Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 30:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Ριχάρδος Α΄''' ο ''Ισχυρός'' (''Richard Ier de Normandie'', [[28 Αυγούστου]] [[933]] – [[20 Νοεμβρίου]] [[996]]) ήταν κόμης (jarl) του Ρουέν ([[942]] - [[996]]).
Ο '''Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας''' ή '''Ριχάρδος ο Ισχυρός''' (''Richard Ier de Normandie'', [[28 Αυγούστου]] [[933]] – [[20 Νοεμβρίου]] [[996]]) κόμης και Γιαρλ της Ρουέν ([[942]] - [[996]]) ήταν γιος και διάδοχος του [[Γουλιέλμος Α΄ της Νορμανδίας|Γουλιέλμου του Μακρόξιφου]] και της Σπρότα, εγγονός του [[Ρόλλο της Νορμανδίας]] του γενάρχη του [[Οίκος της Νορμανδίας|Οίκου της Νορμανδίας]].<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79</ref><ref>The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 32</ref> Ο Ντούντο του Αγίου Κουεντίν στον οποίο ο γιος του Ριχάρδος είχε αναθέσει να γράψει το έργο ''"Συνήθειες και έθιμα των πρώτων δουκών της Νορμανδίας"'' του αποδίδει τον τίτλο του ''"δούκα"''. Ο τίτλος ωστόσο δεν χρησιμοποιήθηκε επίσημα στην Νορμανδική αριστοκρατία της εποχής του, αναφερόταν μονάχα στον ίδιο τον Ριχάρδο σαν αρχηγό των Νορμανδικών στρατιωτικών δυνάμεων σε περίοδο πολέμου.<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), pp. 125–6</ref><ref>For different meanings of Latin word dux (pl. duces), see Dux.</ref> Ο Ριχάρδος Α΄ δεν εισήγαγε τον φεουδαρχισμό στην [[Νορμανδία]] ούτε τον επέκτεινε, στο τέλος της βασιλείας του πολλοί σημαντικοί Νορμανδοί κρατούσαν εδάφη σε φεουδαρχική κατοχή.<ref>Emily Zack Tabuteau, 'Ownership and Tenure in Eleventh-Century Normandy', The American Journal of Legal History, Vol. 21, No. 2, (Apr. 1977), p. 99</ref>
 
==Βιογραφία==
Η μητέρα του Ριχάρδου Α΄ Σπρότα ήταν παλλακίδα που αιχμαλωτίστηκε σε πόλεμο και προσφέρθηκε για γάμο στον πατέρα του Γουλιέλμο.<ref>The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester University Press, 2000), p. 47 n. 77</ref> Ο Γουλιέλμος πληροφορήθηκε την γέννηση του γιου του όταν βρισκόταν σε μάχη εναντίον [[Βίκινγκ]] επαναστατών, η ύπαρξη του κρατήθηκε μυστική μερικά χρόνια μέχρι την στιγμή που συναντήθηκε με τον πατέρα του ο οποίος τον φίλησε και τον έχρισε διάδοχο του, ο Γουλιέλμος έστειλε τον Ριχάρδο να ανατραφεί στην [[Μπαγιέ]].<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 95</ref> Ο Ριχάρδος ήταν περίπου 10 ετών όταν ο πατέρας του έπεσε σε μάχη στις 17 Δεκεμβρίου 942.<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79</ref> Μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Α΄ η Σπρότα έγινε σύζυγος του Έσπερλενγκ ενός πλούσιου μυλωνά με τον οποίο απέκτησε τον Ροβέρτο του Ιβρί, ετεροθαλή αδελφό του Ριχάρδου.<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 4 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1989), Tafel 694A</ref>
Ήταν γιος και διάδοχος του [[Γουλιέλμος Α΄ της Νορμανδίας|Γουλιέλμου Α΄]] κόμη του Ρουέν και της Σπρότα, εγγονός του [[Ρόλλο της Νορμανδίας]] του γενάρχη του [[Οίκος της Νορμανδίας|Οίκου της Νορμανδίας]].<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79</ref><ref>The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 32</ref>
 
