Παλατίνος λόφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
|||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|14|02|2020}}
Ο '''Παλατίνος λόφος''', λατιν. mons Palatinus, collis Palatium είναι ο πιο κεντρικός από τους [[Επτά λόφοι της Ρώμης|επτά λόφους της Ρώμης]] και ένα από τα αρχαιότερα μέρη της πόλης. Ο λόφος είναι 40 μ. υψηλότερα από τη [[Ρωμαϊκή Αγορά (Ρώμη)|Ρωμαϊκή Αγορά]] (Forum Romanum), η οποία βρίσκεται βορειότερα· πιο νότια από τον λόφο είναι ο [[Μεγάλος Ιππόδρομος]] (Circus Maximus) και ανατολικά το [[Κολοσσαίο]]. Από την εποχή του Αυγούστου, τo αυτοκρατορικό ανάκτορο κτιζόταν εκεί και πήρε το όνομά του ''palatium'' από το όνομα του λόφου. Η λέξη υπάρχει σε πολλές γλώσσες: ελλην. παλάτι(ον), ισπαν. palacio, ιταλ. palazzo, γαλλ. palais, ιταλ. palazzo, γερμ. palast.
Γραμμή 14 ⟶ 16 :
==Μυθολογία==
Σύμφωνα με τη Ρωμαϊκή μυθολογία στο νότιο μέρος του Παλατίνου λόφου υπήρχε το Lupercal (= σπήλαιο της λύκαινας), όπου τα βρέφη Ρώμος και Ρωμύλος βρέθηκαν από τη λύκαινα, η οποία τα κράτησε ζωντανά.
Επίσης ο μεγαλόσωμος Κάκος (Cacus), αφού έκλεψε μερικά βόδια, ηττήθηκε εδώ από τον Ηρακλή. Ο ήρωας χτύπησε τόσο δυνατά τον άνδρα με το ρόπαλό του, που ο βράχος έκανε βαθούλωμα· σε αυτό αργότερα κατασκευάστηκε η κλίμακα του Κάκου.
[[File:Palatine Hill from Colosseum 2011 1.jpg|thumb|left|200px|Η ανατολική πλευρά του Παλατίνου λόφου, φωτογραφημένη από το Κολοσσαίο.]]
==Ιστορία==
Η προέλευση της Ρώμης είναι από τον Παλατίνο: οι ανασκαφές έδειξαν, ότι η περιοχή κατοικείται από τον 10 αι. πΧ. Οι ανασκαφές του 1907 και του 1948 αποκάλυψαν μία ομάδα από καλύβες, μάλλον ταφικής χρήσης, της περιόδου 9ος-7ος αι. πΧ, που είναι περίπου η εποχή ίδρυσης της Ρώμης.
[[File:Palatineterracing.jpg|thumb|right|200px|Ογκώδεις αναλημματικοί τοίχοι επέτρεψαν την επέκταση των ανακτόρων επάνω στον λόφο.]]
Σύμφωνα με τον Λίβιο, εδώ ζούσαν οι Ρωμαίοι πριν τη μετανάστευση των Σαβίνων και των Αλβινών στη Ρώμη. Στον λόφο γινόταν η αρχαία εορτή των Λουπερκαλίων. Κατά τη Δημοκρατική περίοδο (π. 509 - 44 πΧ) πολλοί εύποροι Ρωμαίοι είχαν τις κατοικίες τους εκεί. Από την αρχή της Αυτοκρατορίας (27 πΧ) ο Αύγουστος (27 πΧ-14 μΧ) έκτισε το ανάκτορό του (domus Augusti) και έναν ναό του Απόλλωνα. Βαθμιαία η περιοχή έγινε αποκλειστικά του Αυτοκράτορα: εδώ έκτισε το ανάκτορό του ο Τιβέριος (14-37). Το ανάκτορο του Νέρωνα κάηκε με την πυρκαϊά του 64 μΧ. Πέντε έτη μετά ο Νέρων έκτισε τον ευμεγέθη [[Χρυσός Οίκος|Χρυσό Οίκο]] του, επάνω από τον οποίο έκτισε ο Δομιτιανός (81-96) το εκτεταμένο ανάκτορό του (domus Flavia - Augustana - stadium). Οι Σεβήροι έκαναν σημαντικές προσθήκες στα κτήρια.
