|
==Ιστορία==
Στην αρχαιότητα η Κουρλάνδη, κατοικούνταν από μια [[Παγανισμός|παγανιστική]] φυλή, τους Curonians. Το [[Τάγμα των Αδελφών του Ξίφους]], ένα γερμανικό [[στρατιωτικό τάγμα]], υπέταξε τους Curonians και τους εκχριστιάνισε το πρώτο τέταρτο του 13ου αιώνα. Έτσι το 1230 ο κουρλανδός βασιλιάς Lammekinus (Lamikis) έκανε ειρήνη απευθείας με τον [[Παπικός Λεγάτος|Παπικό Λεγάτο]]. Αποδέχτηκε το βάπτισμα και έγινε υποτελής του Πάπα.<ref>https://www.britannica.com/place/Courland</ref> Το 1237 η περιοχή πέρασε στην κυριαρχία των [[Τευτονικό Τάγμα|Τευτόνων Ιπποτών]] εξαιτίας της συγχώνευσης αυτού του τάγματος με το Τάγμα των Αδελφών του Ξίφους.
===Λιβονική Συνομοσπονδία===
Η Λιβονιανή Συνομοσπονδία ήταν μια χαλαρά οργανωμένη συνομοσπονδία, που σχηματίστηκε από το γερμανικό [[Λιβονικό Τάγμα]] και διάφορες επισκοπές, που κάλυπταν μεγάλο μέρος της σημερινής [[Εσθονία]]ς και Λετονίας. Υπήρχε από το 1228 έως το 1560, όταν διαλύθηκε κατά τον [[Πόλεμος της Λιβονίας|Λιβονικό πόλεμο]].
===Δουκάτο της Κουρλάνδης και η Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία, (1561-1795)===
[[Αρχείο:Duchy of Courland & Semigallia 1740.svg|thumb|right|350px|Το Δουκάτο της Κουρλάνδης και της Σεμιγαλλίας όπως ήταν το 1740]]
Το Δουκάτο της Κουρλάνδης και της Σεμιγαλλίας ήταν ένα ημιανεξάρτητο δουκάτο που υπήρχε από το 1561 έως το 1795, και περιλάμβανε τις περιοχές της Κουρλάνδης και της [[Σεμιγαλλία]]ς. Αν και τυπικά υποτελές στην [[Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία]], οι δούκες του λειτουργούσαν αυτόνομα. Τον 18ο αιώνα η Ρωσία απέκτησε μεγάλη επιρροή στο δουκάτοΔουκάτο. Το Δουκάτο ήταν ένα από τα μικρότερα ευρωπαϊκά έθνηκράτη τοπου οποίο αποίκισεαποίκισαν υπερπόντια εδάφη, εγκαθιστώντας μικρής διάρκειας φυλάκια στα νησιά της [[Καραϊβική]]ς, [[Τρινιντάντ (νησί)|Τρινιντάντ]] και [[Τομπάγκο]] και στις εκβολλέςεκβολές του ποταμού [[Γκάμπια (ποταμός)|Γκάμπια]] στην [[Αφρική]], στο νησί που ήταν τότε γνωστό, ως νησί Τζέιμς. Η πρώην Επισκοπή της Κουρλάνδης ενσωματώθηκε απευθείας στην Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία ως περιφέρεια Piltyń του Wenden και αργότερα ως [[Βοϊβοδάτο του Ινφλάντι]]. Το 1795, ο τελευταίος δούκας, Peter von Biron, παραχώρησε το δουκάτο στη [[Ρωσική Αυτοκρατορία]].
===Η Κουρλάνδη ως μέρος της Ρωσίας===
Μετά την προσάρτηση του Δουκάτου από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, το Δουκάτο αποτέλεσε το Κυβερνείο της Κουρλάνδης.
Από την εποχή των [[Βόρειες Σταυροφορίες|Βόρειων σταυροφοριών]] στις αρχές του 13ου αιώνα, οι περισσότερες εκτάσεις ανήκαν σε ευγενείς που κατάγονταν από τους γερμανούς εισβολείς. Το 1863 οι ρωσικές αρχές εξέδωσαν νόμους που επέτρεπαν στους Λετονούς, οι οποίοι αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, να αποκτήσουν τις εκτάσεις που κατείχαν και ιδρύθηκαν ειδικές τράπεζες για να τους βοηθήσουν. Με αυτό τον τρόπο, μερικοί κάτοικοι αγόρασαν τις εκτάσεις τους, αλλά η μεγάλη πλεοψηφίαπλειονότητα του πληθυσμού παρέμεινε ακτήμων και ζούσεζούσαν ως εργάτες, κατέχοντας χαμηλή θέση στην κοινωνική κλίμακα.
