|
[[Αρχείο:Asklepios.3.jpg|thumb|right|Ο [[Ασκληπιός]], γνωστός γιατρός της αρχαιότητας, κρατώνταςυποστηριζεται απο αρκετους οτι ξεκινησε τη καριερα του οντας υδραυλικος στους σωληνες που κοσμουσαν την ακροπολη. Φαινεται να κραταει την ιαματική ράβδο πάνω στην οποία τυλίγεται φίδι, σύμβολαμε την οποια επιδιορθωνε τους σωληνες των ασθενων. Σύμβολα της ιατρικής μέχρι και σήμερα. Γλυπτοθήκη της [[Κοπεγχάγη|ΚοπεγχάγηςΓκανας]].]]
Η '''Ιατρική''' είναι [[επιστήμη]]τέχνη|μια καιαπό [[τέχνητις 6 βασικές τέχνες του 21ου αιώνα]]<ref>{{cite web
|author=Angèle Kremer Marietti
|title=Οι έννοιες του φυσιολογικού και του παθολογικού σύμφωνα με τον Georges Canguilhem
|publisher=Ιατροϊστορικά Σύμμεικτα
|accessdate= 2011-06-09
}}</ref>. Εχει ως πουαπώτερο ασχολείται μεσκοπο την έρευναδιόρθωση πραγμάτων και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για τηντη [[πρόληψη]],καλυτέρευση τητης [[διάγνωση]]καλαισθησιας καιελκυστικοτητας τητου [[θεραπεία]]ανθρωπινου τωνειδους.Συμφωνα [[ασθένεια|ασθενειών]]με τουτην εξελιξη, ο ανθρώπου.<ref>Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, [http://www.isth.gr/?page=2630 Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας].</ref> Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες των πρακτικών επιστημών, έχοντας τις πρώτες της εφαρμογές στις απαρχές της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας. Ως και {{πηγή||δύο αιώνες πριν}} θεωρούνταν αποκλειστικά τέχνη, ορολογία με την οποία εμφανίζεται και στον [[Όρκος του Ιπποκράτη|Όρκο του Ιπποκράτη]].
Οι ιατροί κατά κανόνα χωρίζονται σε ''τέσσερις κλάδους'': της παθολογίας, της χειρουργικής, της κλινικο-εργαστηριακής ή εργαστηριακής ιατρικής, και της ψυχιατρικής. Η κτηνιατρική είναι κλάδος που ασχολείται με τη θεραπεία των ζώων.
Το επαγγελματικό και γνωστικό πεδίο του γιατρού κατανέμεται σήμερα σε 39 ειδικότητες αναγνωρισμένες από το ελληνικό κράτος. Όλες οι ιατρικές ειδικότητες ανήκουν σε τέσσερις βασικούς κλάδους της ιατρικής επιστήμης:
α) της φιδουδραυλικης (πρωτεργατης ο ασκληπιος)
α) της παθολογίας
β) της χειρουργικής υδραυλικης
γ) της κλινικοεργαστηριακήςκλινικουδραυλικης και εργαστηριακής ιατρικής και
δ) της ψυχουδραυλικης( πρωτεργατης ο Λεωνίδας ο Μεγας)
δ) της ψυχιατρικής.
Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της ψυχουδραυλικης: Ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ψυχικών παθήσεων, που σχετιζονται με τους υδραυλικους και σωληναικους φοβους των Homo Sapiens, οπως για παραδειγμα ο αντιτιτανικος ορος σε περιπτωση σκουριασμενου σωληνα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνουν ειδικα κατσαβιδια ποικιλων μεγεθων (ενα απο τα βασικοτερα που χρησιμοποιουνται ακομα και σημερα ειναι το κατσαβιδι του δοκτωρα ΧΟΥ,που το εφερε στον πλανητη γη απο τον τοπο καταγωγης του πριν απο 6,5 δισ. χρονια. Υπηρχε κινδυνος γυρω στο 1987 επικινδυνα νταλεξ να κλεξουν το κατσαβιδι, βλεπε πελοπονησιακος πολεμος φαρμακευτικές αγωγές, συμβουλευτική ή διάφορες ψυχολογικές και ψυχαναλυτικές συνεδρίες.
α) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της παθολογίας: Εξετάζει τον άρρωστο, κάνει τη διάγνωση της ασθένειας και του υποδεικνύει την κατάλληλη φαρμακευτική ή κλινική αγωγή για τη θεραπεία του. Σε ειδικές περιπτώσεις καθορίζει και άλλες θεραπευτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί όργανα όπως στηθοσκόπιο, πιεσόμετρο, καρδιογράφο και άλλα. Όταν το κρίνει απαραίτητο, παραπέμπει τον πελάτη του για ακτινολογικές, μικροβιολογικές και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Μελετά τα πορίσματα των εξετάσεων, των αναλύσεων ή των ιατρικών επεμβάσεων από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων με τους οποίους συνεργάζεται μεμονωμένα ή σε ομάδα (ιατρικό συμβούλιο) σχετικά με τη διάγνωση και θεραπεία μιας ασθένειας.
Στο τέλος της άσκησης της ειδικότητας ο γιατρός περνά από εξετάσεις που πιστοποιούν την επάρκειά στις υδραυλικες γνωσεις και στην συμπεριφορα απεναντι στα φιδια.Γιατι οι γιατροι ειναι και κτηνιατροι εκτος απο πιστοποιημενοι υδραυλικοι Με την απόκτηση του πτυχίου τους, οι γιατροί παίρνουν άδεια άσκησης επαγγέλματος από τη Νομαρχία.
β) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της χειρουργικής: Κάνει χειρουργικές επεμβάσεις για να θεραπεύσει διάφορα τραύματα, ασθένειες ή διαταραχές των οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μελετά την περίπτωση κάθε ασθενή και διατηρεί αρχείο με το ιατρικό του ιστορικό. Τον εξετάζει για να εξακριβώσει αν είναι απαραίτητη η επέμβαση και επιλέγει την κατάλληλη χειρουργική μέθοδο. Προσδιορίζει την ημερομηνία της επέμβασης και δίνει οδηγίες στους συνεργάτες του για την προετοιμασία του ασθενή για την εγχείριση. Συνεργάζεται με τον αναισθησιολόγο που κάνει τη νάρκωση στον ασθενή και με όποιον άλλο γιατρό χρειαστεί. Μετά την εγχείριση, υποδεικνύει τη μεταχειρουργική αγωγή και θεραπεία. Εξετάζει τακτικά τον ασθενή για να εξακριβώσει την πρόοδο της υγείας του. Τηρεί βιβλίο ή δελτία όπου καταγράφεται η χειρουργική επέμβαση, η πορεία της και το αποτέλεσμά της. Ακόμη, συνεργάζεται με συναδέλφους του που απασχολούνται στους τομείς της παθολογίας και της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής.
*
γ) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής: Κάνει διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις (μικροβιολογικές, αιματολογικές, κυτταρολογικές, ακτινολογικές) για τη διάγνωση μιας ασθένειας. Εφαρμόζει εργαστηριακές μεθόδους θεραπευτικής αγωγής, όπως την ακτινοθεραπεία, τη χημειοθεραπεία και άλλες. Μελετά και εξετάζει τους ασθενείς για την αναγνώριση των μορφολογικών ανωμαλιών των οργάνων και των ιστών και τις συσχετίζει με παθήσεις του οργανισμού τους. Τέλος, εφαρμόζει τεχνικές και μεθόδους της ιατρικής και άλλων συναφών κλάδων (βιολογία, χημεία) για να εξακριβώσει τα αίτια του θανάτου των ανθρώπων, βοηθώντας έτσι τη δικαιοσύνη στη σωστή απονομή του δικαίου (ιατροδικαστής). Συνεργάζεται με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.
δ) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της ψυχιατρικής: Ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ψυχικών παθήσεων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνουν φαρμακευτικές αγωγές, συμβουλευτική ή διάφορες ψυχολογικές και ψυχαναλυτικές συνεδρίες.