[[File:Domus-livia-palatine-plan.png|thumb|left|200px|Η Οικία της Λιβίας.]]
==Μνημεία==
Γραμμή 42 ⟶ 44 :
==Ανασκαφές==
Κατά τη βασιλεία του Αυγούστου, η περιοχή του Παλατίνου λόφου ανασκάφτηκε· βρέθηκαν κεραμικά και εργαλεία της Εποχής του Ορειχάλκου και ο Αύγουστος δήλωσε τον τετράπλευρο τόπο "η αρχική πόλη της Ρώμης (Roma quadrata)". Η σύγχρονη αρχαιολογία βρήκε στοιχεία της Εποχής του Ορειχάλκου, που είναι πριν από την ίδρυση της Ρώμης. Ένα μουσείο στον λόφο εκθέτει τα ευρήματα αυτά, καθώς και ρωμαϊκά γλυπτά.
Το 1820 ανακαλύφθηκε εδώ ένας βωμός άγνωστος, που κάποτε πιστευόταν ότι ανήκε στη θεότητα (numen) Aius Locutius.
Γραμμή 50 ⟶ 52 :
Το 2006 οι αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη της '''Οικίας του Παλατίνου''', που εκτιμούν ότι είναι το μέρος που γεννήθηκε ο Αύγουστος. Η επικεφαλής αρχαιολόγος Κλεμεντίνα Πανέλλα έδειξε ένα τμήμα διαδρόμου και άλλα κομμάτια, λέγοντας ότι πρόκειται "για μία παλαιότατη, αριστοκρατική οικία". Το διώροφο κτίσμα οικοδομήθηκε γύρω από ένα αίθριο (atrium), με ψηφιδωτά στα δάπεδα και νωπογραφίες στους τοίχους. Βρίσκεται στη δυτική πλαγιά του λόφου, με θέα προς το Κολοσσαίο και την Αψίδα του Κωνσταντίνου. Επάνω από τα σπίτια της Δημοκρατικής περιόδου, μετά τη μεγάλη πυρκαϊά του 64 μΧ, κτίστηκαν άλλα, εκτός όμως από αυτό, που διατηρήθηκε για τη σπουδαιότητά του. Έχει θέα προς την [[Ιερά Οδός (Ρώμη)|Ιερά Οδό]] (Via Sacra).
Η θέση του domus Augusti είναι σημαντική, λόγω της εγγύτητάς του με την Αρχαία Βουλή (Curiae Veteres), την πιο παλιά από τις Βουλές της Ρώμης.
Το 2007 η Ιταλίδα αρχαιολόγος Ιρένε Ιακόπι ανακοίνωσε, πως είχε μάλλον βρει το μυθικό Σπήλαιο της Λύκαινας (Lupercal), κάτω από τα ερείπια της κατοικίας του Αυγούστου και της Λιβίας. Οι αρχαιολόγοι, καθώς εργαζόταν για την αποκατάσταση του ανακτόρου από την κατάρρευση, συνάντησαν ένα σπήλαιο 16 μ. βάθους. Οι φωτογραφίες δείχνουν μία αψίδα καλυμμένη με πολύχρωμα μάρμαρα, ψηφιδωτά και κοχύλια. Φαίνεται πως το Lupercal μάλλον μετατράπηκε σε ιερό από τους Ρωμαίους, σε μεταγενέστερους αιώνες. Στην κορυφή της αψίδας υπάρχει σχεδιασμένος ένας αετός. Αν και το μεγαλύτερο μέρος έχει καταρρεύσει και γεμίσει με χώμα, η με λέιζερ εξέταση έδειξαν μία κυκλική κατασκευή, ΄διαμέτρου 7,3 μ. και 8 μ. Τρεις διαπρεπείς αρχαιολόγοι εκτιμούν πως μάλλον είναι Νυμφαίο (κρήνη) ή υπόγειο Τρικλίνιο της εποχής του Νέρωνα.
Γραμμή 61 ⟶ 63 :
{{Authority control}}
{{Λόφοι της Ρώμης}}
[[Κατηγορία:Τοπογραφία της Ρώμης]]
| |||