Αλεξίς ντε Τοκβίλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: Αναίρεση |
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 33:
[[Αρχείο:Cloître sainte Constance (lycée Fabert de Metz).JPG|thumb|300px|Το Λύκειο Φαμπέρ στο [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]], όπου φοίτησε ο Τοκβίλ μεταξύ των ετών [[1817]] και [[1823]].]]
Ο Τοκβίλ φοίτησε στο Λύκειο Φαμπέρ, στο [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]]<ref>"[http://www.lycee-fabert.com/histoire/index.html Le lycée Fabert : 1000 ans d'histoire] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100708125530/http://www.lycee-fabert.com/histoire/index.html |date=2010-07-08 }} {{fr icon}}." Lycée Fabert. Ανακτήθηκε 18 Σεπτεμβρίου 2010.</ref>. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο [[Παρίσι]] (1823-27) και έκανε τα πρώτα του ταξίδια στην [[Ιταλία]] και τη [[Σικελία]]. Το [[1827]] προσλήφθηκε στον δικαστικό κλάδο και τοποθετήθηκε στο πρωτοδικείο των [[Βερσαλλίες|Βερσαλλιών]] ως εισηγητής, ενώ το [[1830]] ονομάστηκε πάρεδρος πρωτοδικών. Στο δικαστικό σώμα των Βερσαλλιών γνωρίστηκε και συνδέθηκε με στενή ισόβια φιλία με τον εισαγγελέα [[Γκυστάβ ντε Μπωμόν]], που αργότερα συνεργάστηκε συγγραφικά μαζί του και επιμελήθηκε την έκδοση των έργων του. Το [[1831]] οι δυο φίλοι αναχώρησαν για τις [[ΗΠΑ]] με αποστολή να μελετήσουν το αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα. Το [[1832]] παραιτήθηκε από τον δικαστικό κλάδο και για μικρό χρονικό διάστημα άσκησε δικηγορία.
Ο Τοκβίλ, που απεχθανόταν την [[Ιουλιανή Μοναρχία]] ([[1830]]-[[1848]]), ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα το 1830. Από το 1830 έως το 1851 θήτευσε ως βουλευτής της περιφέρειας [[Μάγχη|Μάγχης]] ([[Βαλόνι]]). Στο κοινοβούλιο υποστήριξε την κατάργηση της δουλείας και το ελεύθερο εμπόριο, καθώς επίσης και την αποίκιση της [[Αλγερία|Αλγερίας]] που υλοποιούσε το καθεστώς του [[Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας|Λουδοβίκου-Φιλίππου]]. Ο Τοκβίλ εξελέγη αντιπρόεδρος της νομοθετικής συνέλευσης της Μάγχης το [[1842]] και διετέλεσε πρόεδρος του συμβουλίου της Περιφέρειας μεταξύ των ετών [[1849]]-[[1851]]. Σύμφωνα με πηγές, η πολιτική θέση του Τοκβίλ υπήρξε εξαιρετικά δύσκολη εκείνη την περίοδο, καθώς δεν τον εμπιστευόταν ούτε η Αριστερά ούτε η Δεξιά, και αναζητούσε δικαιολογία για να εγκαταλείψει τη Γαλλία<ref name=twsC11r44>{{cite news
Γραμμή 114:
==Έκθεση για την Αλγερία (1847)==
Στην έκθεσή του για την Αλγερία του 1847, ο Τοκβίλ δήλωσε ότι η Ευρώπη θα έπρεπε να αποφύγει να κάνει ξανά το ίδιο λάθος όπως αυτό του [[Αποικισμός της Αμερικής|αποικισμού της Αμερικής]] ώστε να αποφύγει τις αιματηρές συνέπειες<ref>[http://www.revue-lebanquet.com/fr/art/2001/299.htm Επιχειρήματα υπέρ του Τοκβίλ] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20060216051008/http://www.revue-lebanquet.com/fr/art/2001/299.htm |date=2006-02-16 }}, Jean-Louis Benoît {{fr icon}}</ref>. Ειδικότερα, απευθύνει στους συμπατριώτες του μια αυστηρή προειδοποίηση, λέγοντάς τους ότι αν δεν αλλάξουν οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι κατά του Αλγερινού λαού, ο αποικισμός θα καταλήξει σε λουτρό αίματος.
Ο Τοκβίλ γράφει στην Έκθεσή του για την Αλγερία, ότι οι μοίρα τόσο των στρατιωτών της Γαλλίας όσο και των επιχειρήσεων εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους διάφορους αυτόχθονες πληθυσμούς της Αλγερίας, συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων Αραβικών φυλών, τους ανεξάρτητους κατοίκους της Καμπυλίας που ζουν στην οροσειρά του Άτλαντα, καθώς και τον ισχυρό πολιτικό ηγέτη Abd-el-Kader. Στις διάφορες επιστολές και πραγματείες του για την Αλγερία, ο Τοκβίλ συζητά αντικρουόμενες στρατηγικές μέσω των οποίων μία Ευρωπαϊκή χώρα μπορεί να πλησιάσει τον [[Ιμπεριαλισμός|ιμπεριαλισμό]]. Συγκεκριμένα ο συγγραφέας σημειώνει τη διαφορά μεταξύ αυτού που ο ίδιος ορίζει ως «επικυριαρχία» και μία ιδιαίτερη μορφή του «αποικισμού»<ref name="Tocqueville 2001, pp. 57–64">Alexis De Tocqueville. Writings on Empire and Slavery, Ed. Jennifer Pitts, Johns Hopkins (Baltimore) 2001, σελ. 57–64.</ref>.
| |||