Ευνούχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Bluelinking 1 books for verifiability.) #IABot (v2.1alpha3 |
|||
Γραμμή 45:
Λέγεται ότι η δικαιολογία για την απασχόληση ευνούχων ως υψηλόβαθμων [[Κρατική Λειτουργία|δημοσίων υπαλλήλων]] ήταν ότι, δεδομένου ότι ήταν ανίκανοι να αποκτήσουν παιδιά, δεν θα έμπαιναν στον πειρασμό να σφετεριστούν εξουσία και να ξεκινήσουν μια δυναστεία. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ευνούχοι θεωρούνταν πιο αξιόπιστοι από τους επιστήμονες υπαλλήλους. Παρόμοιο σύστημα υπήρχε στο [[Βιετνάμ]]<ref>For an extended discussion see Mitamura Taisuke,''Chinese Eunuchs: The Structure of Intimate Politics'' tr. Charles A. Pomeroy, Tokyo 1970, a short, condensed version of Mitamura's original book =三田村泰助, ''宦官'', Chuko Shinsho, Tokyo 1963</ref>.
Η ένταση μεταξύ των ευνούχων στην υπηρεσία του αυτοκράτορα και ενάρετων αξιωματούχων του Κομφούκιου είναι γνωστό θέμα στην κινεζική ιστορία. Στην ''Ιστορία της Κυβέρνησης'', ο Samuel Finer επισημαίνει ότι η πραγματικότητα δεν ήταν πάντα τόσο ξεκάθαρη. Υπήρχαν περιπτώσεις πολύ ικανοποιημένων ευνούχων που ήταν πολύτιμοι σύμβουλοι του αυτοκράτορά τους και η αντίσταση των «ηθικών» αξιωματούχων συχνά προέκυπτε από τη ζήλια τους. Ο Ray Huang υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα οι ευνούχοι αντιπροσώπευαν την προσωπική βούληση του αυτοκράτορα, ενώ οι αξιωματούχοι την εναλλακτική πολιτική βούληση της [[Γραφειοκρατία|γραφειοκρατίας]] . Η σύγκρουση μεταξύ τους ήταν συνεπώς μια σύγκρουση ιδεολογιών ή πολιτικής ατζέντας<ref>{{Cite book|title=1587, A Year of No Significance: The Ming Dynasty in Decline|first=Ray|last=Huang|publisher=Yale University Press|isbn=0-300-02518-1|year=1981|location=New Haven|url-access=registration|url=https://archive.org/details/1587yearofnosign00huan}}</ref>.
Ο αριθμός των ευνούχων στην αυτοκρατορική υπηρεσία είχε μειωθεί σε 470 το 1912, όταν σταμάτησε η πρακτική της χρήσης τους. Ο τελευταίος αυτοκρατορικός ευνούχος, ο Sun Yaoting, πέθανε το Δεκέμβριο του 1996.
| |||