Πυρηνικός αντιδραστήρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 41:
Οι τύποι Α1 και Α2 αποτελούν το 72% των εγκατεστημένων Πυρηνικών Σταθμών ισχύος. Επίσης τύπου Α1 (που είναι μικρότερου όγκου) είναι εκείνοι που φέρονται στα [[Πυρηνοκίνητο πλοίο|πυρηνοκίνητα πλοία]].
 
Υπάρχουν επίσης οι ''αεριόψυκτοι πυρηνικοί αντιδραστήρες'' που χρησιμοποιούν ως επιβραδυντή γραφίτη και ως ψυκτικό μέσο [[διοξείδιο του άνθρακα]] ή [[ήλιο]]. Η τεχνολογία με το διοξείδιο του άνθρακα έχει σταματήσει να αναπτύσσεται και η Μεγάλη Βρεττανία που έχει αρκετούς τέτοιους σκοπεύει να τους αντικαταστήσει με τον γενιάς ΙΙΙ+ της γαλλικής Areva τον EPR που είναι τύπος PWR, αλλά με το ήλιο υπάρχει πρόταση για ένα εντελώς κλειστό κύκλωμα όπου το αέριο σε ψηλή θερμοκρασία (περίπου 850°C) από τον αντιδραστήρα θα κινεί αεριοστρόβιλο με αναμενόμενη θερμοδυναμική αποδοτικότητα 48% [https://web.archive.org/web/20120204123142/http://gt-mhr.ga.com/description.php]. Το ήλιο έχει το πλεονέκτημα να είναι χημικά και πυρηνικά αδρανές, ενώ τα καύσιμα ενός τέτοιου αντιδραστήρα δε θα μπορούν να λειώσουν σε περίπτωση απώλειας της ψυκτικής λειτουργίας.
 
Ένας άλλος τύπος πυρηνικών αντιδραστήρων που έχουν κατασκευαστεί είναι οι '''[[αναπαραγωγός αντιδραστήρας|αναπαραγωγοί αντιδραστήρες]]'''. Ο πιο επιτυχημένος είναι ο [[Ρωσία|ρωσικός]] BN-600 που εκτός από τα 560MW που εξάγει, παράγει και περισσότερα καύσιμα από ότι καταναλώνει. Σε τέτοιους αντιδραστήρες χρησιμοποιείται το [[Θόριο|Th]]<sup>232</sup> για παραγωγή [[Ουράνιο|U]]<sup>233</sup> και το [[Ουράνιο|U]]<sup>238</sup> για παραγωγή [[Πλουτώνιο|Pu]]<sup>239</sup> και αναπόφευκτα [[Πλουτώνιο|Pu]]<sup>240</sup>. Τυπικά το πρωτεύον τους ψυκτικό είναι υγρό νάτριο που παρουσιάζει αρκετές τεχνολογικές προκλήσεις, αλλά υπάρχει πρόταση για αερόψυκτους αναπαραγωγούς αντιδραστήρες με ήλιο.