Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Υποστήριξη από το εξωτερικό: αρχή, μετάφραση σε εξέλιξη επειδή ο υπολογιστής θα χρειαστεί επανεκκίνηση για να δουλέψει το Λιμπρ Όφις. |
→Γαλλο-βρετανικά σχέδια επέμβασης: ολοκλήρωση |
||
Γραμμή 237:
===Γαλλο-βρετανικά σχέδια επέμβασης===
{{Main|Γαλλοβρετανικά σχέδια επέμβασης στον Σοβιετοφινλανδικό πόλεμο|}}
[[Αρχείο:Lapland1940.png|εναλλ.=A drawing shows that the Allies had two possible roads into Finland: through Soviet-occupied Petsamo or through Narvik in neutral Norway.|μικρογραφία|
Η Γαλλία ήταν ένας από τους πρώτους υποστηρικτές της Φινλανδίας στον πόλεμο. Οι Γάλλοι τον έβλεπαν ως ευκαιρία αποδυνάμωσης των Σοβιετικών (σύμμαχοι των Γερμανών) μέσω εισβολής των Φινλανδών στη Σοβιετική Ένωση. Η Φινλανδία είχε άλλο ένα κίνητρο, προτιμώντας να έχει μεγάλο πόλεμο σε ένα απομακρυσμένο σημείο της Ευρώπης παρά σε γαλλικό έδαφος. Οι Γάλλοι σχεδίαζαν να επανοπλίσουν τις [[Πολωνικές Ένοπλες Δυνάμεις στη δύση|πολωνικές ομάδες εξόριστων]] και να τους μεταφέρουν στο φινλανδικό λιμένα Πέτσαμο, στην Αρκτική. Άλλη μια πρόταση ήταν μια μαζική αεροπορική εισβολή των [[Πετρελαιοπηγές του Καυκάσου|πετρελαιοπηγών του Καυκάσου]] σε συνεργασία με την Τουρκία.<ref name="Trotter_235-236">[[Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939#Trotter2002|Trotter (2002)]], pp. 235–236</ref>
Γραμμή 244:
Στις 19 Δεκεμβρίου ο γάλλος πρωθυπουργός [[Εντουάρ Νταλαντιέ]] εισήγαγε το σχέδιο του στο γενικό προσωπικό και το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο. Στο σχέδιο του ο Νταλαντιέ δημιούργησε μια σύνδεση μεταξύ του πολέμου και του σιδηρομεταλλεύματος στην Σουηδία.<ref name="Edwards_145" /> Υπήρχε κίνδυνος ότι η Φινλανδία θα μπορούσε να πέσει υπό σοβιετική ηγεμονία, ενώ η Ναζιστική Γερμανία θα μπορούσε να εισβάλει και να κατέχει Σουηδία και Νορβηγία. Αυτές οι δύο δικτατορίες θα μπορούσαν να διαιρέσουν την Σκανδιναβία μεταξύ τους, όπως είχαν κάνει ήδη με την Πολωνία. Το κύριο κίνητρο Γάλλων και Βρετανών ήταν να μειώσουν την πολεμική ικανότητα των Γερμανών.<ref name="Edwards_146">[[Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939#Edwards2006|Edwards (2006)]], p. 146</ref>
Η Επιτροπή Στρατιωτικού Συντονισμού συγκλήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου στο Λονδίνο.<ref name="Edwards_146" /> Το [[Αγγλογαλλικό Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο]] εξελέγη για να στείλει επιστολές στην Νορβηγία και τη Σουηδία στις 27 Δεκεμβρίου, ζητώντας από τις δύο χώρες να βοηθήσουν τη Φινλανδία και να προσφέρουν στήριξη στις συμμαχικές δυνάμεις. Οι δύο χώρες απέρριψαν την προσφορά στις 5 Ιανουαρίου 1940.<ref name="Trotter_237" />
Οι Σύμμαχοι δεν το έβαλαν κάτω και διαμόρφωσαν το τελικό σχέδιο τους στις 29 Ιανουαρίου. Πρώτα οι Φινλανδοί θα έκαναν επίσημο αίτημα για βοήθεια. Ύστερα οι Σύμμαχοι θα ζητούσαν άδεια από τη Νορβηγία και τη Σουηδία να μεταφέρουν τους "εθελοντές" κατά μήκος της επικράτειας τους. Τέλος, για να προστατέψουν την γραμμή προμήθειας από γερμανικές ενέργειες, οι σύμμαχοι θα έστελναν μονάδες που θα αποβιβάζονταν από τα λιμάνια του [[Νάμσος]], του [[Μπέργκεν]] και του [[Τρόντχαϊμ]]. Η επιχείρηση απαιτούσε την αποστολή 100.000 Βρετανών στρατιωτών και 35.000 Γάλλων στρατιωτών με αεροπορική και ναυτική υποστήριξη. Οι προμήθειες θα έφευγαν στις 12 Μαρτίου και οι αποβιβάσεις θα ξεκινούσαν στις 20 Μαρτίου.<ref>[[Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939#Trotter2002|Trotter (2002)]], pp. 238–239</ref> Ο πόλεμος τελείωσε στις 13 Μαρτίου, ακυρώνοντας τα αγγλογαλλικά σχέδια να αποβιβάσουν στρατεύματα στη Φινλανδία μέσω της Βόρειας [[Σκανδιναβία|Σκανδιναβίας]].<ref name="Trotter_239">[[Winter War#Trotter2002|Trotter (2002)]], p. 239</ref>
==Η συνθήκη της Μόσχας==
|