Βρετανικό Χονγκ Κονγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 11:
Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], στις 8 Δεκεμβρίου 1941 η [[Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας|Ιαπωνική Αυτοκρατορία]] επιτέθηκε στο Χονγκ Κονγκ και στις 25 Δεκεμβρίου το κατέλαβε, μετά την ήττα των βρετανοκαναδικών δυνάμεων που υπερασπίζονταν την αποικία. Κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής του Χονγκ Κονγκ, υπήρξαν συνηθισμένες ελλείψεις τροφίμων. Υπήρχε υπερπληθωρισμός και αναγκαστική ανταλλαγή χαρτονομισμάτων με στρατιωτικά τραπεζογραμμάτια. Ο πληθυσμός του Χονγκ Κονγκ ήταν 1.6 εκατομμύρια άτομα πριν τον πόλεμο, ωστόσο μέσα σε τέσσερα χρόνια μειώθηκε στις 600 χιλιάδες. Στις 15 Αυγούστου 1945, η Ιαπωνία παραδόθηκε και η [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανία]] ανέκτησε τη [[κυριαρχία]] της στο Χονγκ Κονγκ.
[[Αρχείο:Hongkong_Central_1955.jpg|δεξιά|μικρογραφία|200x200εσ| Κεντρική Περιφέρεια, 1955 ]]
Μετά [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]], στην Κίνα ξέσπασε [[Κινέζικος Εμφύλιος Πόλεμος|εμφύλιος πόλεμος]] και χιλιάδες άτομα εγκατέλειψαν την χώρα. Αυτό είχε θετική επίδραση στον πληθυσμό του Χονγκ Κονγκ, συμβάλλοντας στην ταχεία ανάκαμψη του πληθυσμού του. Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το [[1949]], εισήλθε μια μεγαλύτερη ροή μεταναστών που φοβούνταν διώξεις από το [[Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας|Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα]] <ref name="Wiltshire">Wiltshire, Trea. [First published 1987] (republished & reduced 2003). Old Hong Kong. Central, Hong Kong: Text Form Asia books Ltd. Page 12. ISBN Volume 962-7283-61-4</ref> . Πολλές εταιρείες μετέφεραν τα γραφεία τους από τη [[Σαγκάη]] και το [[Κουανγκτσόου]] στο Χονγκ Κονγκ . Η κομμουνιστική κυβέρνηση ακολουθούσε μια ολοένα και πιο απομονωτική πολιτική. Χάρη στο καθεστώς της ως βρετανική εξάρτηση, το Χονγκ Κονγκ παρέμεινε το μοναδικό κανάλι επικοινωνίας της [[Κίνα|Κίνας]] με τη [[Δυτικός Κόσμος|Δύση]] . Μετά την είσοδο της [[Κίνα|Κίνας]] στον [[Πόλεμος της Κορέας|πόλεμο της Κορέας]], ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|ΟΗΕ]] επέβαλε [[εμπάργκο]] στο εμπόριο με τη [[Κίνα|ΛΔΚ]] <ref>Wang Yong-hua, ''[http://www.ceps.com.tw/ec/ecjnlarticleView.aspx?atliid=324751&issueiid=25237&jnliid=2518 On Embargo of Hong Kong in 1950—1954] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20111015144230/http://www.ceps.com.tw/ec/ecjnlarticleView.aspx?atliid=324751&issueiid=25237&jnliid=2518 |date=2011-10-15 }} {{Wayback|url=http://www.ceps.com.tw/ec/ecjnlarticleView.aspx?atliid=324751&issueiid=25237&jnliid=2518|date=20111015144230}}'', Journal of Yanan University Social Science Edition, 2006.</ref> .
Λόγω της πληθυσμιακής αύξησης και του χαμηλού κόστους εργασίας, η παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και άλλων βιομηχανιών αυξήθηκαν ταχύτατα. Μαζί με την [[Βιομηχανοποίηση|εκβιομηχάνιση]], οι εξαγωγές προς τις ξένες αγορές έγιναν η κύρια κινητήρια δύναμη της [[Οικονομία|οικονομίας]]. Χάρη στην ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής, το βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε σταθερά. Το [[1967]] το Χονγκ Κονγκ βυθίστηκε στο χάος λόγω ταραχών <ref name="Wiltshire">Wiltshire, Trea. [First published 1987] (republished & reduced 2003). Old Hong Kong. Central, Hong Kong: Text Form Asia books Ltd. Page 12. ISBN Volume 962-7283-61-4</ref> . Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν από [[Αριστερά (πολιτική)|αριστερούς]], εμπνευσμένοι από την [[Πολιτιστική Επανάσταση]] που ξεκίνησε στην ηπειρωτική χώρα. Η εργατική απεργία μετατράπηκε σε βίαιη εξέγερση κατά της αποικιακής κυβέρνησης, η οποία διήρκεσε μέχρι το τέλος του έτους. [[Αρχείο:Hong_Kong_1978.jpg|δεξιά|μικρογραφία|200x200εσ| Άποψη του Χονγκ Κονγκ και της Καουλούν από τον όρο Βικτόρια, 1978 ]]Το [[1974]] δημιουργήθηκε η Ανεξάρτητη Επιτροπή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, η οποία κατόρθωσε να ελαχιστοποιήσει τη [[διαφθορά]] στα κρατικά όργανα. Μετά την έναρξη των μεταρρυθμίσεων στην Κίνα το [[1978]], το Χονγκ Κονγκ έγινε η κύρια πηγή ξένων επενδύσεων στην [[Κίνα]] . Ένα χρόνο αργότερα, κοντά στα βόρεια σύνορα του Χονγκ Κονγκ, σχηματίστηκε η πρώτη ειδική οικονομική ζώνη στο [[Σεντσέν]] της [[Κίνα|Κίνας]] στο έδαφος της [[Κουανγκτούνγκ|επαρχίας Γκουανγκντόνγκ]]. Ύστερα η κλωστοϋφαντουργία και η μεταποίηση υποχώρησαν σταδιακά, ενώ νέοι ακμάζοντες τομείς της τοπικής οικονομίας έγιναν τα [[χρηματοοικονομικά]] και ο τραπεζικός τομέας. Μετά το τέλος του [[Πόλεμος του Βιετνάμ|πολέμου]] του [[Πόλεμος του Βιετνάμ|Βιετνάμ]] το 1975, οι αρχές του Χονγκ Κονγκ χρειάστηκαν 25 χρόνια για να λύσουν το πρόβλημα της επιστροφής των Βιετναμέζων προσφύγων.
| |||