Κάστρο του Μπλουά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''βασιλικό κάστρο του Μπλουά''' (γαλλικά: Château Royal de Blois) βρίσκεται στο κέντρο της πόλης της πόλης [[Μπλουά]], στη δεξιά όχθη του ποταμού [[Λίγηρας|Λίγηρα,]] στο νομό [[Λουάρ-ε-Σερ]] (Loir-et-Cher) στην [[κοιλάδα του Λίγηρα]], στη Γαλλία. Κατοικία πολλών Γάλλων βασιλέων είναι επίσης ο τόπος όπου η [[Ιωάννα της Λωραίνης|Ζαν ντ’Αρκ]] πήγε το 1429 για να την ευλογήσει ο Αρχιεπίσκοπος της Ρενς πριν αναχωρήσει με το στρατό της για να διώξει τους Άγγλους από την Ορλεάνη.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του [[Κάρολος ο Φαλακρός|Καρόλου του Φαλακρού]], το 854, το ''castrum Blisum'' ( «Κάστρο του Μπλουά»), χτισμένο στις όχθες του Λίγηρα, δέχθηκε επίθεση από τους [[Βίκινγκ|Βίκινγκς]]. Το φρούριο ξαναχτίστηκε στην καρδιά της περιοχής της οποίας κύριοι ήταν οι κόμητες του Μπλουά, ισχυροί φεουδάρχες του 10^ου και 11^ου αιώνα, των οποίων οι κτήσεις επεκτείνονταν στην περιοχή του [[Μπλουά]] και της [[Σαρτρ (πόλη)|Σαρτρ]] και στην [[Καμπανία (επαρχία)|Καμπανία]]. Το πρώτο φρούριο, ο «μεγάλος πύργος», χτίστηκε από τον [[Θεοβάλδος Α΄ του Μπλουά|Τιμπώ/Θεοβάλδο Α΄]](910-975) το 10ο αιώνα. Στα 1080, ένας χάρτης δείχνει τον [[Θεοβάλδος Γ΄ του Μπλουά|Tιμπώ Γ]]’ να απονέμει δικαιοσύνη «στο κάστρο του Μπλουά, στην αυλή πίσω από το παλάτι, κοντά στον πύργο, στο ισόγειο του παλατιού».  Στο τέλος του 12ου αιώνα χτίστηκε ο ναός του SaintΣαιν-SauveurΣωβέρ στο προαύλιο.

Τον 13ο αιώνα, το κάστρο ξαναχτίστηκε από μέλη [[Οίκος του Σατιγιόν|του βουργουνδικού οίκου των Σατιγιόν]]. Ο χρονογράφοςχρονικογράφος [[Ζαν Φρουασάρ (Jean Froissard )]] το περιγράφει ως "«όμορφο και ψηλό, ισχυρό, ένα από τα πιο όμορφα του βασιλείου της Γαλλίας"». Ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας των ChâtillonΣατιγιόν, [[Γκυ Β΄ του Μπλουά|Γκυ Β’, κόμης του Μπλουά,]] πούλησε το κάστρο το 1392 στον [[Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης|Λουδοβίκο Α' της Ορλεάνης]], αδελφό του [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Κάρολου 6ου]], στην κατοχή του οποίου περιήλθε το 1397, μετά το θάνατο του Γκυ. Όταν ο Λουδοβίκος της Ορλεάνης δολοφονήθηκε στο Παρίσι το 1407 με διαταγή του [[Ιωάννης της Βουργουνδίας|Ιωάννη Α΄ της Βουργουνδίας]], η χήρα του, [[Βαλεντίνα Βισκόντι, δούκισσα της Ορλεάνης|Βαλεντίνα Βισκόντι]], πήγε να ζήσει στο Μπλουά όπου και πέθανε την επόμενη χρονιά, έχοντας χαραγμένο σε τοίχο του κάστρου: "«Τίποτα δεν είναι περισσότερο για μένα, περισσότερο δεν είναι τίποτα για μένα"». Ο γιος της Κάρολος, συνελήφθη από τους Άγγλους κατά τη διάρκεια της καταστροφικής μάχης του Αζινκούρ<ref>{{Cite web|url=http://www.mixanitouxronou.gr/skotoste-olous-tous-echmalotous-i-entoli-ton-anglon-gia-tin-exontosi-12-chiliadon-echmaloton-pou-stigmatise-tin-istoria-tous/|title=Μάχη του Αζινκούρ|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> το 1415.

