|
|υπογραφή =
}}
Ο '''Κορράδος του Μομφερράτου''' (Iταλ.: ''Corrado del Monferrato'', [[1140]] - [[28 Απριλίου]] [[1192]]) μέλοςαπό τουτον [[Οίκος των Αλεράμιτσι|ΟίκουΟίκο των Αλεράμιτσι]] ήταν Ιταλός ευγενής και αρχηγός στην [[Γ΄ Σταυροφορία]] ήταν, 8ος [[Κατάλογος των κυβερνητών του Μομφερράτου|Μαρκήσιοςμαρκήσιος του Μομφερράτου]] ([[1191]]-[[1192]]). Έγινε αρχηγός στη [[Γ΄ Σταυροφορία]] και [[Κατάλογος βασιλέων της Ιερουσαλήμ|Βασιλιάςβασιλιάς της Ιερουσαλήμ]] ([[1192]]) ως σύζυγος της [[Ισαβέλλα Α΄ της Ιερουσαλήμ|Ισαβέλλας Α΄ της Ιερουσαλήμ]]. Ο Κορράδος του Μομφερράτου ήταν δεύτερος γιος του [[Γουλιέλμος Ε΄ του Μομφερράτου|Γουλιέλμου Ε΄]] μαρκησίου του Μομφερράτου και της [[Ιουδήθ του Μπάμπενμπερκ]], κόρης του [[Λεοπόλδος Γ΄ Μπάμπενμπερκ της Αυστρίας|Λεοπόλδου Γ΄]] δούκα της Αυστρίας. Εξαδέλφια ήταν: ο [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα]], ο [[Λουδοβίκος Ζ´ της Γαλλίας]] και ο [[Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας]].
[[Γουλιέλμος Ε΄ του Μομφερράτου|Γουλιέλμου Ε΄ του Μομφερράτου]] και της [[Ιουδήθ του Μπάμπενμπερκ]] κόρης του [[Λεοπόλδος Γ΄ Μπάμπενμπερκ της Αυστρίας|Λεοπόλδου Γ΄ Μπάμπενμπερκ της Αυστρίας]]. Τα πρώτα του ξαδέλφια ήταν : ο [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα]], ο [[Λουδοβίκος Ζ´ της Γαλλίας]] και ο [[Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας]].
==Πρώτα χρόνια==
Ο Κορράδος γεννήθηκε στην [[Μαρκιωνία του Μομφερράτου]] στο [[Πεδεμόντιο]], αλλά η ακριβής θέση δεν είναι γνωστή. Αναφέρεται σε διάταγμα (1160) ότι βρισκόταν στην αυλήΑυλή του θείου του Κορράδου επισκόπου του Πάσσαου και αργότερα αρχιεπισκόπου του ΣάλτσμπουργκΖάλτσμπουργκ. Το όνομαόνομά του το πήρε από τον ετεροθαλή αδελφό της μητέρας του [[Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας|Κορράδο Γ΄ της Γερμανίας]].
Η ''"Σύντομη Ιστορία της κατοχής και απώλειας των Αγίων Τόπων"'' τον περιγράφει ''"ωραίο άντραάνδρα με μεγάλο θάρρος και εξυπνάδα"''.
Ο Κορράδος ήταν επιδέξιος στα όπλα, με μεγάλες διανοητικές ικανότητες στηνστη μάθηση, φιλικός χαρακτήρας με ανθρωπιστικές ιδέες και καθήλωνε αστραπιαία τους εχθρούς του. Η μοναδική κατηγορία εναντίον του ήταν ότι απήγαγε βίαια τηντη γυναίκα του από τον πρώτο της σύζυγο [[Χάμφρεϋ Δ΄ του Τορόν]] και την ανάγκασε να τον παντρευτεί.<ref>In Die Chronik des Propstes Burchard von Ursberg, ed. Oswald Holder-Egger & Bernhard von Simson, Monumenta Germaniæ Historica: Scriptores in Usum Scholarum, (Hannover & Leipzig, 1916), p. 64</ref>
Είχε ισχυρές πολιτικές ικανότητες από 20 ετών, και έγινε γενναίος στρατηγός σε εκστρατείες με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του στηνστη Λομβαρδική Λίγκα. Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο (πριν το 1179) μια άγνωστη γυναίκα, που πέθανεαπεβίωσε στα τέλη του 1186 χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.
