραμμή 255:
[[Αρχείο:Indiumprices 1972-2008.svg|right|thumb|Μεταβολή τιμών ινδίου από το 1972 έως το 2008<ref name="DiFrancesco" />|300px]]
 
Το ίνδιο βρίσκεται μέσα στα 15 ακριβότερα μέταλλα, παρόλο που είναι λιγότερο ακριβό από το γάλλιο.<ref>[{{Cite web |url=http://www.lipmann.co.uk/facts/expensive.html |title=Lipmann Walton & Co Ltd. THE MOST EXPENSIVE ELEMENTS]{{dead link|dateaccessdate=June2010-07-16 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090522122924/http://www.lipmann.co.uk/facts/expensive.html |archivedate=2009-05-22 |url-status=dead 2015}}</ref> Η τιμή του ινδίου τον Ιούλιο του 2010 ήταν μεταξύ 500 και 550 δολαρίων/κιλό ενώ το Μάιο του 2011 άγγιξε τα 800 δολάρια/κιλό. Το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, η τιμή έπεσε ξανά στα 550 δολάρια/κιλό.<ref name="MinorMetalsCharts" />
 
Πριν από το 1940, το ίνδιο, χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά για πειραματικούς σκοπούς οπότε και πωλούνταν σε μικρές ποσότητες και σε πολύ υψηλές τιμές, πάνω από 950 δολάρια/κιλό.<ref group="Σημ.">Τιμές δολαρίου 2008</ref> Από το 1940 μέχρι το 1945, οι τιμές συνήθως καθορίζονταν μέ απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών.<ref name="Brown">{{cite journal|title= Annual Average U.S. Indium Price1959-1998|author= Robert D. Brown, Jr|journal= U.S. Geological Survey|pages= 57-59|format= PDF|url= http://minerals.usgs.gov/minerals/pubs/commodity/indium/490798.pdf|accessdate = 12/7/2010}}</ref> Στις Η.Π.Α. η τιμή παραγωγού ινδίου καθιερώθηκε το 1945 και παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, περίπου 72 δολάρια/κιλό,<ref name="DiFrancesco" /> μέχρι το 1963.
Γραμμή 270:
ανακύκλωση αλλά και στην παραγωγή από την Κίνα φθηνού πρωτογενούς ινδίου.<ref>[http://www.roskill.com/reports/minor-and-light-metals/indium Roskill : Minor & Light Metals/The Economics of Indium]</ref> Το 1998 η παραγωγή οθονών LCD παρουσιάζει μικρή κάμψη,<ref name="Brown" /> ενώ εμφανίζονται νέες τεχνολογίες κατασκευής τους που απαιτούν το 1/3 του ινδίου. Το 2002 η τιμή του ινδίου επανέρχεται στα επίπεδα του 1984, περίπου 97 δολάρια/κιλό.<ref name="DiFrancesco" />
 
'''Περίοδος 2002 - 2006'''. Παρά τα χαμηλά επίπεδα παραγωγής ημιαγωγών που περιέχουν ίνδιο, η τιμή του ινδίου αυξήθηκε παρα πολύ, φθάνοντας τα 946 δολάρια/κιλό το 2005, εξαιτίας μειώσεων στην παραγωγή, μεγάλης αύξησης της ζήτησης για το ΙΤΟ που χρησιμοποιείται στην κατασκευή επίπεδων οθονών<ref>[{{Cite web |url=http://archive.is/20120714062550/findarticles.com/p/articles/mi_go2351/is_200311/ai_n6520720/ |title=MARKET TRENDS: Price of Indium Rises Steeply] |accessdate=2012-07-14 |archiveurl=https://archive.is/20120714062550/findarticles.com/p/articles/mi_go2351/is_200311/ai_n6520720/ |archivedate=2012-07-14 |url-status=live }}</ref> και στη και χρονική υστέρηση μεταξύ ζήτησης και διαθέσιμων προμηθειών.<ref>[http://www.indium.com/supply.php Indium Corporation of America. The Indium Corporation is confident of the sustained indium metal supply]</ref>
 