Μετά από 25 χρόνια αιχμαλωσίας στην Αγγλία, ο [[Κάρολος της Ορλεάνης (1459-1496)|Κάρολος της Ορλεάνης]] επέστρεψε στο Μπλουά και, ποιητής ο ίδιος, συγκέντρωσε γύρω του μια αυλή μελετητών και λογίων. Σε ένα διαγωνισμό ποίησης που διοργανώθηκε στο Μπλουά εκείνη την εποχή ο [[Φρανσουά Βιγιόν]] παρουσιάστηκε με τη ''Μπαλάντα για το διαγωνισμό του Μπλουά'' (Ballade du concours de Blois).

Ο Κάρολος της Ορλεάνης κατεδάφισε τμήματα του παλιού κάστρου, ώστε να καταστεί πιο κατοικήσιμο. Από το φρούριο αυτής της περιόδου παραμένει στο παρόν κάστρο μόνο η μεγάλη αίθουσα, που χρονολογείται από το 13^ο αιώνα και ο κυλινδρικός πύργος.

Στις 27 Ιουνίου 1462 γεννήθηκε στο κάστρο του Μπλουά ο Λουδοβίκος, γιος του Καρόλου της Ορλεάνης, Έγινε βασιλιάς της Γαλλίας το 1498 με το όνομα [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΒ΄]]. Το μεσαιωνικό κάστρο των κομήτων του Μπλουά έγινε βασιλική κατοικία και ο Λουδοβίκος το κατέστησε κύρια κατοικία του, προτιμώντας το από το [[κάστρο του Αμπουάζ]]. Στις αρχές του 1500 (μεταξύ 1498 και 1503), ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ ξεκίνησε με την [[Άννα της Βρετάνης]] (σύζυγό του από το 1499) ανακατασκευή του κάστρου σε αυτό που θα ονομαστεί αργότερα στυλ Λουδοβίκου ΙΒ΄, συνδυάζοντας το [[Γοτθική τέχνη|γοτθικό ρυθμό]] με στοιχεία που ήδη ανήκουν στο στυλ της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]]. Το χωρίς οχυρώσεις κτίριο ολοκληρώθηκε υπό τη διεύθυνση των αρχιτεκτόνων Jacques Colin και Biart Sourdeau (ο οποίος εργάστηκε επίσης στην κατασκευή της πτέρυγας Φραγκίσκου Α΄). Κατασκευάστηκε επίσης και ένας κήπος σε αναγεννησιακό ρυθμό, που δεν υπάρχει σήμερα. Επίσης, ανεγέρθηκε το παρεκκλήσι του SaintΣαιν-CalaisΚαλαί. Ο χρονικογράφος [[Ζαν ντ΄Ωτόν]] (Jean d'Auton, 1466-1528)<ref>{{Cite book|title=Jehan d'Authon, Chroniques de Louis XII, t. quatre tomes, Société de l'histoire de France, par R. De Maulde La Clavière, 1889|first=τόμος 1 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k206416w.r=chroniques|last=|isbn=|year=|location=|page=}}</ref> θα πει «όλα καινούργια και τόσο πολυτελή που φαινόταν για βασιλική δουλειά» . Καθώς ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ το είχε επιλέξει για χειμερινή κατοικία, το κάστρο του Μπλουά έγινε η σκηνή πολλών διπλωματικών και κοινωνικών γεγονότων, όπως ο γάμος του [[Καίσαρας Βοργίας|Τσέζαρε Βοργία]] το 1499, η υποδοχή του [[Φίλιππος Α΄ της Καστίλης|αρχιδούκα Φιλίππου της Αυστρίας]] το 1501, ο γάμος του [[Γουλιέλμος Θ΄ του Μομφερράτου|Γουλιέλμου Θ΄ του Μομφερράτου]], και της Άννας, κόρης του δούκα [[Ρενέ του Αλανσόν]] το 1508, οι αρραβώνες της [[Μαργαρίτα της Ναβάρρας|Μαργαρίτας της Ανγκουλέμ]] με το Δούκα της Αλανσόν [[Κάρολος Δ΄ του Αλανσόν|Κάρολο Δ]]' το 1509, η διαμονή του [[Νικολό Μακιαβέλι|Μακιαβέλι]] το 1501 και το 1510, ο θάνατος της [[Άννα της Βρετάνης|Άννας της Βρετάνης]] το 1514.