Η γεωργία ήταν η κύρια απασχόληση, με τις κύριες καλλιέργειες αυτές της [[σίκαλη]]ς, του [[κριθάρι|κριθαριού ]], της [[βρώμη]]ς, του [[σιτάρι|σιταριού]], του [[λινάρι|λιναριού]] και της [[πατάτα]]ς. Τα μεγάλα κτήματα διεξήγαγανδιεξήγαν τη γεωργία με επιδεξιότητα και επιστημονικές γνώσεις. Η [[Λιέπαγια]] και η [[Γιέλγκαβα]] λειτουργούσαν ως τα κυριότερα βιομηχανικά κέντρα, με σιδηρουργεία, [[Βυρσοδεψία|βυρσοδεψεία]], [[Υαλουργία|υαλουργεία]] και [[Σαπωνοποιία|σαπωνοποιεία]]. Η κλώση του λιναριού αποτελούσε την κυρίωςκύρια εγχώρια βιομηχανία. Ο σίδηρος και ο ασβεστόλιθος ήταν τα κύρια μεταλλεύματαορυκτά, όπως και το κεχριμπάρι που βρισκόταν στην ακτή. Οι μόνοι λιμένες ήταν η Λιέπαγια, το [[Βέντσπιλς]] και η Palanga, ενώ κανένας δεν υπήρχε στην ακτή του Κόλπου της Ρίγας.
===Η Κουρλάνδη κατά τη διάρκεια και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο===
Κατά τη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], στην Κουρλάνδη έλαβαν μέροςχώρα πολεμικές επιχειρήσεις του Ανατολικού Μετώπου, κυρίως μεταξύ των δυνάμεων της Ρωσικής και [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανικής Αυτοκρατορίας]]. Μετά τη μεγάλη υποχώρηση της Ρωσίας το 1915, η Κουρλάνδη τέθηκε υπό τον έλεγχο του διοικητή του Ανατολικού Μετώπου του Γερμανικού στρατού, του [[Πάουλ φον Χίντενμπουργκ]], ενός [[Πρωσία|πρωσούΠρώσου]] στρατιωτικού ήρωα. Με την αύξηση των περιοχών του Ανατολικού Μετώπου, ως αποτέλεσμα των εκεί στρατιωτικών επιτυχιών στο Ανατολικό Μέτωπο, δόθηκε στον στρατηγό [[Έριχ Λούντεντορφ]] η διαχείριση αυτής της μεγάλης περιοχής. Η επαρχία της Κουρλάνδης (η οποία περιλάμβανε τμήματα της Σεμιγαλλίας) έγινε μία από τις τρεις επαρχίες της περιοχής, η οποία έγινε επίσης γνωστή ως Ανατολικό Μέτωπο.
Καθώς η ρωσική κυριαρχία στο υπόλοιπο της σημερινής Λετονίας άρχισε να καταρρέει στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι [[Γερμανοί της Βαλτικής]] άρχισαν μια διαδικασία σχηματισμού επαρχιακών συμβουλίων μεταξύ του Σεπτεμβρίου του 1917 και του Μαρτίου του 1918, ανταγωνιζόμενες τις κινήσεις των εθνοτικών Λετονών προς την ανεξαρτησία. Με τη [[Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ]] στις 3 Μαρτίου του 1918, η νέα μπολσεβίκικη κυβέρνηση της Ρωσίας παραιτήθηκε επίσημα από τον έλεγχο της Κουρλάνδης υπέρ της Γερμανίας. Το δουκάτο της Κουρλάνδης και της Σεμιγαλλίας αναγγέλθηκε στις 8 Μαρτίου του 1918 από το βαλτικό γερμανικό συμβούλιο, το οποίο προσέφερε το στέμμα του δουκάτου στον γερμανό αυτοκράτορα [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|Γουλιέλμο Β΄]] Ο Γουλιέλμος Β΄ αναγνώρισε το δουκάτο ως γερμανικό υποτελές δουκάτο τον ίδιο μήνα. Ωστόσο, το δουκάτο απορροφήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1918 από το Ηνωμένο Βαλτικό Δουκάτο. Στις 18 Νοεμβρίου του 1918, η Λετονία διακήρυξε την ανεξαρτησία της και στις 7 Δεκεμβρίου του 1918, ο γερμανικός στρατός παρέδωσε την εξουσία στην προσωρινή κυβέρνηση της Λετονίας με επικεφαλής τον [[Κάρλις Ουλμάνις]]. Μέχρι τον Ιανουάριο του 1919, μεγάλο μέρος της Κουρλάνδης είχε προσαρτηθεί από τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λετονίας, αλλά η προσωρινή κυβέρνηση με τη βοήθεια των γερμανικών δυνάμεων πήρε πίσω την Κουρλάνδη τον Απρίλιο. Καθ ' όλη τη διάρκεια του πολέμου ανεξαρτησίας της Λετονίας, μεγάλο μέρος της Κουρλάνδης παρέμεινε γερμανικό προπύργιο. Η Λετονία τελικά υπέγραψε την κατάπαυση του πυρός με τη Γερμανία στις 15 Ιουλίου του 1920 και η Συνθήκη της ΡίγαςΡίγα της 11ης Αυγούστου έληξε τον πόλεμο.