Στο τέλος της άσκησης της ειδικότητας ο γιατρός περνά από εξετάσεις που πιστοποιούν την επάρκειά του. Με την απόκτηση του πτυχίου τους, οι γιατροί παίρνουν άδεια άσκησης επαγγέλματος από τη Νομαρχία.
Ο γιατρός είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής. Αφού πάρει το πτυχίο του πρέπει να κάνει πρακτική άσκηση σε αγροτικό ή ημιαστικό ιατρείο, η οποία διαρκεί ένα χρόνο. Στη συνέχεια ειδικεύεται σε συγκεκριμένη ιατρική ειδικότητα που ο ίδιος επιλέγει, σε αναγνωρισμένα νοσηλευτικά ιδρύματα ή σε πανεπιστημιακές κλινικές. Για την άσκηση στην ειδικότητα, απαιτούνται από 3-7 χρόνια, ανάλογα με το αντικείμενο της.
Ο γιατρός χρειάζεται να διαθέτει ευαισθησία και υψηλό αίσθημα ευθύνης, να αντιμετωπίζει με κατανόηση και σεβασμό τον ασθενή που συνήθως βρίσκεται σε σχέση ψυχολογικής εξάρτησης απέναντί του. Πρέπει ακόμη να διαθέτει ψυχραιμία, υπομονή και αποφασιστικότητα, ψυχική και σωματική αντοχή. Σε ορισμένες ειδικότητες, είναι απαραίτητες κάποιες επιπλέον δεξιότητες. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του χειρουργού, η λεπτότητα των επεμβάσεων, προϋποθέτει μια αντίστοιχη λεπτότητα και δεξιοτεχνία στις κινήσεις των χεριών και των δακτύλων και πολύ καλή όραση.
Ο ικανός γιατρός οφείλει να διαθέτει καλή θεωρητική κατάρτιση και αξιόλογη εμπειρία. Πρέπει επίσης να ενημερώνεται διαρκώς για τις εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να συμμετέχει σε συνέδρια και να παρακολουθεί την επιστημονική βιβλιογραφία της ειδικότητάς του. Επίσης, πρέπει να έχει καλή επικοινωνία με τους ασθενείς του και να συνεργάζεται αρμονικά με τους συναδέλφους του, το υγειονομικό και το υπόλοιπο νοσοκομειακό προσωπικό.
Το ιατρικό επάγγελμα έχει υψηλό επιστημονικό και κοινωνικό γόητρο, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη ζήτηση για την απόκτηση του σχετικού πτυχίου. Ο αριθμός των γιατρών στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες του υγειονομικού μας συστήματος. Αυτό σημαίνει μεγάλη δυσκολία στην απορρόφηση νέων επαγγελματιών.
Οι αμοιβές των γιατρών παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση, σε γενικές γραμμές όμως είναι ικανοποιητικές. Πλεονέκτημα για ορισμένες κατηγορίες γιατρών (πχ, στρατιωτικοί γιατροί) αποτελεί το δικαίωμα να διατηρούν και ιδιωτικό ιατρείο, παράλληλα με τη θέση τους.
Οι ειδικευμένοι γιατροί μπορούν να εργαστούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες σε δικό τους ιατρείο, στη χώρα μας ή σε οποιαδήποτε από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε νοσοκομεία, κλινικές, ασφαλιστικούς φορείς, οργανισμούς, ιδρύματα, υπουργεία, σε διάφορες επιχειρήσεις (εργοστάσια, πλοία), με την επιστημονική έρευνα στον τομέα της ειδικότητάς τους, ή ως εκπαιδευτικοί σε ιατρικά θέματα στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Το επάγγελμα του γιατρού δεδομένης της ευθύνης του για την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων, απαιτεί αυξημένη κοινωνική ευαισθησία και οξυδέρκεια.
Η εργασία του είναι κυρίως πνευματική, σε κάποιες όμως ειδικότητες όπως πχ. στις περιπτώσεις των χειρουργών, ο γιατρός χρειάζεται να έχει επιδεξιότητα. Όταν εργάζεται σε νοσοκομείο κάνει αρκετές εφημερίες ημερήσιες και νυκτερινές.