Στις 18 Οκτωβρίου 1534, υποστηρικτές της [[Μεταρρύθμιση|Μεταρρύθμισης]] τοιχοκόλλησαν φυλλάδια εναντίον της λειτουργίας, ακόμη και στην πόρτα του θαλάμου του βασιλιά. Αυτή η υπόθεση σηματοδότησε την αρχή της καταστολής του Προτεσταντισμού στη Γαλλία, μετά από μια περίοδο σχετικής ανοχής.

Το κάστρο του Μπλουά παραμένειπαρέμεινε η κύρια κατοικία των διαδόχων του Ερρίκου Β’ και ιδιαίτερα του [[Φραγκίσκος Β΄ της Γαλλίας|Φραγκίσκου Β΄]] και του [[Κάρολος Θ΄ της Γαλλίας|Κάρολου Θ’.]] Ο Φραγκίσκος Β΄ πέρασε εκεί το χειμώνα του 1559 με τη σύζυγό του, [[Μαρία Α΄ της Σκωτίας|Μαρία Στιούαρτ]], η οποία είχε μεγαλώσει εκεί. Το 1571 ο ναύαρχος Κολινύ  επέστρεψε στο Μπλουά σε πολύ καλές σχέσεις με τον Κάρολο Θ΄ και τη βασιλομήτωρα [[Αικατερίνη των Μεδίκων]]. Το 1572, μια συνθήκη με την Αγγλία υπογράφηκε και τον Απρίλιο γιορτάστηκαν στο παρεκκλήσι οι αρραβώνες του Ερρίκου της Ναβάρας (αργότερα [[Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας|Ερρίκος Δ΄)]] και της [[Μαργαρίτα της Γαλλίας (1553–1615)|Μαργαρίτας της Γαλλίας]]. Εδώ, στο Μπλουά, ο [[Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας|Ερρίκος Γ΄]]<nowiki/>συγκάλεσε τις Γενικές Τάξεις στην αίθουσα που σήμερα ονομάζεται «Αίθουσα των Τάξεων.». Μέσα στο κάστρο, στο δωμάτιό του στο δεύτερο όροφο, δολοφονήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1588 ο [[Ερρίκος Α΄ του Γκιζ|Δούκας του Γκιζ]], κατά διαταγή του [[Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Γ΄]]. Ο αδελφός του δούκα, ο Καρδινάλιος [[Λουδοβίκος Β΄ καρδινάλιος του Γκιζ|Λουδοβίκος Β΄ντε Γκυζ]], δολοφονήθηκε την επόμενη. Λίγο αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου 1589, η Βασίλισσα Αικατερίνη των Μεδίκων πέθανε στο Μπλουά.

