Έλλη Λαμπρίδη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Έλλη Λαμπρίδη''' (Αθήνα, 9 Ιαν. 1896 - Αθήνα, 28 Ιαν. 1970) ήταν Ελληνίδα παιδαγωγός, φιλόσοφος, συγγραφέας, βιβλιοκριτικός, αρθρογράφος και μεταφράστρια. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες των αγώνων για τα δικαιώματα της γυναίκας<ref>Ενδεικτικά αναφέρουμε πως το 1926 εγγράφεται στον ''Σύνδεσμο για τα δικαιώματα της γυναίκας'' και συμβάλλει στη σύνταξη του περιοδικού του ''Ο Αγώνας της Γυναίκας.'' Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο 10ο Διεθνές Συνέδριο της ''Ενώσεως υπέρ της γυναικείας ψήφου'' στο Παρίσι (30 Μαΐου -  6 Ιουνίου), ως ανταποκρίτρια της εφημ. ''Ελεύθερος Τύπος.'' Στην ίδια εφημερίδα θα δημοσιεύσει μια σειρά άρθρων για τα θέματα και τα αποτελέσματα του συνεδρίου. Το 1931 συμμετέχει στο 16ο συνέδριο της ''International Federation of University Women,'' στην Αμερική (Wellesley, Mass.).</ref>.<ref>Οι πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση της Έλλης Λαμπρίδη προέρχονται από το: Κωνσταντίνος Γαρίτσης, ''Βιο- Εργογραφικά για την Έλλη Λαμπρίδη (1896-1970),'' Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα 2017, 512 σελ. [[%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%3A%CE%A0%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%82%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD/9786185252021|ISBN 978-960-404-322-4]]</ref> Το 1970, μετά από επώδυνη αρρώστια άφησε την τελευταία της πνοή την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου.{{πηγή}}

 

Η Έλλη Λαμπρίδη γεννήθηκε στην Αθήνα την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 1896<ref>Πολλές ιστοσελίδες και αναφορές στην Έλλη Λαμπρίδη παραθέτουν ως ημερομηνία γέννησης τις 22 Ιανουαρίου 1898, λάθος που ξεκινάει από άρθρο σε περιοδικό του 1988. [http://www.biblionet.gr/author/15465/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7_%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7 Βλ. π.χ. το λήμμα της Biblionet].</ref>, πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Ιωάννη (1862-14.6.1914) και της Σοφίας, το γένος Φωτιάδη (1863-2.4.1941).

 

Τα αδέλφια της ήταν ο Φρίξος (1898-1980) –δικηγόρος και συγγραφέας, γνωστός με το ψευδώνυμο Λάμπρος Τασολάμπρος<ref>Σημειώνουμε ενδεικτικά κάποια έργα του: Ο Πρόλογος στο Λ. Τρότσκι, Η προδομένη επανάσταση (1948). Ο Κάρολος Μαρξ εναντίον των Σλαύων (1949). Πολιτικά σαράντα ετών - 1909-1949 (1949). Πολιτικά σφάλματα 5 Μαρτίου έως 15 Απριλίου 1950 (1950). Η αθλιότητα των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως (1960). Θουκυδίδη το πρώτο κεφάλαιο (1967). Η Δημοτική, η Αρχαία και η Καθομιλουμένη (1980).</ref> –, ο Ευμένης (1900-1992) –πολιτικός μηχανικός, σύντροφός του η γλύπτρια [[Τίτσα Χρυσοχοΐδου]]– και η Νίκη (1901), η οποία πέθανε δύο ετών, από μηνιγγίτιδα.

 

