Γερμανός Καραβαγγέλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Μετά την Καταστροφή, έξαρχος στην Ουγγαρία και την Αυστρία: Προσθήκες απο τη διδακτορική διατριβή Μιχαήλ Στάικου
→‎Μετά την Καταστροφή, έξαρχος στην Ουγγαρία και την Αυστρία: Προσθήκη από το βιβλίο του μητροπολίτη Αυστρίας Μιχαήλ Στάικου
Γραμμή 39:
Τον Άυγουστο του 1922 βρισκόταν στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας για τη στέψη του Ρουμάνου βασιλιά όταν συνέβη η [[Μικρασιατική Καταστροφή]]. Έσπευσε στην Κωστάντζα της για να πάρει το πλοίο για την Κωνσταντινούπολή, όμως τον πρόλαβαν τα τουρκικά στρατεύματα του Κεμάλ, που απαγόρευσαν την αποβίβασή του από το ατμόπλοιο αφού έλαβε επιστολή από τον Πατριάρχη οτι αν αποβιβαζόταν θα τον συνελάμβαναν και θα εκτελούνταν με βάση την απόφαση του στρατοδικείου<ref name=":0" />. Για να τον προστατέψει ο Πατριάρχης τον διόριζε μητροπολίτη Ιωαννίνων, όπου μετέβη άμεσα με το ίδιο πλοίο. Έτσι απομακρύνθηκε οριστικά από τον Πόντο και τη Μητρόπολη Αμασείας. Τυπικά απώλεσε και τον τίτλο του μητροπολίτη Αμασείας στις 27 Οκτωβρίου 1922<ref name=":0" />. Στα [[Ιωάννινα|Γιάννενα]] έμεινε για ένα χρόνο.
 
== ΜετάΈξαρχος τηνστην Καταστροφή,κεντρική έξαρχοςΕυρώπη στην(Αυστρία, Ουγγαρία, και την ΑυστρίαΙταλία) ==
Αργότερα μετά και τη [[Συνθήκη της Λωζάνης]] το 1923 και την ανάρρηση στον Πατριαρχικό θρόνο του [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ζ΄|Γρηγορίου Z']], κι ενω ο Γερμανός Καραβαγγέλης έκλεισε ένα χρόνο στα Ιωάννινα, τον Απρίλιο του [[1924]] έλαβε ξαφνικά τηλεγράφημα από τον Πατριάρχη για τοποθέτησή του ως Μητροπολίτης Ουγγαρίας κι έξαρχος Κεντρώας Ευρώπης του Οικουμενικού Πατριαρχείου με έδρα τη [[Βουδαπέστη]]. Επρόκειτο για μια πολύ μικρή ελληνική κοινότητα με πενιχρή αμοιβή που δεν κάλυπτε ούτε τα έξοδα διαβίωσης του<ref name=":0" />. Αρχικά αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε με τηλεγράφημά του, όπως έκαναν και αρκετοί Ηπειρώτες, αλλά δεν εισακούστηκαν. Λόγος της δυσμενούς μετάθεσής του, σύμφωνα με το έρευνα του Μητροπολίτη Αυστρίας Μιχαήλ Στάικου, υπήρξε η πίεση στον Πατριάρχη από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών [[Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄|Χρυσόστομο Α' (Παπαδόπουλο)]], που ήθελε να επαναφέρει στα Ιωάννινα τον φιλοβασιλικό/αντιβενιζελικό ιεράρχη Σπυρίδωνα Βλάχου, απομακρύνοντας το γνωστό για το φιλοβενιζελικό του φρόνημα Γερμανό<ref name=":1">{{Cite book|title=Γερμανός Καραβαγγέλης - Μητροπολίτης Αμασείας και Έξαρχος Κεντρώας Ευρώπης(1924-1935)|first=Μιχαήλ|last=Στάικος|publisher=Μητροπολίτης Αυστρίας Μιχαήλ Στάικος με επιχορήγηση του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης επί υπουργίας κ.Φίλιππου Πετσάλνικου|isbn=|year=1998|location=Θεσσαλονίκη|page=127-223|quote=}}</ref>. Ο Γερμανός το θέωρησε ως εξορία κι εμπαιγμό και στις 24 Απριλίου παραιτήθηκε γραπτώς από τη θέση αυτή<ref name=":1" />. Τότε η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε στο οικουμενικό Πατριαρχείο τη μετάθεση της έδρας από τη Βουδαπέστη στη Βιέννη για την "Εξαρχία Κεντρώας Ευρώπης", ως επαρχίας της Μητρόπολης Θυατείρων, με μισθό από το Υπουργείου Εξωτερικών<ref name=":1" />. Με τηλεγράφημά του ο Γερμανός στις 11 Αυγούστου προς τον Πατριάρχη αποδέχθηκε με τον όρο να του αποδοθεί ο τίτλος Μητροπολίτης Αμασείας και Έξαρχος Κεντρώας Ευρώπης<ref name=":1" />.
 
Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του στην Αυστριακή πρωτεύουσα τον Οκτώβριο ο Γερμανός μερίμνησε με κοπιώδη εργασία και πολυάριθμα ταξίδια για την ανασύστασηαναζωογόνηση των αποδυναμωμένων ελληνικών κοινοτήτων σε Ιταλία, Αυστρία κι Ουγγαρία. Φρόντισε για τους εφημεριους, τους ναούς και τους απόδημους Έλληνες σε [[Βενετία]], [[Μπρίντιζι]], [[Λιβόρνο]], [[Γένοβα|Γένοβας]], [[Μιλάνο]], [[Νάπολη|Ν(ε)άπολη]], [[Τεργέστη]], [[Κέτσκεμετι ΤΕ|Κέτσκεμετ]], Szentes και [[Βουδαπέστη]]<ref name=":0" />. Στη Βιέννη συνεργάστηκε άριστα με τον Αρχιμανδρίτηαρχιμανδρίτη, ιερατικό προϊστάμενο και μετέπειτα Μητροπολίτη Κυδωνίας κι Αποκορώνου Χανίων [[Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης|Αγαθάγγελο Ξηρουχάκη]]<ref name=":1" />. Δοκιμάστηκε όμως από την πολύχρονη άρνηση του έτερου αρχιμανδρίτη της Βιέννης, ιερατικού προϊσταμένου της ενορίας Αγ.Γεωργίου Δημητρίου Γεωργιάδη να αποδεχθεί την πνευματική του δικαιοδοσία, που κρατούσε την ιστορική του ελληνόφωνη κοινότητα για ιδιοτελείς λόγους πιστός στο Ρουμάνο επίσκοπο του Τσέρνοβιτς(Czernowitz)<ref name=":1" />. Επίσης την 1η Μαρτίου 1926 πικράθηκε από την απόφαση της δικατορικής κυβερνησης [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατιωτικός)|Θεόδωρου Πάγκαλου]] για περικοπή του μισθού του από 118 λίρες σε μόλις 50, με τα οποία αδυνατούσε να αποπληρώσει κατοικία, διατροφή, έξοδα περιοδείας και ξενοδοχεία, εξαρτώμενος σχεδόν αποκλειστικά σε δωρεές των ελάχιστων πιστών<ref name=":1" />. Αναγκάστηκε γι αυτό το λόγο να μακριά από τη Βιέννη, δηλ. στην Αθήνα όπου κατείχε ιδιόκτητη κατοικία.
 
Πέθανε πάμπτωχος από εγκεφαλικό επεισόδιο στις [[11 Φεβρουαρίου]] του [[1935]] σε ηλικία 69 ετών στην πόλη Baden, 30 χιλιόμετρα νότια από τη Βιέννη<ref name=":0" />, σε ξενοδοχείο όπου είχε προσωρινά καταλύσει, μόνος και "''ξένος μέσα σε ξένους''"<ref name=":1" />. Η αδερφή του Κλεονίκη έφτασε αμέσως από το Βουκουρέστι, όπου διέμενε μόνιμα, και προσπάθησε να μεταφερθή η σορός του για ενταφιασμό στην Αθήνα, με γραπτό αίτημα εκ μέρους του επιτετραμμένου της ελληνικής πρεσβείας Δημήτριου Τζιρακόπουλου. Το ίδιο ήταν κι επιθυμία του, όπως προκύπτει από τη διαθήκη του, όπου ζητούσε η εξόδιος ακολουθία του να τελεστεί στον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου Καρύτση "''μεθ' ενός μόνον ιερέως, άνευ διακόνου, ως κι άνευ της παρουσίας αντιπροσώπου της Ελληνικής Πολιτείας και της Εκκλησίας ομοίως''", όπως έγραφε γεμάτος πίκρα και παράπονο για την αχαριστία που 'χε βιώσει. Ούτε κι αυτό όμως δεν έγινε δεκτό, αφού "''ούτε νεκρόν επεθύμουν τον εκκλησιαστικόν άνδρα κι εθνικόν ήρωα εις το Άστυ''"<ref name=":1" />. Γι' αυτό η σωρός του Καραβαγγέλη ετάφη σε λιτό φέρετρο στη Βιέννη (Zentralfriedhof) από τον αρχιμανδρίτη [[Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης|Αγαθάγγελο Ξηρουχάκη]]<ref name=":1" />.
Πέθανε πάμπτωχος στις [[11 Φεβρουαρίου]] του [[1935]] στην πολη Baden λίγο νότια από τη Βιέννη<ref name=":0" />.
 
== Απομνημονεύματα και μετακομιδή των οστών του στην Καστοριά ==
Τα απομνημονεύματα που έγραψε ειδικά για τον Μακεδονικό Αγώνα, εκδόθηκαν από την [[Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών]] το [[1959]]. Το ίδιο έτος το «Ίδρυμα Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου» από κοινού με την «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών» επιχορήγησαν τη μεταφορά των οστών του με τιμητική συνοδεία αρχικά στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Καστοριά, όπου και τοποθετήθηκαν σε κρύπτη κάτω από τον ανδριάντα του.