Φιλάρετος Βιτάλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 18:
Με την προσωπική του επιμέλεια και φιλέργια κατόρθωσε να ανασυρθεί και διασωθεί από βέβαιη καταστροφή το πολύτιμο ιστορικό αρχείο των 18ου και 19ου, κυρίως, αιώνων της Πρέβεζας και της Μητροπόλεως, μελετώντας, καταγράφοντας και χαρακτηρίζοντας όσους [[Κώδικας (παλαιογραφία)|κώδικες]] σώθηκαν από τον βομβαρδισμό του μητροπολιτικού μεγάρου το 1941. Αυτοί εντοπίστηκαν από τον π. Φιλάρετο, το 1955, σε ένα κάθυγρο και ετοιμόρροπο χαμηλό κτήριο, παρακείμενο του ερειπωμένου μεγάρου, προς νότο. Ο πρώτος σωζόμενος κατάλογος του ανεκτίμητου αρχείου είναι έργο δικό του.<ref>Βλ. Φιλάρετος Απ. Βιτάλης, ''Το Ιστορικόν Αρχείον της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως & Πρεβέζης'', (Εκδόσεις Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως), Πρέβεζα 1979.</ref> Τα περισσότερα προστατευτικά, χάρτινα καλύμματα των κωδίκων φέρουν ακόμη τους χειρόγραφους από αυτόν τίτλους.
Μελέτησε αρκετούς από τους κώδικες του ιστορικού αρχείου της Μητροπόλεως και παρήγαγε σειρά δημοσιευμάτων, αποτέλεσμα της προσεκτικής του μελέτης, που συγκαταλέγονται ανάμεσα στα εκατοντάδες συγγράμματά του για την τοπική ιστορία.<ref>Βλ. Νίκος Δ. Καράμπελας, [https://www.academia.edu/41675524 «Από τα κατάλοιπα του π. Φιλαρέτου Απ. Βιτάλη»], περιοδικό ''συλλογές'', τχ. 414 (Ιανουάριος 2020), σελ. 4-6.</ref> Η καταγραφή των ιστορικών αυτών κειμένων που αφορούν στην Πρέβεζα και η δημοσίευσή τους σε έναν τόμο ιστορικών απάντων του Φιλάρετου Βιτάλη θα ήταν χρησιμότατη για τη μελέτη της τοπικής ιστορίας της Πρέβεζας. Η εργογραφία του μέχρι και το 1991 έχει καταγραφεί και δημοσιευθεί από τον Ανδρέα Η. Μιχαλόπουλο.
Υπήρξε ένας εκ των τριών υποψηφίων του τριπροσώπου σε επτά διαδικασίες εκλογής επισκόπου: τον Νοέμβριο 1967 [[Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων|Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων]], τον Μάρτιο 1968 [[Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης|Θεσσαλονίκης]], τον Μάιο 1968 [[Ιερά Μητρόπολις Λαρίσης και Τυρνάβου|Λαρίσσης και Πλαταμώνος]], τον Δεκέμβριο 1968 [[Ιερά Μητρόπολις Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας|Παραμυθίας]], τον Μάρτιο 1969 [[Ιερά Μητρόπολις Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως|Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως]], τον Δεκέμβριο 1969 [[Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Γερμανίας|Γερμανίας]] και τον Φεβρουάριο 1980 Νικοπόλεως και Πρεβέζης. Κατά την τελευταία εκλογή πικράθηκε πολύ, ως άνθρωπος, από τη στάση των επισκόπων μελών της Ιεραρχίας, οι οποίοι αγνόησαν τις επιθυμίες τόσων χιλιάδων ντόπιων, κυρίως, αλλά και άλλων πιστών και προσωπικοτήτων. Στην αποχαιρετιστήρια, όμως, συγκινητική ομιλία του στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους, στο τέλος της ακολουθίας των Χαιρετισμών της Παναγίας, ωσάν ποιμενάρχης, αφού χαιρέτισε και ζήτησε συγγνώμη από όλους, προέτρεψε και παρακάλεσε τον ορθόδοξο λαό της Πρέβεζας «να συμπαρασταθεί ολόψυχα και ολοπρόθυμα στον ερχόμενο ποιμενάρχη», λέγοντας: «‹ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι›, ώστε να τελεσφορήσει απρόσκοπτα το ψυχοσωτήριο έργο του».
| |||