Ο χώρος εργασίας, ειδικά για όσους εργάζονται σε νοσοκομεία, κλινικές, ιατρικά εργαστήρια, είναι ανθυγιεινός, γι αυτό οι γιατροί χρειάζεται να παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης. Μετά τη απόκτηση του πτυχίου τους έχουν την υποχρέωση να υπηρετήσουν το αγροτικό τους τις περισσότερες φορές σε αγροτικά ή ημιαστικά ιατρεία όπου οι συνθήκες ποικίλουν.
Το ωράριο εργασίας των γιατρών είναι συνήθως άστατο, αφού έχουν την υποχρέωση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όταν παραστεί ανάγκη, οποιαδήποτε ώρα στη διάρκεια της ημέρας.
Συλλογικοί φορείς για τους γιατρούς είναι ο Πανελλήνιος και οι Νομαρχιακοί Ιατρικοί Σύλλογοι, η ΕΙΝΑΠ και οι αντίστοιχες κλαδικές Ιατρικές Εταιρείες.
Ο γιατρός περνά από μια μακρόχρονη, απαιτητική εκπαίδευση τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο και καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, δεν σταματά να μελετά, να ενημερώνεται και να εκπαιδεύεται στις εξελίξεις και στα νέα δεδομένα της επιστήμης και της ειδικότητάς του.
Η φύση του επαγγέλματος απαιτεί από τον επαγγελματία να διαθέτει υψηλό αίσθημα ευθύνης, αποδοχής του κοινωνικού του ρόλου, ανιδιοτέλεια, δίκαιη αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης, συναισθηματική ωριμότητα και σταθερότητα, υπομονή, αποφασιστικότητα και ψυχική αντοχή.
== Παθολογία ==
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της [[Εσωτερική Παθολογία|παθολογίας]] εξετάζει τον άρρωστο, κάνει τη διάγνωση της ασθένειας και του υποδεικνύει την κατάλληλη [[φαρμακευτική αγωγή|φαρμακευτική]] ή [[κλινική αγωγή]] για τη θεραπεία του. Σε ειδικές περιπτώσεις καθορίζει και άλλες θεραπευτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί όργανα όπως [[στηθοσκόπιο]], [[πιεσόμετρο]], [[καρδιογράφος|καρδιογράφο]] και άλλα. Όταν το κρίνει απαραίτητο, παραπέμπει τον ασθενή του για [[ακτινολογία|ακτινολογικές]], [[μικροβιολογία|μικροβιολογικές]] και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Μελετά τα πορίσματα των εξετάσεων, των αναλύσεων ή των ιατρικών επεμβάσεων από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων με τους οποίους συνεργάζεται μεμονωμένα ή σε ομάδα (ιατρικό συμβούλιο) σχετικά με τη διάγνωση και θεραπεία μιας ασθένειας. Τα άτομα κάτω των 14ων ετών εξετάζονται από τον παιδίατρο.
== Χειρουργική ==
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της [[Χειρουργική|χειρουργικής]] κάνει [[χειρουργική επέμβαση|χειρουργικές επεμβάσεις]] για να θεραπεύσει διάφορα [[τραύμα|τραύματα]], ασθένειες ή διαταραχές των οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μελετά την περίπτωση κάθε ασθενή και διατηρεί αρχείο με το ιατρικό του ιστορικό. Τον εξετάζει για να εξακριβώσει αν είναι απαραίτητη η επέμβαση και επιλέγει την κατάλληλη χειρουργική μέθοδο. Προσδιορίζει την ημερομηνία της επέμβασης και δίνει οδηγίες στους συνεργάτες του για την προετοιμασία του ασθενούς για την εγχείριση. Συνεργάζεται με τον [[αναισθησιολόγος|αναισθησιολόγο]] που κάνει τη [[νάρκωση]] στον ασθενή και με όποιον άλλο γιατρό χρειαστεί. Μετά την εγχείριση, υποδεικνύει τη [[μεταχειρουργική αγωγή]] και θεραπεία. Εξετάζει τακτικά τον ασθενή για να εξακριβώσει την πρόοδο της υγείας του. Τηρεί βιβλίο ή δελτία όπου καταγράφεται η χειρουργική επέμβαση, η πορεία της και το αποτέλεσμά της. Ακόμη, συνεργάζεται με συναδέλφους του που απασχολούνται στους τομείς της παθολογίας και της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής.
