Βινσέντε Μινέλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{πληροφορίες προσώπου|noref=true}}Ο '''Βινσέντε Μινέλι''' (''Lester Anthony Minnelli'', 28 Φεβρουαρίου 1903 - 25 Ιο... |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου|noref=true}}Ο '''Βινσέντε Μινέλι''' (''Lester Anthony Minnelli'', [[28 Φεβρουαρίου]] [[1903]] - [[25 Ιουλίου]] [[1986]]) ήταν [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Αμερικανός]] σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου βραβευμένος με [[Όσκαρ Σκηνοθεσίας]] για την ταινία του [[1958]] ''[[Ζιζί]] (Gigi)''. Ο Μινέλι διέπρεψε κατά τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ σκηνοθετώντας μιούζικαλ της εταιρίας παραγωγής [[Metro-Goldwyn-Mayer]] όπως: ''Καταφύγιο στους Αιθέρες (Cabin in the Sky, 1943)'', ''Το Τραγούδι της Αγάπης (Meet Me in St. Louis, 1944)'', ''Το Ρολόι (The Clock, 1945)'', ''[[Ένας Αμερικανός στο Παρίσι]] (An American in Paris, 1951)'' (που βραβεύτηκε και με [[Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας]]), ''Ένα Χορό για Σένα (The Band Wagon, 1953)'' και ''[[Ζιζί]] (Gigi, 1958)'', ενώ ήταν εξίσου ικανός στη σκηνοθεσία κωμωδιών και μελοδραμάτων όπως<ref name="WVobit">Obituary ''[[Variety Obituaries|Variety]]'', July 30, 1986.</ref>: ''[[Ο Μπαμπάς της Νύφης (ταινία 1950)|Ο Μπαμπάς της Νύφης]] (Father of the Bride, 1950)'', ''[[Η Ωραία και το Κτήνος]] (The Bad and the Beautiful, 1952)'', ''Ένας ξένος στον παράδεισο (Kismet, 1955)'', ''[[Η ζωή ενός ανθρώπου]] (Lust for Life, 1956)'', ''Τσάι και συμπάθεια (Tea And Sympathy, 1956)'' και ''[[Το Στίγμα του Κολασμένου]] (Some Came Running, 1958)''. Υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό και τραγουδίστρια [[Τζούντι Γκάρλαντ]] από το [[1945]],
== Βιογραφία ==
Ο Λέστερ Άντονι Μινέλι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Σικάγο το [[1903]] και ήταν ιταλικής καταγωγής από την πλευρά του πατέρα του και καναδικής καταγωγής από την πλευρά της μητέρας του<ref>{{Cita web|url=giannibonina.blogspot.com|titolo=Gli zii di Sicilia/Il gran rifiuto di Liza Minnelli|autore=Gianni Bonina|accesso=August 10, 2019}}</ref>. Είχε τρεις αδελφούς και εκείνος ήταν ο τέταρτος και μικρότερος γιος. Ο πατέρας του, Βίνσεντ Τσαρλς, ήταν μαέστρος και η βρισκόταν συχνά σε περιοδεία με τον οικογενειακό του θίασο. Κατά συνέπεια ο Μινέλι μπήκε από την ηλικία των τριών στον κόσμο του θεάματος. Το ταλέντο του στο σχέδιο τον ώθησε να γίνει σκηνογράφος στο θέατρο και σχεδιαστής κοστουμιών αφού ενηλικιώθηκε, ενώ στη συνέχεια άρχισε να αναλαμβάνει το ρόλο του βοηθού σκηνοθέτη σε παραστάσεις στο Radio Music Hall. Το 1936 ανέλαβε τη δημιουργία των σκηνικών της επιθεώρησης Ziegfeld Follies. Με τον καιρό η φήμη του Μινέλι μεγάλωνε και το [[1940]] ο παραγωγός Άλφρεντ Φριντ του προσέφερε δουλειά στην εταιρία παραγωγής M-G-M<ref>{{cite book|title=I Remember It Well|last=Minnelli|first=Vincente|author2=Hector Arce|year=1974|publisher=Doubleday|location=Garden City, NY|isbn=978-0-385-09522-8|url=https://archive.org/details/irememberitwell00minn}}</ref> και το [[1943]] πέρασε στο τιμόνι της σκηνοθεσίας με το μιούζικαλ ''Καταφύγιο στους Αιθέρες (Cabin in the Sky, 1943)''<ref name=NYT>{{cite news|newspaper=[[The New York Times]]|url=https://www.nytimes.com/movie/review?res=9404E0D7113CEE3BBC4952DFB7678388659EDE|title=I Dood It (1943) THE SCREEN; 'I Dood It,' a One-Man Comedy, the Same Being Red Skelton, With an Assist From Eleanor Powell, Opens at Paramount|first=Bosley|last=Crowther|authorlink=Bosley Crowther|date=November 11, 1943}}</ref>. Η εμπειρία του από το θέατρο είχε εμφανείς επιρροές στη δουλειά του, ειδικεύτηκε σε που χαρακτηρίζονταν από πολυτέλεια και χρώματα και όπου τα μουσικά νούμερα ήταν ταιριαστά με την πλοκή. Μετά το πρώτο του εγχείρημα σκηνοθέτησε την μετέπειτα σύζυγό του Τζούντι Γκάρλαντ σε τρία μιούζικαλ ''Το Τραγούδι της Αγάπης (Meet Me in St. Louis, 1944)'', ''Το Ρολόι (The Clock, 1945)'' και ''Ο Πειρατής (The Pirate, 1948)'' και συνέχισε να έχει επιτυχία και κατά τη δεκαετία του 1950 με τα μιούζικαλ ''[[Ένας Αμερικανός στο Παρίσι]] (An American in Paris, 1951)'', ''Ένα Χορό για Σένα (The Band Wagon, 1953)'' και ''[[Ζιζί]] (Gigi, 1958)'' (για το τελευταίο βραβεύτηκε και με [[Όσκαρ Σκηνοθεσίας]]). Θεωρούσε τα σκηνικά που χρησιμοποιούνταν στο Χόλιγουντ εκείνη την εποχή στατικά και αρχισε να ενσωματώνει στη δουλειά του τα ρεύματα που τον είχαν επηρεάσει όπως: τον [[Φωβισμός|φωβισμό]], τον [[Ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονισμό]] και τον [[Υπερρεαλισμός|σουρεαλισμό]].
== Παραπομπές ==
| |||