Έρως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ προσθ. συνδ. |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου|εικόνα=[[File:Eros bow Musei Capitolini MC410.jpg|280px]]}}{{πηγές|16|06|2012}}
Στην [[ελληνική μυθολογία]] ο '''Έρως''' ήταν ο φτερωτός [[θεός]] της [[αγάπη
== Προέλευση ==
Γραμμή 8:
Από τους τραγικούς, ιδιαίτερη σημασία στον θεό Έρωτα αποδίδει ο [[Ευριπίδης]]. Ο Ευριπίδης διαχωρίζει τη δύναμη του Έρωτα σε δύο μορφές: Σε αυτή που μπορεί να οδηγήσει στην Αρετή και σε εκείνη που οδηγεί στην Αθλιότητα. Με παρόμοιο τρόπο, στο [[Συμπόσιο]] του [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] εντοπίζουμε τον «καλό» Έρωτα (γιο της Αφροδίτης Ουρανίας) και τον «κακό» Έρωτα (γιο της Αφροδίτης Πανδήμου).
== Ο Έρως στην τέχνη ==
[[Αρχείο:Marble statue of Eros, 100-200 AD, Ashmolean Museum, Oxford.jpg|μικρογραφία|Ο Έρως με δάδα στραμμένη προς τα κάτω, ως σύμβολο του θανάτου, 100-200 μ.Χ., [[Ασμόλειο μουσείο]]]]
Γραμμή 14 ⟶ 15 :
Οι πρώτες «αυτόνομες» εμφανίσεις του θεού Έρωτα στην [[τέχνη]] πραγματοποιούνται τον [[5ος αιώνας π.Χ.|5ο αιώνα π.Χ.]]. Ο Έρωτας εμφανίζεται ανεξάρτητος από άλλες θεότητες, σε διάφορες απεικονίσεις: άλλοτε πετάει, άλλοτε κοιμάται, άλλοτε ιππεύει ένα [[δελφίνι]], άλλοτε κρατάει ένα λουλούδι. Αντικατοπτρίζοντας το μύθο που τον θέλει συνοδό και υπηρέτη της Αφροδίτης, σε πολλές παραστάσεις της περιόδου εκείνης ο Έρωτας εικονίζεται να βοηθά τη μητέρα του ή άλλες γυναίκες: να μεταφέρει για αυτές ρούχα ή πετσέτες, να τις βοηθάει στο χτένισμα και την περιποίησή τους, να λύνει ή να δένει τα λουριά των σανδαλιών τους.
Ήδη από τον [[4ος αιώνας π.Χ.|4ο αιώνα π.Χ.]], ο Έρωτας συμπεριλαμβάνεται και στον βακχικό κύκλο, εμφανίζεται δηλαδή σε απεικονίσεις ως πιστός ακόλουθος του θεού [[Διόνυσος|Διονύσου]]. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστικής Περιόδου]].
Ξεχωριστό κομμάτι στις διάφορες απεικονίσεις του Έρωτα που έχουν ανακαλυφθεί κατέχουν τα έργα που βρέθηκαν στην [[Πομπηία]] της [[Ιταλία
Στα ύστερα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια, ο Έρωτας συχνά ταυτίζεται με το Πένθος ή τον Θάνατο. Εμφανίζεται να κρατάει δάδα, συνήθως στραμμένη προς το έδαφος. Πρόκειται για μία απεικόνιση που βρίσκει τις ρίζες της στη σχέση του θεού με τον βακχικό κύκλο. Την ίδια περίοδο ξεκινούν την εμφάνισή τους αναπαραστάσεις του Έρωτα, στις οποίες φαίνονται αποδεικτικά στοιχεία της νίκης του στη διαμάχη με τον [[Ηρακλής|Ηρακλή]]: ένα στεφάνι ή το ρόπαλο του ημίθεου.
Γραμμή 26 ⟶ 27 :
== Υποστάσεις του Έρωτα ==
[[Αρχείο:File-Eros_-_Pompeiian_statue_-_Naples_Archeological_Museum.jpg|thumb| Ο Έρως σε γλυπτό της Πομπηίας.]]
Στην αρχαιοελληνική μυθολογία υπάρχουν δύο βασικές υποστάσεις του Έρωτα: η παλιότερη θεότητα είναι αυτή που ενσαρκώνει όχι μόνο τη δύναμη της ερωτικής αγάπης αλλά και τη δημιουργική δύναμη της αεικίνητης φύσης, αποτελούσε το πρωτότοκο Φως που ευθύνεται για την ύπαρξη και την τάξη όλων των πραγμάτων στον Σύμπαν.[[Αρχείο:Antonio canova, amore e psiche louvre 02.JPG|left|thumb|[[Έρως και Ψυχή (Κανόβα)|Έρως και Ψυχή]], [[Αντόνιο Κανόβα]], [[Μουσείο του Λούβρου]]]]Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, αυτή η μορφή του Έρωτα γεννήθηκε πριν από τους θεούς του Ολύμπου, όταν το Χάος γέννησε τη Γαία και τον Τάρταρο. Σύμφωνα με τους [[Όρνιθες (κωμωδία)|Όρνιθες]] του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]], «άνθισε» από ένα αβγό, καρπό της ένωσης της Νύχτας και του Σκότους.
Στα Ελευσίνια Μυστήρια, ο Έρως λατρευόταν ως Πρωτόγονος, αυτός δηλαδή που γεννήθηκε πρώτος.
Από την άλλη πλευρά, αργότερα στα χρόνια της αρχαιότητας, ο Έρωτας προέκυψε ως γιος της Αφροδίτης (με πατέρα είτε τον Άρη, είτε τον [[Ήφαιστος|Ήφαιστο]]).
Σύμφωνα με άλλες πηγές, γεννήθηκε μαζί με την Αφροδίτη, ενώ άλλοι τον θεωρούν γιο της Ίριδας και του Ζέφυρου.
Γραμμή 42 ⟶ 43 :
== Έρως & Ψυχή ==
Ο συζυγικός μύθος του αγγελιοφόρου της αγάπης με την [[Ψυχή (μυθολογία)|Ψυχή]], μια κόρη του βασιλιά της
▲Ο συζυγικός μύθος του αγγελιοφόρου της αγάπης με την [[Ψυχή (μυθολογία)|Ψυχή]], μια κόρη του βασιλιά της Σικελίας, την οποία καταδίωκε η μητέρα του, [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτη]].
== Βιβλιογραφία ==
| |||