Ελληνικός Συναγερμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δεν ισχύει. τα δύο κόμματα συνυπήρχαν
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|28|10|2012}}
{{Κουτί πληροφοριών πολιτικού κόμματος
| χώρα = Ελλάδας
Γραμμή 8 ⟶ 7 :
| αντιπρόεδροι = [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος]]<br />[[Στέφανος Στεφανόπουλος]]
| ιδρύθηκε = 1952
| διαλύθηκε = 19551956
| ιδρυτής = [[Αλέξανδρος Παπάγος]]
| προκάτοχος =
| διάδοχος = [[Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις]]<br />[[Λαϊκόν Κοινωνικόν Κόμμα]]
| αρχηγείο =
| ιδεολογία = [[Φιλοβασιλικοί|Μοναρχισμός]],<ref>Roudometof, Victor (2002), Collective Memory, National Identity, and Ethnic Conflict: Greece, Bulgaria, and the Macedonian Question, Praeger Publishers, p. 98</ref> <br />[[Συντηρητισμός]], <br />[[Πατριωτισμός]], <br /> [[Φιλελευθερισμός]]
| θέση = [[Δεξιά (πολιτική)|Δεξιά]]
| χρώματα = {{colorbox|#005A92}} Μπλε
}}
[[Αρχείο:Έθνος 19 Νοεμβρίου 1952.jpg|thumb|250px|right|Η εκλογική νίκη του Ελληνικού Συναγερμού το 1952]]
Ο '''Ελληνικός Συναγερμός''' ('''Ε.Σ.''') ήταν [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιό]] [[Συντηρητισμός|συντηρητικό]] [[Κατάλογος ελληνικών πολιτικών κομμάτων|ελληνικό πολιτικό κόμμα]] που ιδρύθηκε το [[1951]]. Ιδρυτής και πρόεδρος του κόμματος ήταν ο στρατάρχης [[Αλέξανδρος Παπάγος]].
 
Ο '''Ελληνικός Συναγερμός''' ('''Ε.Σ.''') ήταν [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιό]] [[Συντηρητισμός|συντηρητικό]] [[Κατάλογος ελληνικών πολιτικών κομμάτων|ελληνικό πολιτικό κόμμα]] που ιδρύθηκε το [[1951]]. Ιδρυτής και πρόεδρος του κόμματος ήταν ο στρατάρχης [[Αλέξανδρος Παπάγος]]. Ο Ελληνικός Συναγερμός υπηρέτησε ως [[Κυβέρνηση της Ελλάδας|κυβέρνηση]] από το 1952 μέχρι το 1955 με πρωθυπουργό τον [[Αλέξανδρος Παπάγος|Αλέξανδρο Παπάγο]].
 
Το κόμμα διαλύθηκε το [[19551956]], μετά το θάνατο του Παπάγου και την ίδρυση της [[Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις|Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως]] από τον [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]].
==Ιστορικό==
[[Αρχείο:Έθνος 19 Νοεμβρίου 1952.jpg|thumb|250px|right|Η εκλογική νίκη του Ελληνικού Συναγερμού το 1952]]
Ο Ελληνικός Συναγερμός ιδρύθηκε στις [[6 Αυγούστου]] [[1951]] από το στρατάρχη [[Αλέξανδρος Παπάγος|Αλέξανδρο Παπάγο]] στα πρότυπα του γαλλικού κόμματος του [[Σαρλ ντε Γκωλ]] "''Συναγερμός του Γαλλικού Λαού''". Είχε προηγηθεί στις [[31 Ιουλίου]] η ανακοίνωση της απόφασης του ιδίου να κατέλθει στην πολιτική, ενόψει των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1950|εκλογών του Σεπτεμβρίου]], απόφαση που συνάντησε τη σφοδρή αντίθεση του βασιλέα [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|Παύλου]]. Ο Συναγερμός απορρόφησε το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης, σε οπαδούς και στελέχη, του [[Λαϊκόν Κόμμα|Λαϊκού Κόμματος]],. ενώΕπίσης, αυτοδιαλύθηκαν και προσχώρησαν σε αυτόν το [[Νέο Κόμμα]] του [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης|Σπύρου Μαρκεζίνη]] και το [[Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα]] των [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Κανελλόπουλου]] και [[Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος|Στεφανόπουλου]], ενώ δέχθηκε τις προσχωρήσεις ορισμένων βουλευτών στελεχών του Κέντρου, κυρίως από το [[Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου]].<ref>[https://www.kathimerini.gr/481647/article/epikairothta/ellada/h-nea-de3ia-kai-o-ellhnikos-synagermos Η νέα Δεξιά και ο Ελληνικός Συναγερμός]</ref>
 
Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1951|εκλογές]] πέτυχε σχετική πλειοψηφία με 114 έδρες. Ο Παπάγος εναντιώθηκε στη συγκρότηση συμμαχικής κυβέρνησης με κάποιο από τα άλλα κόμματα. Έτσι, σχηματίστηκε [[Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1951|κυβέρνηση συνασπισμού]] από την [[Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου|Εθνική Πολιτική Ένωση Κέντρου]] και το [[Κόμμα Φιλελευθέρων]], υπό το [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαος Πλαστήρας]], με το Συναγερμό να παραμένει στην αντιπολίτευση.<ref>[https://www.kathimerini.gr/481647/article/epikairothta/ellada/h-nea-de3ia-kai-o-ellhnikos-synagermos Η νέα Δεξιά και ο Ελληνικός Συναγερμός]</ref>
 
Η διάλυση της Βουλής και η προκήρυξη των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|εκλογών του 1952]] επέτεινε τη ροή κεντρώων στελεχών προς τον Ελληνικό Συναγερμό. Το κόμμα ενισχύθηκε με τις προσχωρήσεις επιπλέον βουλευτών του [[Κέντρο (πολιτική)|Κέντρου]], όπως του [[Εμμανουήλ Τσουδερός|Εμμανουήλ Τσουδερού]] και άλλων 23, προερχόμενων από το [[Κόμμα Φιλελευθέρων]], ενώ ακολούθησε και η μαζική προσχώρηση πολιτευτών και μικρότερου βεληνεκούς στελεχών. Στις [[25 Οκτωβρίου]] οριστικοποιήθηκε και η κάθοδος του ίδιου του [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεωργίου Παπανδρέου]], με την ιδιότητα, ωστόσο, του [[Ανεξάρτητος (πολιτική)|ανεξαρτήτου]]. Στις εκλογές ο Συναγερμός κέρδισε 247 έδρες και με την επιτυχία αυτή έγινε το πρώτο κόμμα που εξασφάλισε μεταπολεμικά απόλυτη πλειοψηφία στη [[Βουλή των Ελλήνων]].
Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|εκλογές του 1952]] κέρδισε 247 έδρες και με την επιτυχία αυτή γίνεται το πρώτο κόμμα που θα εξασφαλίσει μεταπολεμικά απόλυτη πλειοψηφία στη [[Βουλή των Ελλήνων]]. Μετά το θάνατο του Παπάγου το [[1955]], το κόμμα διαλύθηκε και το μεγαλύτερο τμήμα των στελεχών και οπαδών του ακολούθησε τον [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]], ο οποίος ίδρυσε την [[Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις|Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση]] (Ε.Ρ.Ε.).
 
Κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου ο Ελληνικός Συναγερμός υπήρξε ο νικητής όλων των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952#Επαναληπτικές εκλογές|επαναληπτικών εκλογών]] που διεξήχθησαν για την πλήρωση κενωθεισών εδρών, ενώ δέχτηκε και προσχωρήσεις βουλευτών από το [[Κόμμα Φιλελευθέρων]]. Ωστόσο, στις [[13 Απριλίου]] [[1953]] ο [[Γεώργιος Παπανδρέου]] αποχώρησε από το Συναγερμό, διαφωνώντας με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.<ref>[http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/1929-1974.pdf Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974] Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977.{{pdf}}</ref>
 
Τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1954]] επήλθε διαφωνία μεταξύ Παπάγου και Μαρκεζίνη, που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του δευτέρου από την κυβέρνηση. Το [[Νοέμβριος|Νοέμβριο]] του ίδιου έτους ακολούθησε η ανεξαρτητοποίηση του Μαρκεζίνη μαζί με άλλους 22 βουλευτές φιλικά προσκείμενων σε αυτόν, ενώ λίγους μήνες αργότερα ίδρυσε το [[Κόμμα Προοδευτικών]] καταφέρνοντας να πάρει μαζί του άλλους επτά βουλευτές.<ref>[http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/1929-1974.pdf Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974] Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977.{{pdf}}</ref>
 
Στις [[21 Νοεμβρίου]] διεξήχθησαν οι [[Ελληνικές δημοτικές εκλογές 1954|δημοτικές εκλογές]]. Στις εκλογές αυτές ο Συναγερμός δεν έδωσε πολιτικό χαρακτήρα, ούτε χρίσματα σε υποψηφίους δημάρχους. Σε αυτές τις εκλογές ο συναγερμικός χώρος κέρδισε στην πλειονότητα των δήμων, ωστόσο έχασε στις μεγάλες πόλεις ([[Αθήνα]], [[Θεσσαλονίκη]], [[Πειραιάς]], [[Ηράκλειο]]) από υποψηφίους με αντιπολιτευτικό και αντισυναγερμικό λόγο.
 
