Παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 8150941 από τον 109.242.165.27 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
== Το Φαινόμενο της Χιονοστιβάδας ==
[[Αρχείο:Tenantless farm Texas panhandle 1938.jpg|thumb|220px|right|Η τεχνολογική εξέλιξη της αγροτικής εκμετάλλευσης αντικατέστησε τους χειρωνάκτες αγρότες στις καλλιέργειες βαμβακιού στην κομητεία του
Η μεγάλη κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα μιας απότομης πτώσης. Οι χρηματιστηριακές αγορές κινούνταν ανοδικά στις αρχές του [[1930]], επιστρέφοντας στα αρχικά επίπεδα των αρχών του [[1929]] τον Απρίλιο, αν και ακόμη περίπου 30% κάτω από τα μέγιστα του Σεπτεμβρίου του 1929. Η [[ΗΠΑ|αμερικανική]] κυβέρνηση και η [[βιομηχανία]] ξόδεψαν περισσότερα στο πρώτο εξάμηνο του 1930 απ' ό,τι στην αντίστοιχη περίοδο του [[1929]]. Όμως, οι καταναλωτές, πολλοί από τους οποίους είχαν υποστεί σημαντικές απώλειες στην αγορά τον προηγούμενο χρόνο, είχαν περικόψει τα έξοδά τους κατά 10%, ενώ μια μεγάλη περίοδος ξηρασίας κατέστρεψε τις αγροτικές περιοχές των [[ΗΠΑ]], μια περίοδος που κράτησε μέχρι το καλοκαίρι του 1930.
Στις αρχές του 1930, η [[τραπεζική πίστη]] ήταν διάχυτη και διαθέσιμη σε χαμηλά [[επιτόκιο|επιτόκια]], αλλά ο κόσμος ήταν συντηρητικός στη λήψη δανείων. Τον Μάιο οι πωλήσεις αυτοκινήτων σημείωναν πτώση κάτω από τα επίπεδα του 1928. Οι τιμές άρχισαν να πέφτουν, αλλά οι μισθοί διατηρούνταν σταθεροί μέχρι το 1930, οπότε και άρχισε να υποχωρεί η [[αγοραστική δύναμη]]. Η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη στις αγροτικές περιοχές, όπου οι τιμές των [[Εμπόρευμα|εμπορευμάτων]] έπεφταν απότομα, καθώς επίσης και σε ορυχεία και δάση, όπου η [[ανεργία]] ανέβαινε και υπήρχαν ελάχιστες δουλειές. Η υποχώρηση της αμερικανικής οικονομίας ήταν ο παράγοντας που συμπαρέσυρε και τις υπόλοιπες χώρες αρχικά, ενώ αργότερα η εσωτερική κατάσταση στις οικονομίες της κάθε χώρας καθόρισαν τις συνθήκες σε εθνικό επίπεδο. Απέλπιδες προσπάθειες για έξοδο από την κρίση μέσα από προστατευτικές πολιτικές, όπως
Ο [[Τζον Ντάβισον Ροκφέλερ]], μεγάλος [[βιομήχανος]] της εποχής, υποστήριξε πως: {{απόσπασμα|''Αυτές είναι δύσκολες μέρες, που αποθαρρύνουν πολλούς. Στα 93 χρόνια της ζωής μου, υφέσεις ήλθαν και πέρασαν. Η ευημερία πάντα επέστρεφε και αυτό θα συμβεί και σε αυτή την περίπτωση.''}}
Γραμμή 23:
[[Αρχείο:Gdp20-40.jpg|thumb|left|220px|Το ετήσιο [[Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν]] των ΗΠΑ και οι μακροπρόθεσμες τάσεις μεταξύ 1920-1940, σε δισεκατομμύρια δολάρια τρεχουσών τιμών.]]
Υπήρξαν πολλοί παράγοντες που προκάλεσαν την κρίση, όπως δομικές αδυναμίες και συγκεκριμένα περιστατικά τα οποία τη μετέτρεψαν σε μια γενικευμένη ύφεση, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκε από χώρα σε χώρα. Σχετικά με την περίοδο αυτή, οι ιστορικοί αναφέρουν ως δομικούς παράγοντες μεγάλες καταστροφές τραπεζών και το χρηματιστηριακό κράχ, ενώ αναλυτές όπως ο [[Πίτερ Τέμιν]] και ο [[Μπάρι Άιχενγκριν|Μπάρρυ Άιχενγκριν]] δίνουν έμφαση στην απόφαση της [[Βρετανία|Βρετανίας]] να επιστρέψει στις [[Ισοτιμία (οικονομία)|ισοτιμίες]] που υπήρχαν πριν το [[
Οι εναλλασόμενοι κύκλοι ύφεσης θεωρούνται ένα σύνηθες κομμάτι της ζωής σε ένα κόσμο με αβέβαιες ισορροπίες μεταξύ [[προσφορά|προσφοράς]] και ζήτησης. Το ποιος παράγοντας μετατρέπει μια συνήθη ήπια και σύντομη ύφεση ή [[οικονομικός κύκλος|οικονομικό κύκλο]] σε μια γενικευμένη κατάπτωση αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Άνθρωποι της διανόησης δεν έχουν συμφωνήσει ως προς τα ακριβή αίτια και τη σχετική τους συμβολή στην κρίση. Η αναζήτηση των ευθυνών είναι στενά συνδεδεμένη με το ερώτημα του πώς να αποφευχθεί μια μελλοντική κρίση και ως εκ τούτου οι πολιτικές απόψεις τους αναμειγνύονται σε μια ανάλυση ιστορικών γεγονότων οκτώ παρελθουσών δεκαετιών. Το μεγαλύτερο ερώτημα εστιάζεται στο κατά πόσον επρόκειτο για μια αποτυχία της [[ελεύθερη αγορά|ελεύθερης αγοράς]] ή για μια αποτυχία εκ μέρους των τραπεζών να προλάβουν την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, τον επακόλουθο πανικό και περικοπές στα χρηματικά αποθέματα. Εκείνοι που υποστηρίζουν ένα σημαντικό ρόλο του κράτους στην οικονομία, πιστεύουν ότι επρόκειτο κυρίως για την αποτυχία των ελεύθερων αγορών, ενώ εκείνοι που πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά υποστηρίζουν την άποψη πως η κρίση οφειλόταν στην αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
| |||