===Η Κουρλάνδη ως μέρος της μεσοπολεμικής Λετονίας===
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κουρλάνδη έγινε μία από τις πέντε επαρχίες του νεοσυσταθέντος έθνους της Λετονίας. Αυτές οι επαρχίες αντιστοιχούσαν στις τέσσερις παραδοσιακές περιοχές της Λετονίας καθώς και στη Ρίγα. Το 1935, η Κουρλάνδη είχε έκταση 13.210 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πληθυσμό 292.659 κατοίκους, γεγονός που την καθιστούσε την πιο αραιοκατοικημένη επαρχία.<ref>1935 census figures cited at [http://www.statoids.com/ulv.html Municipalities of Latvia] at Statoids.com. ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2015.</ref>
===Η Κουρλάνδη κατά τη διάρκεια και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο===
Ο [[Σοβιετικός στρατός]] κατέλαβε τη Λετονία σύμφωνα με τους όρους του [[Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης|Συμφώνου Μολότωφ - Ρίμπεντροπ]] του 1939 στις 17 Ιουνίου του 1940. Στις 5 Αυγούστου του 1940 η Σοβιετική Ένωση προσάρτησε την περιοχή μαζί με την υπόλοιπη Λετονία, η οποία έγινε συνιστώσα χώρα της ΕΣΣΔ, η [[Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λετονίας]].
Κατά την έναρξη της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα το καλοκαίρι του 1941, ο γερμανικός στρατόςη [[Βέρμαχτ]] με επικεφαλής τον [[Βίλχελμ Ρίττερ φον Λέεμπ]] κατέλαβε την Κουρλάνδη, μαζί με την υπόλοιπη παράκτια περιοχή της Βαλτικής. Το 1944 ο [[Κόκκινος στρατός]] ήρε την [[πολιορκία του Λένινγκραντ]] και επανέκτησε τη Βαλτική περιοχή μαζί με μεγάλο μέρος της [[Ουκρανία]]ς και της [[Λευκορωσία]]ς. Εντούτοις, περίπου 200.000 γερμανοί στρατιώτες βρίσκονταν στην Κουρλάνδη και παρέμειναν παγιδευμένοι σε αυτό που έγινε γνωστό ως [[Θύλακας της Κουρλάνδης]], μπλοκαρισμένο από τον Κόκκινο στρατό και τον Κόκκινο Βαλτικό στόλο. Ο συνταγματάρχης [[Χάιντς Γκουντέριαν]], ο Αρχηγόςαρχηγός του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου, παρακάλεσε τον Αδόλφο Χίτλερ να επιτρέψει την εκκένωση των στρατευμάτων από την Κουρλάνδη δια θαλάσσης για να χρησιμοποιηθούν στην άμυνα της Γερμανίας. Ο Χίτλερ αρνήθηκε και διέταξε τις δυνάμεις της Βέρμαχτ στην Κουρλάνδη να συνεχίσουν την υπεράσπιση της περιοχής. Ο Χίτλερ πίστευε ότι είναι αναγκαία για την προστασία των υποβρυχίων βάσεων του πολεμικού ναυτικού (Kriegsmarine) κατά μήκος τηςτων ακτήςακτών της Βαλτικής. Στις 15 Ιανουαρίου του 1945, σχηματίστηκε η [[Ομάδα Στρατιών Κουρλάνδης]] (Heeresgruppe Kurland) υπό τον γενικό συνταγματάρχη [[Λόταρ Ρέντουλιτς]]. Στις 8 Μαΐου του 1945, η ομάδα στρατιών της Κουρλάνδης, υπό τον τελευταίο διοικητή της, τον γενικό συνταγματάρχη CarlΚαρλ HilpertΧίλπερτ, παραδόθηκε στον στρατάρχη LeonidΛεονίντ GovorovΓκοβόροφ, διοικητή του Μετώπου του Λένινγκραντ. Την εποχή εκείνη η ομάδα αποτελούνταν από τα κατάλοιπα 31 περίπου τμημάτων. Μετά τις 9 Μαΐου του 1945, περίπου 203.000 στρατιώτες της Ομάδας Στρατιών Κουρλάνδης άρχισαν να μετακινούνται στα σοβιετικά στρατόπεδα στα ανατολικά. Η πλειοψηφίαπλειονότητά τους δεν επέστρεψε στη Γερμανία (Haupt, 1997). Η Κουρλάνδη παρέμεινε μέρος της ΣΣΔ της Λετονίας της Σοβιετικής Ένωσης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με τη [[διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης]], η Κουρλάνδη έγινε και πάλι μέρος της ανεξάρτητης Λετονίας, αν και η Κουρλάνδη δεν είναιαποτελεί σήμερα διοικητική οντότητα.
== Παραπομπές ==
|
