ι Βυζαντινοί έδιναν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση αν και η παιδεία δεν ήταν υποχρεωτική ή κρατική. Το βυζαντινό εκπαιδευτικό σύστημα, συνεχίζοντας την ελληνιστική παράδοση είχε δύο κύκλους σπουδών, του γραμματιστή και του γραμματικού. Στον πρώτο κύκλο φοιτούσαν από την ηλικία των έξι χρονών και στον δεύτερο από την ηλικία των δώδεκα.
Με βάση τις περιορισμένες πληροφορίες που είναι διαθέσιμες, στους δύο αυτούς κύκλους της εκπαίδευσης φοιτούσαν τα παιδιά των οποίων οι γονείς μπορούσαν να την πληρώσουν εξού και γιατί αφορούσαν κυρίως παιδιά μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμμάτων. Ενώ υπάρχει πληθώρα καλλιεργημένων ανθρώπων στις ανώτερες τάξεις, η εκπαίδευση των αγροτικών ή φτωχών οικογενειών φαίνεται πως ήταν από υποτυπώδης έως ανύπαρκτη —πολλοί δεν γνώριζαν ούτε καν ανάγνωση ή γραφή. Αν και είναι δύσκολο να μετρηθούν τα ποσοστά εγγράμματων/αγράμματων, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία φέρεται να είχε μεγαλύτερο ποσοστό εγγράμματων και από την πρότερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αλλά και από τις ελληνικές πόλεις κράτη της αρχαιότητας ενώ παρέμεινε το πιο εγγράμματο κράτος στην ιστορία εώς και την εμφάνιση των κρατικών συστημάτων παιδείας στην Ευρώπη του 19ου αιώνα...{{Κύριο|Βυζαντινή παιδεία}}
