|
** Φρούριο Μεγάλου Πρίγκιπα Κωνσταντίνου: ήταν προφυλάκιο του φρουρίου του τσάρου Αλέξανδρου με το οποίο συνδεόταν με υπόγειο πέρασμα. Πήρε το όνομά του προς τιμήν του Κονσταντίν Πάβλοβιτς, αδελφού του τσάρου [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Α']]. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1822 και 1827 στη νότια συνοικία του Κόμπλεντς ονόματι Karthause.
** Φρούριο αυτοκράτορα Φραγκίσκου: πήρε το όνομά του προς τιμήν του Κάιζερ της Αυστρίας [[Φραγκίσκος Β´ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φραγκίσκου Β']], συμμάχου της Πρωσίας στους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντειους πολέμους]]. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1816 και 1822 στη συνοικία Lützel του Κόμπλεντς, που βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Μοζέλα. Σώζεται μόνο μέρος των τειχών.
** Φρούριο Έρενμπραϊτσταϊν: δεσπόζει στην κορυφή ενός λόφου ύψους 118 μέτρων, στη δεξιά όχθη του Ρήνου, απέναντι ακριβώς από την συμβολή των ποταμών Ρήνου και Μοζέλα. Ο λόφος, με τις απότομες πλαγιές του, είναι ιδανικό σημείο για τον έλεγχο των δυο ποταμών και της ευρύτερης περιοχής γι' αυτό και οι αρχαιολογικές μαρτυρίες για την οχύρωσή του ξεκινούν από την προϊστορική εποχή. Οι πρώτες γραπτές μαρτυρίες αναφέρουν ένα κάστρο του 10ου αιώνα του [[Οίκος των ΚορραδίνωνΚορραδιδών|Οίκου των ΚορραδίνωνΚορραδιδών]]. Το 1139 το κάστρο ανήκει πλέον στους Αρχιεπισκόπους της Τριρ, οι οποίοι το επεκτείνουν, το εξοπλίζουν (το 1524 προστέθηκαν τα πρώτα κανόνια) και του δίνουν το σχήμα πεντάγωνου. Η μετατροπή του κάστρου σε φρούριο ξεκίνησε τον 16ο αιώνα. Το 1626-9 ο Αρχιεπίσκοπος Philipp Christoph von Sötern κατασκεύασε στο εσωτερικό του φρουρίου ένα ανάκτορο το οποίο πήρε το όνομά του, Φίλιπσμπουργκ. Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα στο φρούριο φυλασσόταν ο πολυτιμότερος θησαυρός του Καθεδρικού ναού της Τριρ, ο «Ιερός χιτώνας» <ref group="Σημ">Σύμφωνα με τη ρωμαιοκαθολική παράδοση, η [[Αγία Ελένη]], ανακάλυψε τον άρραφο χιτώνα του Ιησού στους Αγίους Τόπους το έτος 328, μαζί με διάφορα άλλα κειμήλια, συμπεριλαμβανομένου και του Τιμίου Σταυρού. Σύμφωνα με αυτήν την παράδοση, η Αγία Ελένη κληροδότησε τον χιτώνα στην πόλη της Τριρ, όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε ζήσει για μερικά χρόνια πριν στεφθεί αυτοκράτορας.</ref>.Από το 1795 έως το 1799 γαλλικά στρατεύματα πολιόρκησαν το φρούριο 4 φορές, έως ότου η φρουρά συνθηκολόγησε και παραδόθηκε. Το 1801, σύμφωνα με τους όρους της [[Συνθήκη της Λουνεβίλ|Συνθήκης της Λουνεβίλ]], ανατίναξαν το φρούριο, στα πλαίσια αφοπλισμού της περιοχής. Όταν η Ρηνανία δόθηκε στο Βασίλειο της Πρωσίας, ο Κάιζερ [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας]] διέταξε την ανακατασκευή του φρουρίου, η οποία διήρκεσε από το 1817 έως το 1828. Το ανάκτορο Φίλιπσμπουργκ όμως ήταν σε τόσο κακή κατάσταση, ώστε προτίμησαν να το κατεδαφίσουν. Στα τέλη του 19ου αιώνα, με τις αλλαγές στην τέχνη του πολέμου, το φρούριο έχασε σιγά σιγά την αξία του. Τη δεκαετία του 1970 άρχισαν οι εργασίες της αναστήλωσής του.<ref>
{{cite book
|author =
|
