Αστρική εξέλιξη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι πρωτοαστέρες που έχουν μάζα μικρότερη από περίπου 0,08 (8%) της ηλιακής δεν αναπτύσσουν ποτέ αρκετά υψηλές θερμοκρασίες στα κέντρα τους ώστε να αρχίσει εκεί πυρηνική σύντηξη του υδρογόνου. Τέτοιοι πρωτοαστέρες εξελίσσονται σε [[Φαιός νάνος|φαιούς νάνους]]. Η [[Διεθνής Αστρονομική Ένωση]] ορίζει σήμερα τους φαιούς νάνους ως σώματα με αρκετή μάζα ώστε να συντήκουν [[δευτέριο]] σε κάποιο σημείο της ζωής τους (13 [[Μάζα του Δία|μάζες Δία]], 2,5&nbsp;&times;&nbsp;10²⁸&nbsp;χιλιόγραμμα ή 0,0125 της ηλιακής μάζας). Σώματα ελαφρότερα από 13 μάζες Δία ταξινομούνται ως «υποφαιοί νάνοι (sub-brown dwarfs), αλλά αν περιφέρονται γύρω από έναν αστέρα καλούνται πλανήτες<ref>{{cite web |title=Working Group on Extrasolar Planets: Definition of a "Planet" |work=IAU position statement |date=2003-02-28 |url=http://www.dtm.ciw.edu/boss/definition.html |accessdate=2012-05-30 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120204173630/http://www.dtm.ciw.edu/boss/definition.html |archivedate=2012-02-04 |url-status=live }}</ref>. Αμφότερα τα είδη αυτά φέγγουν αμυδρά στο ερυθρό φως και περισσότερο στο υπέρυθρο, και σβήνουν καθώς ψύχονται βαθμιαία κατά τη διάρκεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών.

Τα αστρικά αυτά πτώματα ονομάζονται αστέρες νετρονίων και είναι εξαιρετικά μικρά σε διάμετρο (της τάξεως των 20 χιλιομέτρων) και απίστευτα πυκνά. Ο ρυθμός περιστροφής ενός αστέρα νετρονίων γύρω από τον άξονά του αυξάνεται εντυπωσιακά εξαιτίας της διατηρήσεως της [[στροφορμή]]ς και φθάνει τις 600 και πλέον στροφές ανά δευτερόλεπτο<ref>{{cite journal | author=D'Amico, N. | author2=Stappers, B.W. | author3=Bailes, M. | author4=Martin, C.E. | author5=Bell, J.F. | author6=Lyne, A.G. | author7=Manchester, R.N | journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society | date=1998 | doi=10.1046/j.1365-8711.1998.01397.x | volume=297 | pages=28–40|bibcode = 1998MNRAS.297...28D | title=The Parkes Southern Pulsar Survey - III. Timing of long-period pulsars | ref=harv }}</ref>. Στις λίγες περιπτώσεις που κατά σύμπτωση οι μαγνητικοί πόλοι ενός τέτοιου σώματος είναι ευθυγραμμισμένοι με τη Γη, ανιχνεύεται με [[Ραδιοτηλεσκόπιο|ραδιοτηλεσκόπια]] ένας παλμός ραδιοκυμάτων σε κάθε περιστροφή. Τότε ο αστέρας ονομάζεται [[πάλσαρ]]. Οι πάλσαρ υπήρξαν η παρατηρησιακή ανακάλυψη των αστέρων νετρονίων, το 1967. Από τότε, εκτός από τα ραδιοκύματα, πάλσαρ έχουν ανιχνευθεί στο ορατό φως, στις ακτίνες Χ και στις ακτίνες γ (π.χ. η [[Γκέμινγκα]])<ref>{{cite news |author=Courtland, Rachel |url=http://space.newscientist.com/article/dn14968-first-pulsar-identified-by-its-gamma-rays-alone.html?feedId=online-news_rss20 |title=Pulsar Detected by Gamma Waves Only |work=New Scientist |date=17 Οκτωβρίου 2008 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130402053638/http://space.newscientist.com/article/dn14968-first-pulsar-identified-by-its-gamma-rays-alone.html?feedId=online-news_rss20 |archivedate=2013-04-02 |accessdate=2015-12-25 |url-status=dead }}</ref>