Οίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Φίλιππος Δ΄ της Ισπανίας|Φίλιππος Δ'Δ΄ Αψβούργων]] βασιλιάς της Ισπανίας είχε τρία τέκνα: τη Μαρία-Θηρεσία, που παντρεύτηκε τον [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΔ'ΙΔ΄ των Βουρβόνων]] βασιλιά της Γαλλίας· τη Μαργαρίτα-Θηρεσία, που παντρεύτηκε τον [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδο Α'Α΄ Αψβούργων]]· και τον [[Κάρολος Β΄ της Ισπανίας|Κάρολο Β'Β΄]] που είχε φυσικές και διανοητικές αναπηρίες. Αφού βασίλευσε 5 έτη, ο Κάρολος Β'Β΄ απεβίωσε 38 ετών το 1700 και ακολούθησε ο [[Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής]] (1701-14). Το στέμμα διεκδικούσε ο υιός της Μαρίας-Θηρεσίας [[Λουδοβίκος, Μέγας Δελφίνος]] και η κόρη της Μαργαρίτας-Θηρεσίας [[Μαρία-Αντωνία]], σύζυγος του [[Μαξιμιλιανός Β΄, εκλέκτορας της Βαυαρίας|Μαξιμιλιανού Β'Β΄ Βίττελσμπαχ]] δούκα της Βαυαρίας. Τελικά δόθηκε στον υιό του πρώτου [[Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας|Φίλιππο Ε'Ε΄ Βουρβόνων]] που έγινε ο γενάρχης του κλάδου.

Ο Φίλιππος Ε'Ε΄ νυμφεύτηκε την Ελισάβετ Φαρνέζε. To 1731 απεβίωσε ο αδελφός της Ελισάβετ, δούκας της Πάρμας· τον διαδέχθηκε ο υιός της [[Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας|Κάρολος]] που το 1734, κατά τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής (1733-38), κατέκτησε τη Σικελία και τη Νάπολη από τον [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο ΣΤ'ΣΤ΄ Αψβούργων]]. Το 1735 αρχίζουν οι Διαπραγματεύσεις για Συμφωνία, όπου η Σικελία και η Νάπολη κατακυρώνονται στον Κάρολο Γ'Γ΄ με αντάλλαγμα να δώσει την Πάρμα στον Κάρολο ΣΤ'ΣΤ΄· η τελική Συμφωνία υπογράφεται στη Βιέννη το 1738. Το 1759 διαδέχθηκε τον αδελφό του ως Κάρολος Γ'Γ΄ βασιλιάς της Ισπανίας, αλλά λόγω της Συμφωνίας δεν μπορούσε να είναι και βασιλιάς της Σικελίας και της Νάπολης, έτσι τις παραχώρησε στον δεύτερο επιζώντα υιό του [[Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών|Φερδινάνδο Α'Α΄]], που έγινε βασιλιάς των Δύο Σικελιών και γενάρχης του κλάδου '''Βουρβόνων-Δύο Σικελιών'''.

Το 1740 απεβίωσε ο Κάρολος ΣΤ'ΣΤ΄ Αψβούργων και τον διαδέχθηκε η κόρη του [[Μαρία Θηρεσία]], πράγμα που πυροδότησε τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής (1740-48). Με τη λήξη του, η Συμφωνία της Αιξ-λα-Σαπέλ όριζε η Πάρμα να επιστραφεί στους Βουρβόνους-Ισπανίας, έτσι ο αδελφός του Καρόλου Γ'Γ΄, ο [[Φίλιππος της Πάρμα|Φίλιππος]] έγινε δούκας της Πάρμας και γενάρχης το κλάδου '''Βουρβόνων-Πάρμας'''. Ο 7ος απόγονός του είναι ο [[Ιωάννης του Λουξεμβούργου|Ιωάννης]] μεγάλος δούκας του Λουξεμβούργου· τον διαδέχθηκε ο υιός του [[Ερρίκος του Λουξεμβούργου|Ερρίκος]].

Τον Κάρολο Γ'Γ΄ διαδέχθηκε ο πρώτος επιζών υιός του [[Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας|Κάρολος Δ'Δ΄]] ως βασιλιάς της Ισπανίας. Είχε τρεις υιούς, τον [[Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας|Φερδινάνδο Ζ'Ζ΄]], τον [[Κάρλος Μαρία|Κάρλος]] και τον [[Φραγκίσκος δε Πάουλα του Κάδιξ|Φραγκίσκο δε Πάουλα]]. Όταν τον πρώτο τον διαδέχθηκε η κόρη του [[Ισαβέλλα Β΄ της Ισπανίας|Ισαβέλλα Β'Β΄]], ο Κάρλος αμφισβήτησε τη διαδοχή επικαλούμενος το Σαλικό δίκαιο. Η Ισαβέλλα Β'Β΄ παντρεύτηκε τον υιό του Φραγκίσκου ντε Πάουλα, το Φραγκίσκο της Ασσίζης, αλλά ο Κάρλο και οι απόγονοί του προκάλεσαν τους Καρλικούς Πολέμους, που έληξαν όταν απεβίωσε ο δισεγγονός του άτεκνος.

Την Ισαβέλλα Β'Β΄ και τον Φραγκίσκου της Ασσίζης διαδέχθηκαν ο υιός τους [[Αλφόνσος ΙΒ΄ της Ισπανίας|Αλφόνσος ΙΒ'ΙΒ΄]] και αυτόν ο υιός του [[Αλφόνσος ΙΓ΄ της Ισπανίας|Αλφόνσος ΙΓ'ΙΓ΄]]. Αυτός είχε τρεις υιούς, από τους οποίους ο πρώτος, ο Αλφόνσος, έκανε μοργανατικό γάμο και έτσι αποκλείσθηκε από τη διαδοχή· εξάλλου δεν είχε απογόνους. Ο δεύτερος, ο Ιάκωβος, από μια επέμβαση που έκανε παιδί, έμεινε κωφός, έτσι παραιτήθηκε της διαδοχής. Αν δεν γινόταν αυτό, οι απόγονοί του -ως οι πρεσβύτεροι των Βουρβόνων- θα εδικαιούντο το στέμμα της Γαλλίας και της Ισπανίας. Ο τρίτος υιός του Αλφόνσου ΙΓ'ΙΓ΄, ο [[Χουάν, κόμης της Βαρκελώνης|Χουάν]] προτίμησε να αυτοεξορισθεί μακριά από την Ισπανία του δικτάτορα [[Φρανθίσκο Φράνκο]]. Μετά το θάνατο του δικτάτορα το 1975, ο υιός του Χουάν, [[Χουάν Κάρλος Α΄ της Ισπανίας|Χουάν-Κάρλος]], έγινε βασιλιάς της Ισπανίας· παραιτήθηκε στα 76 έτη του το 2014, υπέρ του υιού του [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Ισπανίας|Φιλίππου ΣΤ'ΣΤ΄]]. Ο Χουάν-Κάρλος και ο Φίλιππος ΣΤ'ΣΤ΄ είναι επίσης τιτουλάριοι βασιλείς της Γαλλίας.