Ο '''Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας''' ή '''Ριχάρδος ο Ισχυρός''' (''Richard Ier de Normandie'', [[28 Αυγούστου]] [[933]] – [[20 Νοεμβρίου]] [[996]]) κόμης και Γιαρλ της Ρουέν ([[942]] - [[996]]) ήταν γιος και διάδοχος του [[Γουλιέλμος Α΄ της Νορμανδίας|Γουλιέλμου του Μακρόξιφου]] και της Σπρότα, εγγονός του [[Ρόλλο της Νορμανδίας]] του γενάρχη του [[Οίκος της Νορμανδίας|Οίκου της Νορμανδίας]].<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79</ref><ref>The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 32</ref> Ο Ντούντο του Αγίου Κουεντίν, στον οποίο ο γιος του Ριχάρδος είχε αναθέσει να γράψει το έργο ''"Συνήθειες και έθιμα των πρώτων δουκών της Νορμανδίας"'', του αποδίδει τον τίτλο του ''"δούκα"''. Ο τίτλος ωστόσο δεν χρησιμοποιήθηκε επίσημα στηνστη Νορμανδική αριστοκρατία της εποχής του, αλλά αναφερόταν μονάχα στον ίδιο τον Ριχάρδο σαν αρχηγό των Νορμανδικών στρατιωτικών δυνάμεων σε περίοδο πολέμου.<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), pp. 125–6</ref><ref>For different meanings of Latin word dux (pl. duces), see Dux.</ref> Ο Ριχάρδος Α΄ δενείτε εισήγαγε τον φεουδαρχισμό στην [[Νορμανδία]] ούτεείτε τον επέκτεινε, καθώς στο τέλος της βασιλείας του πολλοί σημαντικοί Νορμανδοί κρατούσαν εδάφη σε φεουδαρχική κατοχή.<ref>Emily Zack Tabuteau, 'Ownership and Tenure in Eleventh-Century Normandy', The American Journal of Legal History, Vol. 21, No. 2, (Apr. 1977), p. 99</ref>
 
Η μητέρα του Ριχάρδου Α΄, η Σπρότα, ήταν παλλακίδα που αιχμαλωτίστηκε σε πόλεμο και προσφέρθηκε για γάμο στον πατέρα του Γουλιέλμο.<ref>The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester University Press, 2000), p. 47 n. 77</ref> Ο Γουλιέλμος πληροφορήθηκε την γέννηση του γιου του, όταν βρισκόταν σε μάχη εναντίον [[Βίκινγκ]] επαναστατών,. ηΗ ύπαρξηύπαρξή του κρατήθηκε μυστική μερικά χρόνια, μέχρι τηντη στιγμή που συναντήθηκε με τον πατέρα του, ο οποίος τον φίλησε και τον έχρισε διάδοχοδιάδοχό του,. οΟ Γουλιέλμος έστειλε τον Ριχάρδο να ανατραφεί στηνστο [[Μπαγιέ]].<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 95</ref> Ο Ριχάρδος ήταν περίπου 10 ετών, όταν ο πατέρας του έπεσε σε μάχη στις 17 Δεκεμβρίου 942.<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79</ref> Μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Α΄, η Σπρότα έγινε σύζυγος του Έσπερλενγκ, ενός πλούσιου μυλωνά, με τον οποίο απέκτησε τον Ροβέρτο του Ιβρί, ετεροθαλή αδελφό του Ριχάρδου Α΄.<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 4 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1989), Tafel 694A</ref>
 
