Πυθία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:252C:2000:CC1E:BE9A:BC89:4A1F (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό 2.87.254.198 Ετικέτα: Επαναφορά |
οτι δεν μασουσε μονο φυλλα δαφνης |
||
Γραμμή 3:
Η λέξη «Πυθία» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα "πυνθάνομαι" που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «[[Πύθων (μυθολογία)|Πύθων]]», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της [[Γαία (μυθολογία)|Γαίας]]. Το «πύθων» με τη σειρά του θεωρείται μερικές φορές ότι προέρχεται από το ρήμα «πύθειν» (σαπίζει), ίσως όμως σχετίζεται με τη λέξη «πάθος».
Πριν από κάθε χρησμοδότηση η Πυθία πλενόταν, έπινε νερό από την [[Κασταλία]] πηγή, μασούσε φύλλα [[δάφνη (φυτό)|δάφνης]]
Oracle of Delphi|last = Harissis|first = Haralampos|date = 2014|journal = Perspectives in Biology and Medicine volume 57 number 3 (summer 2014): 295–298|accessdate = |doi = }}</ref>. Η Πυθία ερχόταν σε [[έκσταση]] και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους [[χρησμός|χρησμούς]], σχεδόν πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] από τον [[Ξέρξης|Ξέρξη]], από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη]] και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποίου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν "άρρεν ου θήλυ" ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: "Άρρεν, ου θήλυ" (αγόρι, όχι κορίτσι) και "Άρρεν ου, θήλυ" (Αγόρι όχι, κορίτσι).
|