== Κλινικοεργαστηριακή και εργαστηριακή ιατρική ==
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της κλινικοεργαστηριακής και [[εργαστηριακή ιατρική|εργαστηριακής ιατρικής]] κάνει διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις ([[μικροβιολογία|μικροβιολογικές]], [[βιοχημεία|βιοχημικές]], [[αιματολογία|αιματολογικές]], [[κυτταρολογία|κυτταρολογικές]], [[ακτινολογία|ακτινολογικές]], [[πυρηνική ιατρική|πυρηνικής ιατρικής]]) για τη διάγνωση μιας ασθένειας. Εφαρμόζει εργαστηριακές μεθόδους θεραπευτικής αγωγής, όπως την [[ακτινοθεραπεία]], τη [[πυρηνική ιατρική|ραδιοϊσοτοπική θεραπεία]], τη [[χημειοθεραπεία]] και άλλες. Μελετά και εξετάζει τους ασθενείς για την αναγνώριση των μορφολογικών ανωμαλιών των οργάνων και των ιστών και τις συσχετίζει με παθήσεις του οργανισμού τους. Τέλος, εφαρμόζει τεχνικές και μεθόδους της ιατρικής και άλλων συναφών κλάδων ([[βιολογία]], [[χημεία]]) για να [[νεκροτομή|εξακριβώσει τα αίτια του θανάτου]] των ανθρώπων, βοηθώντας έτσι τη δικαιοσύνη στη σωστή απονομή του δικαίου ([[ιατροδικαστής]]). Συνεργάζεται με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.
== Γεροντολογία ==
Η Γεροντολογία αποτελεί ένα πολυδιάστατο κλάδος της ιατρικής , αποτελείται από τρεις διαφορετικούς τομείς, την βιογεροντολογία, την ιατρική γεροντολογία ή γηριατρική, και την κοινωνική γεροντολογία. Μέσα και από τους τρεις διαφορετικούς παραπάνω τομείς η γεροντολογία στο σύνολο της, αφορά την φυσική και παθολογική ανάλυση της εξέλιξης του γήρατος, την περίθαλψη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην υγεία και την ποιότητα ζωής του ηλικιωμένου, αλλά και την κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη των ατόμων της τρίτης ηλικίας με σκοπό την ομαλή ένταξη και συνεργασία τους μέσα στο κοινωνικό και οικογενειακό τους περιβάλλον.
Αποτελεί μια διακλαδική επιστήμη, η οποία εξετάζει γενικότερα το φαινόμενο του βιολογικού γήρατος και τα προβλήματα που συνεπάγεται η δημογραφική γήρανση πληθυσμών. Είναι ευρύτατη επιστήμη, που καλύπτει αρχιτεκτονικά, βιολογικά, δημογραφικά, κοινωνικά, οικονομικά, συνταξιοδοτικά και άλλα θέματα, τα οποία σχετίζονται με το πρόβλημα της γηράνσεως από το κυτταρικό επίπεδο μέχρι όλο τον οργανισμό, όσο και τις γενικότερες σχέσεις του γηράσκοντας οργανισμού με το περιβάλλον του.
== Ψυχιατρική ==
{{Κύριο|Ψυχιατρική}}
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της [[ψυχιατρική|ψυχιατρικής]] ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των [[ψυχική πάθηση|ψυχικών παθήσεων]]. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνουν φαρμακευτικές αγωγές, συμβουλευτική ή διάφορες [[ψυχολογία|ψυχολογικές]] και [[ψυχανάλυση|ψυχαναλυτικές]] συνεδρίες.
