Μάχη του Ρίμινι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη μάχη του Ρίμινι έλαβε μέρος η ελληνική Γ' Ορεινή Ταξιαρχία, με συνολική δύναμη 3.377 άνδρες. Η Ταξιαρχία συγκροτήθηκε, υπό την αυστηρή επίβλεψη του Βρετανικού στρατιωτικού επιτελείου, μέσα σε 8 ημέρες (11 - 18 Ιουνίου 1944), εκπαιδεύτηκε με ταχύ ρυθμό στον ορεινό αγώνα (22 Ιουνίου - 28 Ιουλίου 1944) και οι άνδρες της μοιράστηκαν σε τρία Τάγματα Πεζικού, με διοικητές τους ταγματάρχες Ιωάννη Καραβία, Σοφοκλή Τζανετή και Ανδρέα Λουτεράκη. Διοικητής του Λόχου Στρατηγείου ορίσθηκε ο λοχαγός Διονύσιος Γρηγορόπουλος. Η Ταξιαρχία μεταφέρθηκε σιδηροδρομικά στη [[Χάιφα]], όπου και επιβιβάστηκε στο ολλανδικό πλοίο "Ρους" (που αποτελούσε τμήμα νηοπομπής), στις 7 Αυγούστου, με προορισμό τον [[Τάραντας|Τάραντα]], στον οποίο έφτασε στις 11 Αυγούστου. Εκεί, η μονάδα τέθηκε υπό το Νεοζηλανδικό Εκστρατευτικό Σώμα, που διοικούσε ο στρατηγός [[Μπέρναρντ Φρέιμπεργκ]]. Μετά την άφιξη του πολεμικού εξοπλισμού της, η Ταξιαρχία μετακινήθηκε βόρεια και στις 26 Αυγούστου έφτασε στο [[Σπολέτο]]. Υπήχθη τότε στη δύναμη της 2ης Νεοζηλανδικής Μεραρχίας και προχώρησε έως το [[Ιέζι]]. Στις 3 Σεπτεμβρίου οι ελληνικές μονάδες τέθηκαν στη διοίκηση της 5ης Καναδικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας (ως εφεδρεία), αντικαθιστώντας την 3η Καναδική Ταξιαρχία. Παράλληλα, διατάχθηκαν να προωθηθούν στη [[Σάντα Μαρία Πιετραφίτα]], η οποία απείχε μόλις 8 χλμ. από τη γραμμή του μετώπου. Στις 8 Σεπτεμβρίου η Ταξιαρχία αναπτύχθηκε σε παραλιακό τομέα, που εκτεινόταν από το [[Ριτσιόνε]] έως την [[Αδριατική|Αδριατική Θάλασσα]].