Ντίκος Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον πατέρα του, [[Περικλής Βυζάντιος|Περικλή Βυζάντιο]].<ref>{{Cite web|url = http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artist_id=4395|title = Βυζάντιος Κωνσταντίνος (Ντίκος) (1924 Αθήνα - 2007 Μαγιόρκα)|date = |accessdate =
Από νωρίς αναγνωρίστηκε καλλιτεχνικά στη [[Γαλλία]] λαμβάνοντας καλές κριτικές.<ref name="enet"/> Έργα του πουλήθηκαν σε μουσεία ανά τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο μουσείο του [[Λουξεμβούργο]]υ, στο μουσείο σύγχρονης τέχνης του Ντάλας, στην [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη "Αλέξανδρος Σούτσος"]], στο [[Μουσείο Μπενάκη]] κ.α. Οι κύκλοι στους οποίους χωρίζεται το έργο του είναι τρεις: η Αφαίρεση ([[1945]] - [[1972]]), η οποία έκλεισε με την αναδρομική έκθεση στο μουσείο «Galliera», την οποία είχε προλογίσει ο [[Ευγένιος Ιονέσκο]], τα Σχέδια ([[1972]] - [[1981]]), τα οποία σχολίασε ο [[Μισέλ Φουκώ]], και οι Μορφές ([[1981]] - [[2007]]), ανθρωποκεντρικές συνθέσεις και νεκρές φύσεις.<ref name="enet"/><ref name="kathimerini"/> Ουσιαστικά με την πρώτη του πορεία εισέρχεται σε έργα αφηρημένης ζωγραφικής ενώ με την δεύτερη επιστρέφει στην παραστατικότητα των ασπρόμαύρων σχεδίων. Η τρίτη πορεία βρίθει από νεοπαραστατικές τάσεις με θέμα την νεκρή φύση.<ref name="Kountourits">Κάσδαγλη Λίνα, ''Η ιστορική οικία Λάζαρου Κουντουριώτη'', Ιστορική Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, σελ. 75 - 82, Αθήνα 2002</ref>
Κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε πολλάκις. Το 1989 τιμήθηκε από την Γαλλική Δημοκρατία (επί υπουργίας Ζακ Λανγκ) ως Ιππότης των Τεχνών και των Γραμμάτων. Το [[1990]] η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο του ιππότη και στη συνέχεια του ''«Αξιωματούχου των Τεχνών και των Γραμμάτων»'' (Officier des Arts et des Lettres).<ref name="enet"/><ref name="kathimerini">[http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_14/08/2007_237634 Βιογραφικό του Βυζάντιου]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}, άρθρο της εφημερίδας "[[Η Καθημερινή]]"</ref> Επτά χρόνια αργότερα ([[1997]]) διοργανώθηκε από την γαλλική κυβέρνηση μεγάλη αναδρομική έκθεση στο μουσείο ''«Espace des Arts, Chalon sur Saone»''.<ref name="enet"/> Έργα του επίσης εκτίθενται στο [[Αρχοντικό Λάζαρου Κουντουριώτη]], τα οποία έχουν δωρηθεί από την Μαρίλενα Λιακοπούλου, αδερφή του καλλιτέχνη.<ref name="Kountourits"/> Για την ζωή του είναι αφιερωμένο το ντοκυμαντέρ ''«Ντίκος Βυζάντιος – στα ίχνη της χαμένης ματιάς»'' σε σκηνοθεσία της Πανδώρας Μουρίκη.<ref name="in2life"/> Απεβίωσε στην [[Μαγιόρκα]] της [[Ισπανίας]] στις 7[[10 Αυγούστου| Αυγούστου]] [[2007]] και ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια Marie - Laure David.<ref name="in2life" /> Από το [[1946]] διέμενε μόνιμα στο [[Παρίσι]].
==Πηγές==
<references />
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Βυζάντιος, 50 χρόνια ζωγραφικής, Παρίσι 1997|αριθμός = 35751 }}
|