Το 1624 ο Λουδοβίκος ΙΓ΄ παραχώρησε την κομητεία Μπλουά στον αδελφό του Γκαστόν της Ορλεάνης για γαμήλιο δώρο. Ο Γκαστόν της Ορλεάνης αισθανόταν πάντα μια βαθιά αγάπη για το κάστρο, επιβεβαιώνονταςεπαναλαμβάνοντας ότι «ο αέρας του Μπλουά τον θεράπευσε». Το 1635 έγινε μια νέα προσπάθεια να αναπτυχθεί το κάστρο με μια νέα πτέρυγα που σχεδιάστηκε από τον François Mansart. Αλλά τα οικονομικά προβλήματα το 1638 ανάγκασαν τον Γκαστόν να εγκαταλείψει το έργο και να κατοικηθεί η πτέρυγα Φραγκίσκου Α΄ (η οποία θα είχε καταστραφεί εάν το έργο είχε ολοκληρωθεί). Οι τροποποιήσεις των βασιλικών διαμερισμάτων χρονολογούνται από αυτή την εποχή. Ο Γκαστόν έζησε εκεί έως το θάνατό του στις 2 Φεβρουαρίου 1660, οπότε εγκαταλείφθηκε το κάστρο.

Εγκαταλειμμένο από τον [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΔ΄]], το κάστρο δεν κατοικείταικατοικούνταν πλέον. Το 18ο αιώνα ο βασιλιάς το παραχώρησε σε πρώην υπαλλήλους του, που χώρισαν το εσωτερικό του κάστρου σε μικρά διαμερίσματα. Περί το 1720, μετά από πρόταση του Υπουργείου πολέμου, εγκαταστάθηκε στο Μπλουά ένα σύνταγμα ιππικού.

Κατά την εποχή της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]] το κάστρο ήταν ήδη από 130 χρόνια εγκαταλελειμμένο, λεηλατήθηκε όμως και αφαιρέθηκαν έπιπλα, αγάλματα και άλλα αντικείμενα. Η κατάσταση του κάστρου στο σύνολό της ήταν τέτοια ώστε κινδύνευε με κατεδάφιση, έως ότου ο [[Ναπολέων Α΄|Ναπολέων]] αποφάσισε να το παραχωρήσει στην πόλη [[Μπλουά]] το 1810. Ωστόσο, λόγω έλλειψης χρημάτων, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε πάλι ως στρατώνας για το στρατό. Το 1834, το νότιο μισό της πτέρυγας του Κάρολου της Ορλεάνης καταστράφηκε για τη δημιουργία στρατιωτικών κουζινών. Η στρατιωτική παρουσία στο κάστρο δεν εμπόδισε το άνοιγμα της πτέρυγας Φραγκίσκου Α΄ στο κοινό μετά την [[Παλινόρθωση των Βουρβόνων|Παλινόρθωση]]. Το κάστρο επισκέφθηκαν τότε και διάσημες προσωπικότητες όπως οι [[Βίκτωρ Ουγκώ|Βικτώρ Ουγκό]], [[Ονορέ ντε Μπαλζάκ]], [[Αλέξανδρος Δουμάς (πατέρας)|Αλέξανδρος Δουμάς]].

Το 1840, κατά τη βασιλεία του [[Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας|Λουδοβίκου Φιλίππου]], το κάστρο χαρακτηρίστηκε ιστορικό μνημείο, κυρίως μετά από ενέργειες του [[Προσπέρ Μεριμέ]]. Την αποκατάσταση των βασιλικών διαμερισμάτων της πτέρυγας Φραγκίσκου Α΄ ανέλαβε ο Felix Duban το 1846. Ακολούθησαν και άλλες εργασίες αναστήλωσης και μετά το 1871 το κάστρο έγινε μουσείο. Το 1850 ο δήμαρχος του Μπλουά ίδρυσε το μουσείο καλών τεχνών του Μπλουά και το εγκατέστησε στην πτέρυγα Φραγκίσκου Α΄. Το κάστρο σήμερα είναι ιδιοκτησία της πόλης [[Μπλουά]] και είναι ένα από τα πλέον επισκέψιμα μνημεία της Γαλλίας.<gallery widths="200">