Ανδρέας Μιαούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Πρώιμα χρόνια: Λανθασμένη πληρφ. Σταμέλος σελ 31 |
|||
Γραμμή 185:
'''i.''' {{Note_label|I|i|none}} Υπάρχει διχογνωμία σχετικά με τον ακριβή τόπο γέννησης του Ανδρέα Μιαούλη. Πολλοί ιστορικοί με βάση τοπικές παραδόσεις υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στα Φύλλα Ευβοίας.<ref>Εμμανουήλ Δ. Σαγκριώτης, ''Ευβοϊκά'', τεύχος Α΄, Χαλκίδα 1909, σελ.13</ref> Κάτι τέτοιο όμως είναι αδύνατο αφού οι Βώκοι παρουσιάζονται μόνιμα εγκαταστημένοι στην [[Ύδρα]] από το [[1668]]. Έτσι θεωρείται πιθανότερο, αν όχι σίγουρο, να έχει γεννηθεί στην [[Ύδρα]]. Την τελευταία άποψη ενστερνίζονται και οι Γεώργιος Κριεζής, Αντώνιος Σαχίνης, Κωνσταντίνος Ράδος κ.α.<ref>Δημήτριος Σταμέλος, ''Ανδρέας Μιαούλης'', εκδ. Εστία, Αθήνα 2003, σελ.31-32 ISBN 960-05-1089-X</ref> Ο Ανδρέας Μιαούλης σε επιστολή προς τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] σχετικά με γράμμα δημογερόντων της Εύβοιας αναφέρει: ''«Αυτής»'' εννοώντας την Εύβοια ''«ως ούσης γής της γεννήσεως των πατέρων μου, λογίζομαι πατριώτης»''. Αναγνωρίζει λοιπόν την [[Εύβοια]] ως τόπο γέννησης των προγόνων του αλλά οχι δικό του.<ref>Δημήτριος Σταμέλος, ''Ανδρέας Μιαούλης'', εκδ. «Βιβλιοπωλείο της Εστίας», Αθήνα 2003, σελ.29-30 ISBN 960-05-1089-X</ref>
'''ii.''' {{Note_label|II|ii|none}} Το οικογενειακό επώνυμο του Μιαούλη ήταν Βώκος ή Βόκος. Γιατί όμως ο Ανδρέας αποφάσισε να άλλαξει το επώνυμο του δεν είναι γνωστό. Εικάζεται ότι το επώνυμο Μιαούλης το απέκτησε από το τουρκικό πλοίο ''«Μιαούλ»'' που αγόρασε στη [[Χίος|Χίο]].<ref>Εγκυκλοπαίδεια ''Δομή'', εκδ. Δομή, Αθήνα 1996, τόμος 22, σελ.145</ref> Μια άλλη εκδοχή κάνει λόγο για προσωνύμιο που του κόλλησαν οι άνδρες του πληρώματός του επειδή συνήθιζε να τους φωνάζει ''με «μια ούλοι»'', δηλαδή ''με «μιας όλοι μαζί»''.
'''iii.''' {{Note_label|III|iii|none}} Αξίζει να αναφερθεί και η άποψη του Κορδάτου, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο Μιαούλης ήταν [[ελευθεροτεκτονισμός|μασόνος]] με αρκετά μεγάλο βαθμό. Έτσι ο Νέλσων, ο οποίος ήταν διάσημος μασόνος, λόγω της κοινής τους ιδιότητας τον άφησε ελεύθερο σε αντίθεση με τους δύο άλλους Σπετσιώτες που είχε συλλάβει και οι οποίοι δεν είχαν πραγματικά καμία σχέση με τους Γάλλους.<ref>[[Γιάννης Κορδάτος]], ''Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας'', τόμος Β΄, Αθήνα 1957, σελ.589</ref> Κατά τη ναυτική παράδοση έχει διασωθεί η ακόλουθη στιχομυθία μεταξύ ναυάρχου Νέλσωνα και Μιαούλη, η οποία, όμως, δεν επιβεβαιώνεται από τις ιστορικές πηγές:<ref>''Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Ηλίου»'', τόμος 13, σελ. 544</ref><ref name="Σταμέλος2">Δημήτριος Σταμέλος, ο.π., σελ. 392 5</ref>
| |||