Από τα τέλη του [[1954]] η υγεία του Παπάγου είχε αρχίσει να κλονίζεται και συνεχώς επιδεινωνόταν με αποτέλεσμα να δυσκολεύετε να ασκήσει επαρκώς τα καθήκοντά του. Γι' αυτό το λόγο κρίθηκε σκόπιμος ο διορισμός των [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Κανελλόπουλου]] και του [[Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος|Στεφανόπουλου]] ως αντιπροέδρων. Στις [[4 Οκτωβρίου]] [[1955]], και ενώ η κατάσταση της υγείας του είχε χειροτερέψει κατά πολύ, ο Παπάγος όρισε το Στεφανόπουλο ως αναπληρωτή πρωθυπουργό. Ωστόσο, λίγες ώρες μετά πέθανε.
 
Στις μετέπειτα διεργασίες για τη διάδοχη κατάσταση στην Κυβέρνηση και στο κόμμα, υπήρξε η πρόθεση σύγκλησης της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, η οποία θα εξέλεγε τον αρχηγό του κόμματος και προτεινόμενο πρωθυπουργό. Ο βασιλιάς διαφώνησε με αυτή τη διαδικασία και έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]]. Ο Καραμανλής σχημάτισε ταχύτατα [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1955|κυβέρνηση]] παρά τις αντιδράσεις των ηγετικών παραγόντων του Ελληνικού Συναγερμού. Μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης, συνεκλήθη η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, η οποία αποφάσισε να στηρίξει τον Καραμανλή, ενώ εξέλεξε και πενταμελή διοικούσα επιτροπή αποτελούμενη από τους [[Εμμανουήλ Τσουδερός|Τσουδερό]], [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Κανελλόπουλο]], [[Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος|Στεφανόπουλο]], [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Καραμανλή]] και [[Κωνσταντίνος Ροδόπουλος|Ροδόπουλο]]. Η κυβέρνηση Καραμανλή έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλή]], ενώ ο [[Ηρακλής Σακαλής]] διαφώνησε και ανεξαρτητοποιήθηκε.
 
Η νέα κυβέρνηση είχε δικαίωμα διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εκλογών. Προς τούτο, στις [[4 Ιανουαρίου]] [[1956]] ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανακοίνωσε την ίδρυση της [[Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις|Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως]] (Ε.Ρ.Ε.), στην οποία προσχώρησαν 174 βουλευτές του Συναγερμού και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών και οπαδών του κόμματος, ενώ την ίδια ημέρα ο Στέφανος Στεφανόπουλος ανακοίνωσε την ίδρυση του [[Λαϊκόν Κοινωνικόν Κόμμα|Λαϊκού Κοινωνικού Κόμματος]] (Λ.Κ.Κ.), στο οποίο εντάχθηκαν 13 βουλευτές. Από τους υπόλοιπους βουλευτές του Συναγερμού, ένας μικρός αριθμός συντάχθηκε με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, χωρίς ωστόσο να προσχωρήσουν στην Ε.Ρ.Ε., άλλοι τήρησαν αδιευκρίνιστη στάση και άλλοι δεν θα πολιτεύονταν.
 
Οι εξελίξεις αυτές σήμαναν την αδρανοποίηση του Ελληνικού Συναγερμού.
 
==Ιδεολογία==
 
==Αποτελέσματα εκλογών==
Γραμμή 56 ⟶ 70 :
|}
 
== Παραπομπές ==
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
==Πηγές==
*[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/35590#page/730/mode/1up Karageorgos, Dimitrios (2015, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)), Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956]
*[https://www.academia.edu/20357785/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B7%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%B4%CE%BF%CF%85_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%87%CF%8E%CE%BD_1950-_1967_ Μεταπηδήσεις και αλλαγές στρατοπέδου πολιτικών στελεχών (1950- 1967)]
 
{{DEFAULTSORT:Ελληνικος Συναγερμος}}
{{Πολιτική-επέκταση}}