|
Όσον αφορά το βιβλίο του Κάουφμαν (Theodore Kaufman) ''Germany Must Perish!'', οι ναζί ήταν ενήμεροι για την ύπαρξή του. Είχε μεταφραστεί στα γερμανικά την περίοδο του πολέμου και θεωρήθηκε παράδειγμα του τι σκέφτονταν οι Εβραίοι για τους Γερμανούς. Ωστόσο, οι περισσότεροι ιστορικοί επέμειναν ότι οι ριζοσπαστικές απόψεις ενός Αμερικανοεβραίου δεν μπορούν με κανένα τρόπο να θεωρηθούν τυπικές της σκέψης όλων των Εβραίων της Ευρώπης. Η πρόταση, εξάλλου, για αναγκαστική στείρωση των Γερμανών ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε ως συμμαχική πολιτική.<ref>Vidal-Naquet, Pierre ''Assassins of Memory'', New York: Columbia University Press, 1992 p. 126</ref> Επιπλέον, φαίνεται ότι δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι το βιβλίο του Κάουφμαν έπαιξε κάποιο ρόλο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων που οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα.<ref name=kereng>Ian Kershaw, ''The Nazi dictatorship: problems and perspectives of interpretation'', Hodder Arnold, 1989 σελ. 176</ref> Εν τέλει, και η σύγκριση που έκανε ο Νόλτε ανάμεσα στο Ολοκαύτωμα και στον εγκλεισμό Ιαπωνοαμερικανών σε στρατόπεδα είναι επιπόλαιη, αφού οι Εβραίοι της Ευρώπης στάλθηκαν μάλλον σε στρατόπεδα θανάτου, ενώ η αμερικανική κυβέρνηση δεν επιχείρησε να εξοντώσει τους Ιαπωνοαμερικανούς στα στρατόπεδα εγκλεισμού.<ref>Evans, pp. 38–39</ref>
Εξαιτίας των απόψεων που εξέφρασε στην ''Historikerstreit'', ο Νόλτε έχει συχνά κατηγορηθεί ότι είναι απολογητής των ναζί και αντισημίτης. Ο ίδιος έχει αρνηθεί πάντα έντονα αυτές τις κατηγορίες και επιμένει ότι είναι πολιτικά νεοφιλελεύθερος. Έχει παραδεχθεί, επίσης, ότι είναι ένθερμος εθνικιστής και ξεκάθαρος σκοπός του είναι να αποκαταστήσει την αίσθηση περηφάνειαςπερηφάνιας στην ιστορία των Γερμανών, που διαισθάνεται ότι την έχουν χάσει μετά το 1945. Σε συνέντευξή του, τον Σεπτέμβριο του 1987, δήλωσε ότι οι Γερμανοί ήταν "κάποτε η κυρίαρχη φυλή (''Herrenvolk''), τώρα είναι η ένοχη φυλή (''Sündervolk''). Η μία δεν είναι τίποτα περισσότερο από αντιστροφή της άλλης".<ref name="w219">Wehler in Baldwin (1990) p. 219</ref> Ο Νόλτε διαβεβαίωσε ότι πάσχιζε για τη δημιουργία μιας κατάστασης όπου κανείς δεν θα αξιώνει από τους Γερμανούς να διακηρύξουν την ενοχή τους. Πάνω απ' όλα, είναι αντίθετος σε οποιοδήποτε είδος θεωρίας ξεχωριστού δρόμου (''Sonderweg'') για την ερμηνεία της γερμανικής ιστορίας.<ref>Nolte in Koch (1985) pp. 19–20</ref> Κατά την άποψή του, οι ρίζες του Εθνικοσοσιαλισμού μπορούν να κατανοηθούν μόνο ως αντίδραση που δικαιολογείται από την αγωνία για την καταστροφική εμφάνιση της Ρωσικής Επανάστασης.<ref>Nolte in Koch 1985 p. 36</ref> Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι ο εθνικοσοσιαλισμός δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με την πριν από το 1917 γερμανική ιστορία. Επιπροσθέτως, κατέκρινε για αντιγερμανικό ρατσισμό όσους επιχειρούσαν να εξισώσουν τον γερμανισμό (''Deutschum'') με τον εθνικοσοσιαλισμό, όπως έκαναν, κατά την άποψή του, ο Ουίλλιαμ Σίρερ (William L. Shirer) και ο Άλαν Τέιλορ (A. J. P. Taylor).<ref>Nolte in Koch (1985) pp. 20, 22</ref> Οι υπερασπιστές του Νόλτε έχουν υποδείξει πολυάριθμες δηλώσεις του, με τις οποίες καταδικάζει τη Ναζιστική Γερμανία και το Ολοκαύτωμα. Οι επικριτές του, από την άλλη, έχουν αναγνωρίσει ότι υπάρχουν αυτές οι δηλώσεις, συνεχίζουν όμως να ισχυρίζονται ότι ο Νόλτε διατυπώνει επιχειρήματα που μπορεί να θεωρηθεί ότι εκφράζουν συμπάθεια προς τους Ναζί. Τέτοια είναι η υπεράσπιση της διαταγής του Χίτλερ για άμεση εκτέλεση των πολιτικών κομισαρίων του σοβιετικού στρατού (Kommissarbefeh) ως θεμιτής στρατιωτικής διαταγής• το επιχείρημά του ότι οι σφαγές Εβραίων της Σοβιετικής Ένωσης από δυνάμεις των ''[[Einsatzgruppen]]'' ήταν λογική απάντηση προληπτικής ασφάλειας στις επιθέσεις των Σοβιετικών παρτιζάνων• οι δηλώσεις του -παραπέμποντας στον Viktor Suvorov- ότι η [[Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα]] ήταν προληπτικός πόλεμος που επιβλήθηκε στον Χίτλερ από επικείμενη, υποτίθεται, σοβιετική επίθεση• ο ισχυρισμός του ότι αμέτρητα έργα για το Ολοκαύτωμα έχουν γραφεί από προκατειλημμένους Εβραίους ιστορικούς ή η χρήση εκ μέρους του της γλώσσας της ναζιστικής περιόδου, όπως η πρακτική του να αναφέρει τους στρατιώτες του [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινου Στρατού]] ως "ασιατικές ορδές".<ref>Evans, pp. 33–34, 42–43, 56, 82–83, 184–185</ref><ref name=kereng/>
[[File:My Lai massacre3.jpg|right|thumb|250px|Φωτογραφία από τη σφαγή του Μι Λάι]]
|