== Φυσικές ιδιότητες ==
Γραμμή 401:
{{Κύριο|Ισότοπα του ινδίου}}
 
Το ίνδιο στη φύση αποτελείται από 39 ισότοπα από το <sup>97</sup>In έως το <sup>135</sup>In.<ref>{{cite journal|title= The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties|author= G. Audi, O. Bersillon, J. Blachot, A. H. Wapstra|journal= Nuclear Physics. Bd|volume= A|issue = 729|year= 2003|pages= |format= PDF|url= http://www.nndc.bnl.gov/amdc/nubase/Nubase2003.pdf|accessdate = 12/7/2010}}{{dead link|date=June 2015|archiveurl= https://web.archive.org/web/20080923135135/http://www.nndc.bnl.gov/amdc/nubase/Nubase2003.pdf|archivedate= 2008-09-23|url-status= dead}}</ref> Από αυτά δύο είναι αρχέγονα [[νουκλίδιο|νουκλίδια]].<ref group="Σημ.">Αρχέγονα νουκλίδια ή αρχέγονα ισότοπα είναι εκείνα που βρέθηκαν στη Γη και τα οποία υπήρχαν με τη σημερινή τους μορφή πριν σχηματιστεί η Γη, σύμφωνα με τη θεωρία της αστρικής εξέλιξης.</ref> Μια ασυνήθιστη ιδιότητά του, που απαντάται μόνο στο στοιχείο ρήνιο, είναι ότι το ίνδιο παρά το γεγονός ότι διαθέτει ένα μόνο σταθερό [[ισότοπο]], το <sup>113</sup>In (σε ποσοστό 4,29 %), το μεγαλύτερο μέρος της φυσικής εμφάνισης (σε ποσοστό 95,71 %) αποτελείται από το <sup>115</sup>In που είναι ελαφρώς [[ραδιενέργεια|ραδιενεργό]] και έχει πολύ μεγάλο [[χρόνος ημιζωής|χρόνο ημιζωής]], 4,41×10<sup>14</sup> χρόνια. Αυτό το ισότοπο, το ίνδιο-115, διασπάται με πολύ αργό ρυθμό με β<sup>–</sup>-διάσπαση προς <sup>115</sup>Sn. Το ισότοπο <sup>111</sup>In χρησιμεύει ως ιχνηθέτης στην πυρηνική [[ιατρική]].
 
== Τοξικότητα του ινδίου ==
Γραμμή 466:
|volume= A34|issue =|year= 1978|pages= 123-126|format=|url= http://scripts.iucr.org/cgi-bin/paper?S0567739478000224|accessdate = 15/7/2010}}</ref> που αντιστοιχεί στον τύπο In<sub>4</sub>Te<sub>4</sub> αλλά με το 1/4 των θέσεων του ινδίου κενό. Φαίνεται μάλιστα ότι η απόσταση μεταξύ των ατόμων In δεν είναι μικρή πράγμα που θα υποδείκνυε δεσμό In-In. Το τελλουρίδιο In<sub>7</sub>Te<sub>10</sub> αντιστοιχεί στον τύπο In<sub>2</sub><sup>4+</sup> 12In<sup>3+</sup> 20Te<sup>2-</sup>.<ref>{{cite journal|title= The Crystal Structures of Heptagallium- and Heptaindiumdecatellurides'': Ga<sub>7</sub>Te<sub>10</sub> and In<sub>7</sub>Te<sub>10</sub>
|author= H.J. Deiseroth, H.D. Müller|journal= Z. Krist.|volume= 210|issue =|year= 1995|pages= 57-58
}}</ref> Το μαύρο In<sub>2</sub>Te<sub>3</sub> έχει υψηλό σημείο τήξης και απαντάται με τις μορφές α- και β-. Η ένωση In<sub>2</sub>Te<sub>5</sub> είναι ένα πολυ-τελλουρίδιο όπου υπάρχουν άτομα Te ξεχωριστά από τις αλυσίδες. Έχει τον τύπο (2In<sup>3+</sup> Te<sup>2<nowiki>−</nowiki></sup>Te<sub>3</sub><sup>2<nowiki>−</nowiki></sup>)<sub>n</sub>που εξισορροπείται από τα χωριστά ιόντα Te<sup>2–</sup>.<ref>{{cite journal|title= Die Pentatelluride M<sub>2</sub>Te<sub>5</sub> (M = Al, Ga, In): Polymorphie, Strukturbeziehungen und Homogenitätsbereiche|author= H. J. Deiseroth, H. Thurn, P. Amann|journal= Z für anorg und allgem Chemie|volume= 622|issue= 6|year= 9 Nov 2004|pages= 985 - 993|format= |url= http://www3.interscience.wiley.com/journal/109785527/abstract?CRETRY=1&SRETRY=0|accessdate= 15/7/2010}}{{Dead link|date=Σεπτέμβριος 2019 }}</ref>
|title= Die Pentatelluride M<sub>2</sub>Te<sub>5</sub> (M = Al, Ga, In): Polymorphie, Strukturbeziehungen und Homogenitätsbereiche|author= H. J. Deiseroth, H. Thurn, P. Amann|journal= Z für anorg und allgem Chemie|volume= 622|issue = 6|year= 9 Nov 2004|pages= 985 - 993|format=|url= http://www3.interscience.wiley.com/journal/109785527/abstract?CRETRY=1&SRETRY=0|accessdate = 15/7/2010}}</ref>
 