==Στη Ρωμανία==
==Βυζαντινή αυτοκρατορία==
Η οικογένειαοικογένειά του συμμάχησε με τον ΒυζαντινόΡωμαίο αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄ Κομνηνό]] (1179) και ο Κορράδος ξεκίνησε εκστρατείες εναντίον του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα και κατόπιν του Καγκελαρίου του αρχιεπισκόπου Χριστιανού του [[Μάιντς]], νίκησε τον Χριστιανό στο Καμερίνο και τον συνέλαβε αιχμάλωτο. Ο Κορράδος άφησε τον Καγκελάριο στην φροντίδα του αδελφού του Βονιφάτιου και πήγε στην [[Κωνσταντινούπολη]] για να πάρει αμοιβή από τον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα, επέστρεψε στην [[Ιταλία]] αμέσως μετά τον θάνατο του Μανουήλ (1180).<ref>Roger of Howden, Chronicle year 1179; Choniates, ed. van Dieten, Historia, vol. 1, p. 201, and ed. Magoulias, O City of Byzantium, p. 114.</ref> Σε ηλικία 40 ετών έκανε εντυπωσιακή αίσθηση στηνστη ΒυζαντινήΡωμαϊκή αυλήΑυλή, ο [[Νικήτας Χωνιάτης]] τον περιγράφει ''"εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση με θάρρος και εξυπνάδα σαν να βρίσκεται στο άνθος της ηλικίας του"''.<ref>Choniates, loc. cit.</ref>
Τον χειμώνα του 1186 - 1187 ο [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος]] πρόσφερε την αδελφή του Θεοδώρα νύφη στον Βονιφάτιο μικρότερο αδελφό του Κορράδου για να ανανεώσει την συμμαχία του αλλά ο [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός]] ήταν παντρεμένος. Ο Κορράδος πρόσφατα χήρος είχε προορισμό να ενωθεί σε Σταυροφορία με τον πατέρα του για το [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ]] αλλά δέχτηκε την πρόταση του Ισαάκ και την άνοιξη του 1187 επέστρεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Με τον γάμο του πήρε τον τίτλο του [[Καίσαρας|Καίσαρα]] αλλά έπρεπε να βοηθήσει τον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα απέναντι στον στασιαστή Αλέξιο Βρανά. Ο Κορράδος σύμφωνα με τον Χωνιάτη έδωσε θάρρος στον αδύναμο αυτοκράτοραΑυτοκράτορα και πολέμησε ηρωικά στην μάχη που σκοτώθηκε ο [[Αλέξιος Βρανάς]], ο Κορράδος τραυματίστηκε ελαφρά αλλά ο Βρανάς χωρίς άλογο σκοτώθηκε και αποκεφαλίστηκε από τους σωματοφύλακες του.<ref>Choniates, ed. van Dieten, Historia, vol. 1, pp. 386–87, and ed. Magoulias, O City of Byzantium, p. 212–13.</ref>
Ο Κορράδος είχε την αίσθηση ότι δεν είχε επιβραβευτεί για τις υπηρεσίες του, φοβόταν το αντί-Λατινικό αίσθημα των ΒυζαντινώνΡωμαίων, αφού ο μικρότερος αδελφός του [[Ρενιέ του Μομφερράτου]] δηλητηριάστηκε (1882) και την εκδίκηση της οικογένειας του Βρανά, έφυγε τον Ιούλιο του 1187 για τα Ιεροσόλυμα με Γενοβέζικο πλοίο. Οι περισσότεροι συγγραφείς γράφουν ότι δραπέτευσε για να αποφύγει την εκδίκηση για κάποιον ιδιωτικό φόνο πιθανότατα του Βρανά, σύμφωνα με τον Ρογήρο του Χάουντεν ''"είχε διαπράξει ανθρωποκτονία"'' και ''"είχε σκοτώσει κάποιον εξέχοντα ευγενή"''.
==Άμυνα της Τύρου==
==Γάμος με την Ισαβέλλα Α΄==
Το καλοκαίρι του 1188 ο Σαλαντίν ελευθέρωσε τον [[Γκυ των Λουζινιάν]] τον σύζυγο της βασίλισσας Σιβύλλας, την επόμενη χρονιά ο Γκυ και ο αδελφός του [[Γοδεφρείδος Α΄ των Λουζινιάν]] ζήτησαν από τον Κορράδο να τους παραδώσει τα κλειδιά της Τύρου. Ο Κορράδος αρνήθηκε και δήλωσε στον Γκυ ότι μετά την ήττα του στην ''μάχη του Χαττίμ'' έχει χάσει όλα τα βασιλικά δικαιώματα, του υπενθύμισε επίσης ότι καταπάτησε τους όρους της συμφωνίας για την διαδοχή του νεαρού βασιλιά [[Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Ε΄ της Ιερουσαλήμ]]. Ο Γκυ είχε συμφωνήσει ότι θα τον διαδεχόταν μια αντιβασιλεία με τον πάπα, τον Ρωμαίο αυτοκράτοραΑυτοκράτορα και τους βασιλείς της Αγγλίας και της Γαλλίας που θα όριζαν τον νέο μονάρχη αλλά ο Γκυ και η σύζυγος του [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ]] πήραν παράνομα τον θρόνο. Ο Κορράδος απαγόρευσε στον Γκυ και την Σιβύλλα να μπουν στην πόλη αλλά τους άφησε να στρατοπεδεύσουν έξω από τα τείχη.
