Τζουζέπε Βέρντι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πηγές|23|06|2011}}{{πληροφορίες προσώπου}}[[Αρχείο:Giuseppe Verdi signature.jpg|255px|thumb|]]
Ο '''Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι''' ([[Ιταλική γλώσσα|ιταλικά]]:''Giuseppe Fortunino Francesco Verdi'',
==Τα πρώτα χρόνια, η γρήγορη ανέλιξη και η οικογενειακή τραγωδία==
Γεννήθηκε στη Ρονκόλα της τότε [[Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία|Γαλλικής Αυτοκρατορίας]], ένα χωριό κοντά στο [[Μπουσσέτο]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]], και πέθανε στο [[Μιλάνο]]. Γονείς του ήταν ο πανδοχέας Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και η κλώστρια Λουίτζια Ουττίνι (Luigia Uttini). Ενώ ακόμα ήταν παιδί, η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουσσέτο, όπου η μόρφωση του μελλοντικού συνθέτη διευκολύνθηκε πολύ από τις επισκέψεις του στη μεγάλη βιβλιοθήκη της τοπικής σχολής των [[Ιησουίτες|Ιησουιτών]]. Στο Μπουσσέτο ο Βέρντι πήρε τα πρώτα του μαθήματα στη μουσική σύνθεση. Πολύ νωρίς έδειξε καταπληκτική κλίση στη μουσική. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στο [[Μιλάνο]] για να συνεχίσει τις σπουδές του και στα 23 του χρόνια πήρε τη θέση του διευθυντή της φιλαρμονικής του Μπουσσέτο. Το
==Η επιστροφή==
Παρά ταύτα το
==Η αναγνώριση εκτός Ιταλίας==
Γραμμή 12:
==Τα τελευταία έργα και το τέλος==
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα σιωπής, η γνωριμία του με τον κατά πολύ νεότερό του ποιητή και συνθέτη [[Αρίγκο Μπόιτο]] ανανέωσε το ενδιαφέρον του Βέρντι για την όπερα. Το 1887 παρουσιάστηκε ο ''[[Οθέλος (Βέρντι)|Οθέλλος]]'' και τέλος το 1893 ο ''Φάλσταφ'' και τα δύο σε λιμπρέτα του Μπόιτο βασισμένα σε έργα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ|Σαίξπηρ]]. Ο Βέρντι πέθανε στις
Εκτός από τις 26 [[όπερα|όπερες]] ο Βέρντι έγραψε και [[εκκλησιαστική μουσική]]. Κορυφαίο έργο του σε αυτό τον τομέα είναι το ''Ρέκβιεμ''<ref>http://el.wikisource.org/wiki/Ρέκβιεμ_(απόδοση_στα_ελληνικά)</ref> (1874), ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα ''Τέσσερα ιερά κομμάτια'' (1898). Επίσης έγραψε αρκετές ''ρομάνς'' και ένα κουαρτέτο για έγχορδα σε μι ελάσσονα (1873).
|