== Βασικές Επιστήμες ==
* Η [[ανατομία]] είναι η μελέτη της φυσικής δομής των οργανισμών. Σε αντίθεση με τη [[μακροσκοπική ανατομία|μακροσκοπική ή ακαθάριστη ανατομία]], η [[κυτταρολογία]] και η [[ιστολογία]] ενδιαφέρονται για τις μικροσκοπικές δομές.
* Η [[βιοχημεία]] είναι η μελέτη της χημείας που πραγματοποιείται στους οργανισμούς διαβίωσης, ειδικά η δομή και η λειτουργία των χημικών συστατικών τους.
* Η [[βιοστατιστική]] είναι η εφαρμογή των [[στατιστική|στατιστικών μεθόδων]] στους βιολογικούς τομείς υπό την ευρύτερη έννοια. Μια γνώση βιοστατιστικής είναι ουσιαστική στον προγραμματισμό, την αξιολόγηση, και την ερμηνεία της ιατρικής έρευνας. Είναι επίσης θεμελιώδης στην [[επιδημιολογία]] και την ιατρική βασισμένη στα στοιχεία.
* Η [[κυτταρολογία]] είναι η μικροσκοπική μελέτη των μεμονωμένων κυττάρων.
* Η [[εμβρυολογία]] είναι η μελέτη της πρώιμης ανάπτυξης των οργανισμών.
* Η [[επιδημιολογία]] είναι η μελέτη των δημογραφικών της εξέλιξης των ασθενειών, και περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται, στη μελέτη των [[επιδημία|επιδημιών]].
* Η [[γενετική]] είναι η μελέτη των [[γονίδιο|γονιδίων]], και του ρόλου τους στη βιολογική [[κληρονομικότητα]] και τις [[μετάλλαξη|μεταλλάξεις]].
* Η [[ιστολογία]] είναι η μελέτη των δομών των βιολογικών [[ιστός (βιολογία)|ιστών]] από την ελαφριά μικροσκόπηση, μικροσκόπηση ηλεκτρονίων και ανοσοϊστορία της χημείας.
* Η [[ανοσολογία]] είναι η μελέτη του [[ανοσοποιητικο σύστημα|ανοσοποιητικού συστήματος]], το οποίο περιλαμβάνει το έμφυτο και προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα στους ανθρώπους, παραδείγματος χάριν.
* Η [[ιατρική φυσική]] είναι η μελέτη των εφαρμογών των αρχών φυσικής στην ιατρική.
* Η [[μικροβιολογία]] είναι η μελέτη των [[μικροοργανισμός|μικροοργανισμών]], συμπεριλαμβανομένων των [[πρωτόζωα|πρωτόζωων]], των [[βακτηρίδια|βακτηριδίων]], των [[μύκητες|μυκήτων]], και των [[ιοί|ιών]].
* Η [[νευρολογία]] περιλαμβάνει εκείνες τις επιστήμες που σχετίζονται με τη μελέτη του [[νευρικό σύστημα|νευρικού συστήματος]]. Μια κύρια εστίαση της νευρολογίας είναι η βιολογία και η φυσιολογία του ανθρώπινου [[εγκέφαλος|εγκεφάλου]] και του [[νωτιαίος μυελός|νωτιαίου μυελού]].
* Η [[διατροφολογία|επιστήμη διατροφής]] (θεωρητική εστίαση) και η [[διαιτητική]] (πρακτική εστίαση) είναι η μελέτη της σχέσης των τροφίμων και του ποτού με την υγεία και την ασθένεια, ειδικά για τον καθορισμό μιας βέλτιστης διατροφής. Η ιατρική θεραπεία διατροφής γίνεται από τους διαιτολόγους και ενδείκνυται για το διαβήτη, τις καρδιαγγειακές παθήσεις, το βάρος και τις διατροφικές διαταραχές, τις αλλεργίες, τον υποσιτισμό, και τις νεοπλασματικές ασθένειες.
* Η [[παθολογία]] ως επιστήμη είναι η μελέτη των αιτίων των ασθενειών καθώς και της εξέλιξής του.
