Εσθονική περίοδος αφύπνισης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 4 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0) (Cyberpower678 - 4491 |
-spam: το blackwell-synergy.com είναι πλέον σπαμότοπος, αρκεί το doi για την αναγνώριση της πηγής. Επαναδημιουργία παραπομπής από το doi |
||
Γραμμή 1:
Η '''Εσθονική Περίοδος Αφύπνισης''' ({{lang-et|Ärkamisaeg}}) είναι μια περίοδος στην ιστορία όπου οι Εσθονοί ξεκίνησαν να αναγνωρίζονται ως έθνος που άξιζε το δικαίωμα να αυτοκυβερνείται. Η περίοδος αυτή θεωρείται ότι ξεκινά τη δεκαετία του 1850 με μεγαλύτερα δικαιώματα να χορηγούνται στους κοινούς πληθυσμούς και να λήγει με τη ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Εσθονίας το 1918. Ο όρος ισχύει μερικές φορές και για την περίοδο 1987-1988.<ref name="Kutsar1995">{{cite journal|last1=Kutsar
[[Αρχείο:Carl_Robert_Jakobson.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Ο Καρλ Ρόμπερτ Γιάκομπσον]]
Αν και η εσθονική εθνική αφύπνιση εξαπλώθηκε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα,<ref>Gellner, Ernest (1996). "Do nations have navels?" ''[[Nations and Nationalism (journal)|Nations and Nationalism]]'' 2.2, 365–370.</ref> ένας βαθμός εθνοτικής ευαισθητοποίησης στην εγγράμματη μεσαία τάξη προηγήθηκε αυτής της εξέλιξης.<ref name="raun2">{{cite journal|last1=Raun
Εντούτοις, στα μέσα του αιώνα, οι Εσθονοί, με ηγέτες όπως ο Καρλ Ρόμπερτ Γιάκομπσον (1841-1882), ο Γιάκομπ Χουρτ (1839-1907) και ο Γιόχαν Βάλντεμαρ Γιάνσεν (1819-1890), έγιναν πιο φιλόδοξοι στις πολιτικές τους απαιτήσεις και ξεκίνησαν να τείνονται προς τους Φινλανδούς ως ένα επιτυχημένο μοντέλο εθνικού κινήματος και, σε κάποιο βαθμό, στο γειτονικό εθνικό κίνημα της νέας Λετονίας. Σημαντικά επιτεύγματα ήταν η έκδοση του εθνικού έπους, του Καλεβιπόεγκ το 1862, και η οργάνωση του πρώτου εθνικού φεστιβάλ τραγουδιού το 1869. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1860 οι Εσθονοί δεν επιθυμούσαν να παραμείνουν συμφιλιωμένοι με τη γερμανική πολιτιστική και πολιτική ηγεμονία. Πριν από τις προσπάθειες του εκρωσισμού κατά τη δεκαετία του 1880-1890 η άποψή τους για την αυτοκρατορική Ρωσία παρέμεινε θετική.<ref name="raun2" />
Γραμμή 20:
== Περαιτέρω ανάγνωση ==
* {{cite journal|last1=Petersoo|first1=Pille|title=Reconsidering otherness: constructing Estonian identity|journal=Nations and Nationalism|volume=13|issue=1|year=2007|pages=117–133|issn=1354-5078|doi=10.1111/j.1469-8129.2007.00276.x}}
*
* Raun, Toivo U. (1986). The Latvian and Estonian national movements, 1860–1914. ''[[The Slavonic and East European Review]]'' 64.1, 66–80.
* Piirimäe, Helmut. Historical heritage: the relations between Estonia and her Nordic neighbors. In [[Marju Lauristin|M. Lauristin]] et al. (eds.), ''Return to the Western world: Cultural and political perspectives on the Estonian post-communist transition''. Tartu: [[Tartu University Press]], 1997. {{ISBN|9985-56-257-7}}
|