Ο Κορράδος πείστηκε από τον ξάδελφο του Λουδοβίκο Γ΄ Λαντγκράβο της Θουριγγίας να ενωθεί με τον Γκυ στην πολιορκία της Άκρας (1189), η πολιορκία κράτησε περισσότερο από δυο χρόνια. Το καλοκαίρι του 1190 ο Κορράδος ταξίδευσε βόρεια στην [[Αντιόχεια]] να οδηγήσει με ασφάλεια στην Άκρα τον νεαρό ευγενή [[Φρειδερίκος ΣΤ΄ της Σουαβίας|Φρειδερίκο της Σουηβίας]] με τα υπολείμματα του αυτοκρατορικούΑυτοκρατορικού στρατού του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα.
Η Σιβύλλα και οι δυο κόρες της πέθαναν αργότερα την ίδια χρόνια, ο Γκυ δεν είχε δικαιώματα να παραμείνει στον θρόνο αλλά αρνήθηκε να τον εγκαταλείψει, διάδοχος θα έπρεπε να είναι η ετεροθαλής αδελφή της Σιβύλλας [[Ισαβέλλα Α΄ της Ιερουσαλήμ]] που είχε παντρευτεί τον [[Χάμφρεϋ Δ΄ του Τορόν]]. Ο Κορράδος είχε την στήριξη της μητέρας της Ισαβέλλας [[Μαρία Κομνηνή της Ιερουσαλήμ|Μαρίας Κομνηνής]], του θετού της πατέρα [[Μπαλιάν του Ιμπελέν]], του Ρέτζιναλντ της Σιδώνας και άλλων ευγενών από την [[Ουτρεμέρ]]. Οι ευγενείς ζήτησαν διαζύγιο της Ισαβέλλας με τον Χάμφρεϋ οπαδό του Γκυ με το σκεπτικό ότι η Ισαβέλλα ήταν ανήλικη όταν παντρεύτηκε και δεν μπορούσε να δώσει την συγκατάθεση της. Ο Κορράδος παντρεύτηκε την Ισαβέλλα σε δεύτερο γάμο της παρά τις φήμες που είχαν ξεσπάσει για σκάνδαλο ότι ήταν δίγαμος και η πρώτη του σύζυγος Θεοδώρα Αγγελίνα ήταν ακόμα ζωντανή. Ο Χωνιάτης ιδιαίτερα σκληρός σε τέτοιες περιπτώσεις δεν αναφέρει το περιστατικό, μάλλον είχε πάρει διαζύγιο με την Θεοδώρα πριν το 1190. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι ο αδελφός του Κορράδου είχε παντρευτεί μια ετεροθαλή αδελφή της Ισαβέλλας κάτι που θα μπορούσε να είναι μια μορφή αιμομιξίας. Ο παπικός απεσταλμένος Ουμπάλντο Λανφραντσί δέχτηκε ωστόσο να νομιμοποιήσει τον γάμο, οι αντίπαλοι του τον κατηγόρησαν ότι δωροδοκήθηκε. Τον γάμο τέλεσε ο επίσκοπος [[Φίλιππος του Ντρε]] γιος του ξαδέλφου του Κορράδου [[Ροβέρτος Α΄ του Ντρε|Ροβέρτου Α΄ του Ντρε]] (24 Νοεμβρίου 1190). Ο Κορράδος του Μομφερράτου στέφτηκε με την σύζυγο του Ισαβέλλα Α΄ συμβασιλέας των Ιεροσολύμων αλλά επειδή είχε τραυματιστεί σε μάχη πριν από εννιά μέρες επέστρεψε στην Τύρο να γιατρευτεί. Την άνοιξη επέστρεψε στην πολιορκία και έκανε μια ανεπιτυχή αντεπίθεση στον Πύργο του Φλάι στην είσοδο του λιμανιού.
==Οικογένεια==
Ο αδελφός του Κορράδου Βονιφάτιος ήταν ένας από τους ηγέτες στην [[Δ΄ Σταυροφορία]], προστάτης των γραμμάτων, των τεχνών και τροβαδούρος όπως και η αδελφή τους [[Αζαλαίς του Σαλούτσο]]. Ο μικρότερος αδελφός τους Ρενιέ του Μομφερράτου ήταν γαμπρός του ΒυζαντινούΡωμαίου αυτοκράτοραΑυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνού και ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Γουλιέλμος του Μομφερράτου]] ήταν πρώτος σύζυγος της Σιβύλλας και πατέρας του Βαλδουίνου Ε΄. Ο Κορράδος έγινε σύντομα μαρκήσιος του Μομφερράτου μετά τον θάνατο του πατέρα του (1191) και τον διαδέχθηκε ο Βονιφάτιος. Η μεταθανάτια κόρη του [[Μαρία του Μομφερράτου]] έγινε βασίλισσα της Ιερουσαλήμ, παντρεύτηκε τον [[Ιωάννης του Μπριέν|Ιωάννη του Μπριέν]] αλλά πέθανε πρόωρα στην γέννα. Η πρώτη σύζυγος του Κορράδου Θεοδώρα Αγγελίνα ζούσε στα μέσα της δεκαετίας του 1190 και είχε αποσυρθεί σε μια μονή στην [[Δαλματία]].
==Μυθιστορήματα==
| 