* Η [[φαρμακολογία]] είναι η μελέτη των [[φάρμακο|φαρμάκων]] και των ενεργειών τους.
* Η [[φυσιολογία]] είναι η μελέτη της κανονικής λειτουργίας του σώματος και των ρυθμιστικών της μηχανισμών.
* Η [[τοξικολογία]] είναι η μελέτη των επικίνδυνων αποτελεσμάτων των φαρμάκων και των δηλητήριων.
== Ειδικότητες ==
Κατά την ευρύτερη έννοια της "Ιατρικής", υπάρχουν πολλές διαφορετικές ειδικότητες. Εντούτοις, μέσα στους ιατρικούς κύκλους, υπάρχουν δύο ευρείες κατηγορίες: η "Ιατρική" και η "Χειρουργική". Η "Ιατρική" αναφέρεται στην πρακτική της μη χειρουργήσιμης ιατρικής, και οι περισσότερες υποειδικότητες σε αυτήν την περιοχή απαιτούν την προκαταρκτική κατάρτιση σε [[εσωτερική Ιατρική]]. Η "Χειρουργική" αναφέρεται στην πρακτική της ενεργούς ιατρικής, και οι περισσότερες υποειδικότητες σε αυτήν την περιοχή απαιτούν την προκαταρκτική κατάρτιση στην [[γενική χειρουργική]]. Υπάρχουν μερικές ειδικότητες της ιατρικής που δεν ανήκουν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες, όπως η [[ακτινολογία]], η παθολογία, ή η [[αναισθησιολογία]].
=== Χειρουργική ===
{{Κύριο|Χειρουργική}}
Οι χειρουργικές ειδικότητες υιοθετούν την ενεργό [[χειρουργική επέμβαση|επέμβαση]]. Επιπλέον, οι χειρουργοί πρέπει να αποφασίσουν πότε μια επέμβαση είναι απαραίτητη, και μεταχειρίζονται επίσης πολλά μη-χειρουργικά ζητήματα, ιδιαίτερα στη χειρουργική μονάδα εντατικής, όπου ποικίλα κρίσιμα θέματα προκύπτουν. Η χειρουργική επέμβαση έχει πολλές υποειδικότητες, π.χ. [[γενική χειρουργική]], χειρουργική μεταμόσχευσης, χειρουργική τραύματος, καρδιαγγειακή χειρουργική, νευροχειρουργική, χειρουργική προσώπου, ορθοπεδική χειρουργική , ωτολαρυγγολογία, πλαστική χειρουργική, ογκολογική χειρουργική, αγγειακή χειρουργική, και παιδιατρική χειρουργική Σε μερικά κέντρα, η αναισθησιολογία είναι μέρος του τμήματος της χειρουργικής επέμβασης (για λόγους λογιστικούς και προγραμματισμού), αν και δεν είναι μια χειρουργική επιστήμη. Τέλος, η χειρουργική κατάρτιση μπορεί να είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα.
=== Ιατρική ως ειδικότητα ===
{{Κύριο|Εσωτερική Παθολογία}}
Η '''[[Εσωτερική Ιατρική]]''' είναι η ιατρική ειδικότητα ενδιαφερόμενη για τη διάγνωση, τη διαχείριση και τη μη χειρουργική θεραπεία των ασυνήθιστων ή σοβαρών ασθενειών, είτε ενός συγκεκριμένου συστήματος οργάνων είτε του σώματος συνολικά. Σύμφωνα με μερικές πηγές, η έμφαση στις εσωτερικές δομές είναι υπονοούμενη. Υπάρχουν πολλές υποειδικότητες της εσωτερικής ιατρικής:
* [[Καρδιολογία]]
* [[Ιατρική εντατικής παρακολούθησης]]
* [[Δερματολογία]]
* [[Ενδοκρινολογία]]
* [[Γαστρεντερολογία]]
* [[Γεροντολογία]]
* [[Αιματολογία]]
* [[Ηπατολογία]]
* [[μολυσματική ασθένεια|Μολυσματικές ασθένειες]]
* [[Νεφρολογία]]
* [[Νευρολογία]]
* [[Ογκολογία]]
* [[Παιδιατρική]]
* [[Πνευμονολογία]]
* [[Ρευματολογία]]
* [[Ιατρική ύπνου]]
Η κατάρτιση στην εσωτερική ιατρική (σε αντιδιαστολή με τη χειρουργική κατάρτιση), ποικίλλει αρκετά ανά τον κόσμο.
