Φιλάρετος Βιτάλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 14:
Όταν, στις 23 Νοεμβρίου 1952, ο Τήνιος Στυλιανός Κορνάρος έφθασε στην [[Πρέβεζα]] για την ενθρόνισή του ως μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης, ήρθε μαζί του και ο νεαρός διάκονος Φιλάρετος Βιτάλης, τον οποίο χειροτόνησε σε [[Ιερέας|πρεσβύτερο]] στις 29 Ιουνίου 1955, ανήμερα της εορτής του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]], στον Μητροπολιτικό Ναό του [[Άγιος Χαράλαμπος|Αγίου Χαραλάμπους]]. Έλαβε ταυτόχρονα το οφίκιο του [[Αρχιμανδρίτης|αρχιμανδρίτη]] και του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του [[Πρωτοσύγκελλος|πρωτοσυγκέλλου]] στη Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης, τα οποία ανέλαβε και επιτέλεσε αδιαλείπτως μέχρι τον Μάρτιο του 1980, όταν παραιτήθηκε. Είχε πλήρη γνώση για όλα τα διοικητικά θέματα της τοπικής εκκλησίας, καθώς από τον Δεκέμβριο του 1952 είχε αναλάβει τη γραμματεία στα γραφεία της [[Μητρόπολη (αρχιερατική περιφέρεια)|Μητροπόλεως]]. Για την επίλυση των θεμάτων αυτών η προσωπική του παρέμβαση υπήρξε πάντοτε σημαντική.
Υπήρξε ένας αφιερωμένος ιερουργός. [[Θεία Ευχαριστία|Λειτουργούσε]] σχεδόν καθημερινά, μη αφήνοντας καμία ευκαιρία να απουσιάσει από το ιερό θυσιαστήριο. Ήταν παραδομένος στη θεία λατρεία της ορθοδοξίας, στη διαρκή δοξολογία και ευχαριστία του υπερούσιου Θεού με όλη του την ψυχή και την καλλίφωνη μουσική του κατάρτιση. «Στην Πρέβεζα τον είδαμε και τον ζήσαμε για χρόνια, σεμνό, αλλά και επιβλητικό, άριστο και κατανυκτικό ιερουργό. Λεπτός, με ωραία ευγενική θωριά, ευπροσήγορος, πράος και μειλίχιος, με καλοσυνάτο, φωτεινό πρόσωπο και παράστημα κυπαρισσένιο», γράφει γι' αυτόν ο συγγραφέας
Με την προσωπική του επιμέλεια και φιλέργια κατόρθωσε να ανασυρθεί και διασωθεί από βέβαιη καταστροφή το πολύτιμο ιστορικό αρχείο των 18ου και 19ου, κυρίως, αιώνων της Πρέβεζας και της Μητροπόλεως, μελετώντας, καταγράφοντας και χαρακτηρίζοντας όσους [[Κώδικας (παλαιογραφία)|κώδικες]] σώθηκαν από τον βομβαρδισμό του μητροπολιτικού μεγάρου το 1941. Αυτοί εντοπίστηκαν από τον π. Φιλάρετο, το 1955, σε ένα κάθυγρο και ετοιμόρροπο χαμηλό κτήριο, παρακείμενο του ερειπωμένου μεγάρου, προς νότο. Ο πρώτος σωζόμενος κατάλογος του ανεκτίμητου αρχείου είναι έργο δικό του.<ref>Βλ. Φιλάρετος Απ. Βιτάλης, ''Το Ιστορικόν Αρχείον της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως & Πρεβέζης'', (Εκδόσεις Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως), Πρέβεζα 1979.</ref> Τα περισσότερα προστατευτικά, χάρτινα καλύμματα των κωδίκων φέρουν ακόμη τους χειρόγραφους από αυτόν τίτλους.
| |||