Ακραία κύματα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Longwave Radiation.png|thumb|Τα ραδιοκύματα μακράς ή ακραίας συχνότητας το 2009.]]

Στο ραδιόφωνο, τα '''Ακραία κύματα''' ή '''μακρά''' (συντομογραφία '''LW'''), αναφέρονται σε τμήματα του ραδιοφάσματος με μήκος κύματος μεγαλύτερο από αυτό που αρχικά ονομάστηκε ζώνη μετάδοσης μέσου κύματος. Ο όρος είναι ιστορικός, που χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το ραδιοφάσμα θεωρήθηκε ότι αποτελείται από ραδιοζώνες μεγάλου μήκους (LW), μεσαίου κύματος (MW) και βραχέων κυμάτων (SW).

 

Στην Ευρώπη, στην Αφρική και τα μεγάλα τμήματα της Ασίας (Περιοχή 1 της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών), όπου χρησιμοποιείται μια σειρά συχνοτήτων μεταξύ 148,5 και 283,5 kHz για ραδιοτηλεοπτική εκπομπή εκτός από τη μεσαία ζώνη, ο όρος μακρά αναφέρεται συνήθως ειδικά αυτή η ζώνη εκπομπής, η οποία εμπίπτει εξ ολοκλήρου στη ζώνη χαμηλών συχνοτήτων του ραδιοφάσματος (30-300 kHz). Ο US Longwave Club της Αμερικής ενδιαφέρεται για "συχνότητες κάτω από τη ζώνη εκπομπής AM", δηλ. Όλες οι συχνότητες κάτω από 535 kHz.

Τα κύματα χαμηλής συχνότητας μπορούν επίσης να ταξιδεύουν περιστασιακά σε μεγάλες αποστάσεις αντανακλώντας από την ιονόσφαιρα (ο πραγματικός μηχανισμός είναι ένας από τους παράγοντες διάθλασης), αν και αυτή η μέθοδος, που ονομάζεται ''κύμα του ουρανού'', δεν είναι τόσο κοινή όσο στις υψηλότερες συχνότητες. Η αντανάκλαση λαμβάνει χώρα στο στρώμα της ιονόσφαιρας E ή F. Τα σήματα του "ουρανού" μπορούν να ανιχνευθούν σε αποστάσεις που υπερβαίνουν τα 300 χιλιόμετρα από την κεραία μετάδοσης.