Παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 19:
Ο [[Τζον Ντάβισον Ροκφέλερ]], μεγάλος [[βιομήχανος]] της εποχής, υποστήριξε πως: {{απόσπασμα|''Αυτές είναι δύσκολες μέρες, που αποθαρρύνουν πολλούς. Στα 93 χρόνια της ζωής μου, υφέσεις ήλθαν και πέρασαν. Η ευημερία πάντα επέστρεφε και αυτό θα συμβεί και σε αυτή την περίπτωση.''}}
== Τα
[[Αρχείο:Gdp20-40.jpg|thumb|left|220px|Το ετήσιο [[Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν]] των ΗΠΑ και οι μακροπρόθεσμες τάσεις μεταξύ 1920-1940, σε δισεκατομμύρια δολάρια τρεχουσών τιμών.]]
Γραμμή 31:
Σύγχρονες θεωρίες μπορεί να κατηγοριοποιούνται σε τρεις σχολές. Πρώτον, υπάρχουν οι υποστηρικτές των [[κλασικά οικονομικά|κλασικών οικονομικών]]: [[μονεταρισμός|μονεταριστές]], η [[αυστριακή σχολή]] και η [[νεοκλασική οικονομική θεωρία]], όλες εκ των οποίων επικεντρώνονται στις [[μακροοικονομία|μακροοικονομικές]] επιπτώσεις στο χρηματικό απόθεμα και στην προσφορά [[χρυσός|χρυσού]] που στήριζε πολλά νομίσματα προτού γενικευθεί η κρίση, συμπεριλαμβανομένης της [[παραγωγή|παραγωγής]] και της [[κατανάλωση|κατανάλωσης]].
Κατά δεύτερον, υπάρχουν πολλές δομικές θεωρίες, πιο γνωστή από τις οποίες η [[Κεϋνσιανικές πολιτικές|Κεϋνσιανή θεωρία]], αλλά και η σχολή των [[θεσμικά οικονομικά|θεσμικών οικονομικών]], που τονίζουν την υποκατανάλωση και την υπερεπένδυση ([[οικονομική φούσκα]]), προκλητική συμπεριφορά των τραπεζικών παραγόντων και βιομηχάνων, ή ανεπαρκείς κρατικοί λειτουργοί. Όταν ο πανικός ξεκίνησε και ακολούθησε η ύφεση, πολλοί πίστεψαν ότι μπορούσαν να διασώσουν τα χρήματά τους παραμένοντας μακρυά από την αγορά, καθώς οι τιμές υποχωρούσαν έτσι ώστε ένα δεδομένο ποσοστό χρημάτων να μπορούσε να αγοράσει περισσότερα αγαθά.
Σε τρίτο επίπεδο, υπάρχει η [[Μαρξισμός|μαρξιστική]] κριτική για την πολιτική οικονομία. Η κριτική αυτή εστιάζεται σε αντιφάσεις του ίδιου του [[καπιταλισμός|καπιταλισμού]], μια κοινωνική αντιπαλότητα ως προς την οικειοποίηση της [[υπεραξία κεφαλαίου|υπεραξίας του κεφαλαίου]], καθώς προαγόταν μια έμφυτη ανισορροπία στη συσσώρευσή του, με υπερβολική συσσώρευση που κλιμακωνόταν μέχρι τις περιοδικές κρίσεις που το απομείωναν. Η προέλευση της κρίσης, ως εκ τούτου, εντοπίζεται αμιγώς στη σφαίρα της παραγωγής, αν και η οικονομική κρίση δύναται να επιδεινωθεί από προβλήματα δυσαναλογίας στην υπερπαραγωγή στη βιομηχανία και συναφείς παραγωγικούς τομείς, καθώς και στην υποκατανάλωση του λαού.
| |||