Παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 29:
[[Αρχείο:UnemployedMarch.jpg|thumb|210px|Διαδήλωση ανέργων στο [[Τορόντο]] του [[Οντάριο]], στον [[Καναδάς|Καναδά]]]]
 
Σύγχρονες θεωρίες μπορεί να κατηγοριοποιούνται σε τρεις σχολές. Πρώτον, υπάρχουν οι υποστηρικτές των [[κλασικάΚλασική οικονομικάοικονομική σχολή|κλασικών οικονομικών]]: [[μονεταρισμός|μονεταριστές]], η [[αυστριακή σχολή]] και η [[νεοκλασική οικονομική θεωρία]], όλες εκ των οποίων επικεντρώνονται στις [[μακροοικονομία|μακροοικονομικές]] επιπτώσεις στο χρηματικό απόθεμα και στην προσφορά [[χρυσός|χρυσού]] που στήριζε πολλά νομίσματα προτού γενικευθεί η κρίση, συμπεριλαμβανομένης της [[παραγωγή|παραγωγής]] και της [[κατανάλωση|κατανάλωσης]].
 
Κατά δεύτερον, υπάρχουν πολλές δομικές θεωρίες, πιο γνωστή από τις οποίες η [[Κεϋνσιανικές πολιτικές|Κεϋνσιανή θεωρία]], αλλά και η σχολή των [[θεσμικά οικονομικά|θεσμικών οικονομικών]], που τονίζουν την υποκατανάλωση και την υπερεπένδυση ([[οικονομική φούσκα]]), προκλητική συμπεριφορά των τραπεζικών παραγόντων και βιομηχάνων, ή ανεπαρκείς κρατικοί λειτουργοί. Όταν ο πανικός ξεκίνησε και ακολούθησε η ύφεση, πολλοί πίστεψαν ότι μπορούσαν να διασώσουν τα χρήματά τους παραμένοντας μακρυά από την αγορά, καθώς οι τιμές υποχωρούσαν έτσι ώστε ένα δεδομένο ποσοστό χρημάτων να μπορούσε να αγοράσει περισσότερα αγαθά.