Έμφραγμα του μυοκαρδίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 79:
Ο στόχος της αντιμετώπισης του εμφράγματος είναι η επαναδιάνοιξη του αγγείου οσο πιο γρήγορα είναι δυνατον. Αυτό είναι δυνατόν είτε με [[αγγειοπλαστική (καρδιολογία)|αγγειοπλαστική]] στο εργαστήσιο καθετηριασμών είτε με [[θρομβόλυση]]. Ιδανικά, η επανεμάτωση πρέπει να επιτευχθει εντός μιας ώρας απο την έναρξη των συμπτωμάτων για αυτό, όπου είναι δυνατον παρακάμπτονται γραφειοκρατικά κολήματα ή η εξέταση στις πρώτες βοήθειες, αν η διαγνωση είναι ήδη γνωστή απο το ασθενοφόρο.{{sfn|Fox|2016|p=141}}
 
Η αγγειοπλαστική είναι προτιμότερη της θρομβολυτικης αγωγής, όμως δεν είναι διαθέσιμη παντού. Ο εμφραγματίας μεταφέρεται στο εργαστήριο καθετηριασμών, όπου εισάγεται ένας καθετήρας απο την μηριαία ή κερκιδική αρτηρία, ο οποίος προωθείται μέχρι τα στεφανιαία αγγεία, τα οποία απεικονίζει. Ανάλογα με τα ευρήματα της απεικόνησης, αποφασίζεται η μετέπειτα πορεία, η οποία μπορεί να είναι α)φαρμακευτική αγωγή μόνο, β)αγγειοπλαστική (δηλαδή τοποθέτηση [[Στεφανιαίο stent|stent]] στο σημείο της απόφραξης γ)καρδιοχειρουργική αντιμετώπιση.{{sfn|Fox|2016|p=143}}
Η θρομβολυτική αγωγή χορηγείται σε νοσοκομεία όπου δεν υπάρχουν δυνατότες για αγγειοπλαστική. Γίνεται χρήση ενδοφλέβιων ουσιών (παλιότερα [[στρεπτοκινάση]] ή [[ουροκινάση]], νεότερες γενιές θρομβολυτικών είναι η [[αλτεπλάση]], [[ρετεπλάση]] ή [[τενεκτεπλάση]]) οι οποίες έχουν την ιδιοτητα, οπως μαρτυρεί το ονομα τους, να διαλύουν τους θρόμβους. Ωστόσο, ενυπάρχει ο κίνδυνος της αιμορραγίας. {{sfn|Fox|2016|p=142}}
 
Η θρομβολυτική αγωγή χορηγείται σε νοσοκομεία όπου δεν υπάρχουν δυνατότες για αγγειοπλαστική. Γίνεται χρήση ενδοφλέβιων ουσιών (παλιότερα [[στρεπτοκινάση]] ή [[ουροκινάση]], νεότερες γενιές θρομβολυτικών είναι η [[αλτεπλάση]], [[ρετεπλάση]] ή [[τενεκτεπλάση]]) οι οποίες έχουν την ιδιοτητα, οπως μαρτυρεί το ονομα τους, να διαλύουν τους θρόμβους. Ωστόσο, ενυπάρχει ο κίνδυνος της αιμορραγίας. {{sfn|Fox|2016|p=142}}
 
Άλλα φάρμακα που είναι χρήσιμα στην αντιμετώπιση του εμφραγματία είναι τα αναλγητικά (συνήθως [[οποιοειδή|ενδοφλέβια οποιοειδή]], τα νιτρώδη (αντι-υπερτασικές ιδιότητες) και οξυγονοθεραπεία.{{sfn|Fox|2016|pp=143-144}}