Κατά την περίοδο 1942-1944 συνεργάζεται, μαζί με τον [[Δημήτριος Καπετανάκης|Δημ. Καπετανάκη]] και τον [[Δημήτριος Φωτιάδης|Δημ. Φωτιάδη]], με το ''Γραφείο Πληροφοριών'' της ελληνικής κυβέρνησης στο Λονδίνο. Διατρέχει ολόκληρη τη Μ. Βρετανία και εκφωνεί ομιλίες για τα θέματα της υπό γερμανική κατοχή Ελλάδας. Λέει η ίδια χαρακτηριστικά: <blockquote>Κατά τα τρία χρόνια που εργάστηκα με το Ελληνικό Γραφείο Πληροφοριών στο Λονδίνο έδωσα περισσότερες από τρακόσιες διαλέξεις, απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας και σε όλων των ειδών τα περιβάλλοντα: Κολλέγια και Συλλόγους Επιστημόνων, Ροταριανούς ομίλους, λαϊκές συγκεντρώσεις σε επαρχιακές πόλεις, όπου μου διέθεταν σχεδόν πάντα το Δημαρχείο, γυναικείους συλλόγους στα χωριά, σχολεία αγοριών και κοριτσιών, συνελεύσεις νεολαίας, πυροσβεστικούς σταθμούς, πολεμικά και άλλα εργοστάσια, ναυτικές βάσεις, στρατόπεδα γυναικών, και λοιπά και λοιπά. Και κάθε φορά, ενώ ξετύλιγα, κατά διαφορετικόν εκάστοτε τρόπο, τον τραγικό και μεγαλόπρεπο πίνακα, άκουγα τους στεναγμούς του κοινού, έβλεπα τα μάτια τους να δακρύζουν η να φωτίζονται από ενδιαφέρον για ο,τι δεν ήξεραν... </blockquote>Ακόμη:<blockquote>Νομίζω ότι προσέφερα σοβαράς υπηρεσίας με τις ομιλίες μου και τις επαφές μου με πλήθος οργανώσεις, όπως στην μικρογραφία της Κοινωνίας των Εθνών που οργάνωσε ο Λόρδος Σέσλι στο Λονδίνο, με τους εξαιρετικούς συνεργάτες του, τον Γκίλμπερτ Μέρραϋ, τον Επίσκοπο του Τσίτσεστερ, τον αείμνηστο Γιαν Μάζαρυκ και τόσους άλλους· τις διεθνείς εκπαιδευτικές και γυναικείες οργανώσεις, την επιτροπή του Λόρδου Μπόϋδ Ορρ για την ανακούφιση του λιμού και τόσες άλλες, που δε θυμούμαι τώρα... Δεν περνούσε εβδομάδα να μην κάνω τουλάχιστον μια δυό και πολλές φορές τρεις και τέσσερις. Στο ραδιόφωνο επίσης προς την κατεχόμενη Ελλάδα έκανα πολλές ομιλίες, και πλείστοι άνθρωποι θυμούνται ακόμη το θάρρος που τους ενέπνευσαν. Και τούτο θα ήταν αρκετό, έστω κι’ αν δεν είχα κάνει τίποτ’ άλλο. Είναι σχεδόν αδύνατο ν’ αποδείξει κανείς πως είναι πατριώτης, όταν όλη του η ύπαρξη το φωνάζει και όταν δεν μπορεί να νοηθεί η ζωή του χωρίς αυτό.<ref>Γαρίτσης, Κ., ''Βιο- Εργογραφικά,'' σσ. 383-386</ref></blockquote>

 

Η κόρη της σκοτώθηκε στην διάρκεια των Δεκεμβριανών, από Αγγλική σφαίρα.

 

Τον Ιανουάριο του 1946 επιστρέφει προσωρινά στη Μεγ. Βρετανία, για να κλείσει διάφορες εκκρεμείς υποθέσεις της. Θα αναγκαστεί να παραμείνει μέχρι το 1960, γιατί στο μεταξύ της αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια (1949) και το διαβατήριο, που θα της επιστραφεί το 1959, μετά από ενέργειες της Αμ. Φλέμιγκ.

Την περίοδο αυτή στήριζε τις δράσεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.<ref>https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8797736 Κυριακή 28 Φλεβάρη 2016, ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΑ 70ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΔΣΕ) 1946 - 1949</ref> Με τη δικτατορία του Γ. Παπαδόπουλου της αφαιρείται, για δεύτερη φορά, το διαβατήριο, εξαιτίας της ανοιχτής κριτικής που ασκεί στο καθεστώς των συνταγματαρχών. Στις 11 Ιαν. 1968 καταθέτει δήλωση μετανοίας στο Γ Ἀστυνομικὸ Τμήμα (Υψηλάντου 2). Στις 23 Σεπτεμβρίου καλείται να παρουσιαστεί στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφαλείας, ΚΔ Παράρτημα, Μπουμπουλίνας 18, στο γραφείο του Βασιλείου Λάμπρου, όπου ανακρίνεται περαιτέρω για τις πεποιθήσεις της.