==Συγκρούσεις με τους Φράγκους==
 
Μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Α΄ (942) ο [[Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας]] τοποθέτησε τον μικρόνεαρό Ριχάρδο στοΑ΄ γραφείοστη τουθέση τού πατέρα του. Με τηντη συμβουλή του κόμητος της Φλάνδρας [[Αρνούλφος Α΄ της Φλάνδρας|Αρνούλφου Α΄ του Γηραιού]] κόμη της Φλάνδρας, πήρε το παιδί σε Φραγκική περιοχή και το τοποθέτησε στηνστη συνοδεία του κόμητοςκόμη του Πονθιέ,Ποντιέ στηνκαι στη συνέχεια λεηλάτησε και κυρίευσε τα εδάφη του δουκάτου της Νορμανδίας.<ref>Pierre Riche, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993) pp. 262–3</ref> Ο Φράγκος βασιλιάς μοίρασε το δουκάτο, δίνοντας την Κάτω Νορμανδία στον [[Ούγος ο Μέγας|Ούγο τον Μέγα]], ενώ είχε το μικρό παιδί υπό κράτηση στηνστη Λον.<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 80</ref> Ο Ριχάρδος δραπέτευσε με την υποστήριξη του Οσμόντ του Σέντβιλ, του Βερνάρδου του Σανλίς, που ήταν συνοδός του παππού του Ρόλλο και του Μπέρναρντ Δεντε Ντέιν.<ref>The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumieges, Orderic Vatalis, and Robert of Torigni, Vol. I, ed. & trans. Elisabeth M.C. van Houts (Clarendon Press, Oxford, 1992) pp. 103, 105</ref>
 
Το 946 σε ηλικία 14 ετών ο Ριχάρδος Α΄ συμμάχησε με Βίκινγκ επιδρομείς στη Γαλλία και με την βοήθεια του [[Χάραλντ Α΄ της Δανίας]] κατάφερε να συλλάβει τον Λουδοβίκο Δ΄,. Αυτός ελευθερώθηκε μόνο όταν αναγνώρισε σαν δούκα τον Ριχάρδο σανΑ΄, δούκαο καιοποίος του επέτρεψε να επιστρέψει στην Νορμανδία.<ref>Duncan, Jonathan (1839). The Dukes of Normandy from the time of King Rollo to the expulsion of King John. Joseph Rickerby and Harvey & Darton.</ref> Ο μικρός Ριχάρδος Α΄ δήλωσε υποτέλεια στον [[Ούγος ο Μέγας|Ούγο τον Μέγα]], ενώ ο Ούγος με τηντη σειρά του υποσχέθηκε συμμαχία με τον Ριχάρδο και του πρόσφερε σύζυγο την κόρη του [[Έμμα των Παρισίων]], ενώ ήταν και εκείνη μικρό παιδί,. οΟ γάμος έγινε τελικά το 960.<ref>Duncan, Jonathan (1839). The Dukes of Normandy from the time of King Rollo to the expulsion of King John. Joseph Rickerby and Harvey & Darton.</ref>
 
==Τελική επικράτηση==
 
Ο Λουδοβίκος Δ΄ με τον Αρνούλφο τον Γηραιό της Φλάνδρας έπεισαν τον [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] να επιτεθούν στον Ριχάρδο και στον κηδεμόνα του Ούγο,. απόΑπό τηντο Ρουέν προχώρησαν για την [[Αμιένη]], αλλά γνώρισαν τηντη συντριβή (947). Ακολούθησε περίοδο ειρήνης, όταν πέθανε ο Λουδοβίκος Δ΄ και τον διαδέχθηκε ο 13χρονος [[Λοθάριος της Φραγκίας]] (954), ο Ούγος στην συνέχεια διόρισε τον ενήλικο πλέον Ριχάρδο κηδεμόνα στον 15χρονο [[Ούγος Καπέτος|Ούγο Καπέτο]] (955).<ref>Duncan, Jonathan (1839). The Dukes of Normandy from the time of King Rollo to the expulsion of King John. Joseph Rickerby and Harvey & Darton.</ref>
 
Ο [[Θεοβάλδος Α΄, κόμης του Μπλουά]] έκανε νέα επίθεση στην Ρουέν (962) αλλά τα στρατεύματα του συνετρίβησαν από τους Νορμανδούς του Ριχάρδου και αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν διασχίζοντας τον [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]].<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 86</ref><ref>The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 66</ref> Ο Λοθάριος της Φραγκίας φοβήθηκε ότι οι πόλεμοι του Ριχάρδου θα αποσταθεροποιήσουν το βασίλειο του γι'αυτό προσπάθησε να κλείσει μεταξύ τους ειρήνη.<ref>Pierre Riche, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993), p. 265</ref> Το 987 ο Ούγος Καπέτος έγινε βασιλιάς των Φράγκων.