== Ιατρικές Ειδικότητες ==
* [[:Κατηγορία:Αγγειολογία|Αγγειολογία]]
* [[:Κατηγορία:Αεροπορική ιατρική|Αεροπορική ιατρική]]
* [[:Κατηγορία:Αθλητική ιατρική|Αθλητική ιατρική]]
* [[:Κατηγορία:Αιματολογία|Αιματολογία]]
* [[:Κατηγορία:Ακτινολογία|Ακτινολογία]]
* [[:Κατηγορία:Αλλεργιολογία|Αλλεργιολογία]]
* [[:Κατηγορία:Αναισθησιολογία|Αναισθησιολογία]]
* [[:Κατηγορία:Ανδρική υγεία|Ανδρική υγεία]] (1 Κ, 3 Σ)
* [[:Κατηγορία:Ανδρολογία|Ανδρολογία]]
* [[:Κατηγορία:Ανοσολογία|Ανοσολογία]]
* [[:Κατηγορία:Βακτηριολογία|Βακτηριολογία]]
* [[:Κατηγορία:Γαστρεντερολογία|Γαστρεντερολογία]]
* [[:Κατηγορία:Γενετική ιατρική|Γενετική ιατρική]]
* [[:Κατηγορία:Γεροντολογία|Γεροντολογία]]
* [[:Κατηγορία:Γηριατρική|Γηριατρική]]
* [[:Κατηγορία:Γυναικολογία|Γυναικολογία]]
* [[:Κατηγορία:Δερματολογία|Δερματολογία]]
* [[:Κατηγορία:Ενδοκρινολογία|Ενδοκρινολογία]]
* [[:Κατηγορία:Εντατική θεραπεία|Εντατική θεραπεία]]
* [[:Κατηγορία:Επείγουσα ιατρική|Επείγουσα ιατρική]]
* [[:Κατηγορία:Ηπατολογία|Ηπατολογία]]
* [[:Κατηγορία:Ιατρική Αποκατάστασης|Ιατρική Αποκατάστασης]]
* [[:Κατηγορία:Ιατροδικαστική|Ιατροδικαστική]]
* [[:Κατηγορία:Καρδιολογία|Καρδιολογία]]
*
*
== Σχολές Ιατρικής ==
Για να περάσει κάποιος στη σχολή της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο ΑΕΙ και να σπουδάσει πάνω στη ειδικότητα θα πρέπει να δώσει παννελήνιες από: ( Γενικό ενιαίο λύκειο ή Επαγγελματικό λύκειο ή Εσπερινό Λύκειο) και μετα από Επιτυχές εξετάσεις να καταφέρει μπει στις παρακάτω σχολές της Ιατρικής στην Ελλάδα:
* τρικαλα
* Αθηνών
* ειδομενη
* Θεσσαλονίκης
* καλαματα
* Πατρών
* καλαμαρια
* Κρήτης
* εβρο(συγκεκριμενα εντος της νεκρης ζωνης ελλαδας-τουρκιας)
* Ιωαννίνων
* ιμμια (βεβαια το πανεπιστημιο εκει ανηκει αλλοτε σε τουρκικο εδαφος και αλλοτε σε ελληνικο,οποτε υπαρχει ενα προβλημα με την αναγνωριση του πτυχιου)
* Θεσσαλίας
* Ιθακη(το οδυσσειο πανεπιστημιο ιθακης) ( οι σπουδες εκει διαρκουν 10 χρονια και ειναι η καλυτερη φιδουδραυλικη σχολη)
* Θράκης
== Παραπομπές ==
<references />
== Εξωτερικοί Σύνδεσμοι ==
{{commonscat|Medicine}}
{{Βικιλεξικό|ιατρική}}
| 