=== Δυαδικές ενώσεις με άζωτο, φωσφόρο, αρσενικό, αντιμόνιο ===
Γραμμή 549 ⟶ 548 :
* Το ουδέτερο ένυδρο [[θειικό ίνδιο (ΙΙΙ)]], In<sub>2</sub>(SO<sub>4</sub>)<sub>3</sub>.9H<sub>2</sub>O, χρησιμοποιείται σε επικαλύψεις και επιστρώματα.
* Ενώσεις στις οποίες το ίνδιο έχει αριθμό οξείδωσης +2, όπως το InCl<sub>2</sub>, χρησιμοποιούνται συχνά ως μονο-ηλεκτρονιακά αναγωγικά μέσα οπότε [[οξειδοαναγωγή|οξειδώνονται]] και το ίνδιο αποκτά αριθμό οξείδωσης +3 που είναι και σταθερότερος.<ref>[https://www.organic-chemistry.org/chemicals/reductions/indiumlowvalent.shtm Organic Chemistry Portal. Indium (low valent)]</ref>
* Το [[ραδιενέργεια|ραδιενεργό]] <sup>111</sup>In, το οποίο εκπέμπει [[ακτινοβολία]] γ με ενέργεια 172 και 245 KeV, χρησιμοποιείται κυρίως συνδεδεμένο με το διαιθυλενο-τριαμινο-πενταοξικό οξύ, DTPA, για τη δεξαμενογραφία του [[εγκέφαλος|εγκεφάλου]] και συνδεδεμένο με το [[οκτρεοτίδιο]]<ref group="Σημ.">Το οκτρεοτίδιο είναι συνθετικό ανάλογο της [[σωματοστατίνη]]ς η οποία είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από κύτταρα του παγκρέατος και ασκεί ανασταλτική δράση στην έκκριση [[ινσουλίνη]]ς και [[γλυκαγόνη]]ς</ref> για την απεικόνιση διαφόρων όγκων, αλλά η κυριότερη χρησιμότητά του προκύπτει από τη σύνδεσή του με διάφορα [[αντισώματα]] ή [[αντιγόνα]] για τη σπινθηρογραφική απεικόνιση διαφόρων καρκινωμάτων και των μεταστάσεων αυτών. Επίσης χρησιμοποιείται το <sup>113</sup>In ως <sup>113m</sup>InCl και ως <sup>113m</sup>In-DTPA.<ref>{{cite journal |title= Φυσικοχημικές Ιδιότητες και Φυσική Διασπορά των Κυριότερων Ραδιονουκλιδίων που Χρησιμοποιούνται στην Πυρηνική Ιατρική |author= Βασιλική Μήρτσου-Φιδάνη |journal= Τετραμηνιαίο Περιοδικό της Ελληνικής Εταιρείας Πυρηνικής Ιατρικής |volume= 1 |issue = 1 |year= 1998 |pages= |format= |url= http://www.med.auth.gr/pub/nuclmed/gr/jan98/5.html#2 |accessdate = 20/7/2010 |archiveurl=http https://web.archive.org/web/20040307073801/http://www.med.auth.gr/pub/nuclmed/gr/jan98/5.html#2 |archivedate= 2004-03-07 |date= |url-status= live }}</ref>
 
== Ανακύκλωση ινδίου ==
Γραμμή 581 ⟶ 580 :
* [http://www.theodoregray.com/periodictabledisplay/Elements/049/index.s9.html Theodore Gray : Elements Display]
* [http://www.webmineral.com/chem/Chem-In.shtml Mineral Species containing Indium (In)]
* [httphttps://wwwweb.archive.org/web/20100917193759/http://3dchem.com/element.asp?selected=In Library of Inorganic Structures : In]{{dead link|date=June 2015}}
* [http://periodictable.com/Elements/049/pictures.pr.html Pictures of Indium, its minerals and applications]
* [http://scitoys.com/scitoys/scitoys/thermo/liquid_metal/liquid_metal.html A metal alloy that is liquid at room temperature]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ίνδιο"