Οκτώηχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 25:
| πΑ || Βου || Γα || Δι|| κΕ || Ζω || νΗ
|}
Οἱ ἦχοι τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἐκφράζουν μὲ τὸ ἦθος τους καὶ ὑπηρετοῦν τὰ ἑξῆς εἰδικὰ συναισθήματα εὐσεβείας:<br>
Ὁ Α´ Ἦχος: χαρά, λαμπρότητα καὶ μεγαλοπρέπεια. (πρβλ. Πασχαλινοὺς Ὕμνους «Ἀναστάσεως ἡμέρα»)<br>
Ὁ Β´ Ἦχος εἶναι ἱκετευτικὸς καὶ παθητικὸς πρὸς συναίσθηση ἁμαρτωλότητας.<br>
Ὁ Γ´ Ἦχος εἶναι ἐμβατήριος, χαρμόσυνος, ὡς παιάνας νίκης.<br>
Ὁ Δ´ Ἦχος: θεωρεῖται τῆς Παναγίας. Ἦχος γλυκύς. (πρβλ. «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου»)<br>
Ὁ πλάγιος τοῦ Α´ Ἦχος εἶναι τῆς Δευτέρας Παρουσίας.<br>
Ὁ πλάγιος τοῦ Β´ Ἦχος εἶναι δραματικὸς καὶ λυπηρός, τοῦ Πάθους.<br>
Ὁ Βαρύς Ἦχος: τῆς ἐνδόξου Μεταμορφώσεως. (πρβλ. «Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει»)<br>
Ὁ πλάγιος τοῦ Δ´: Ἦχος τοῦ Θεανθρώπου.
<ref>http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/leitoyrgika/sunday_matins.htm</ref>
Το '''απήχημα''' ή ενήχημα κάθε ήχου είναι μία σύντομη μουσική φράση, η οποία αποδίδει -κατά το δυνατό- τα κύρια συστατικά του: βάση, διαστήματα, δεσπόζοντες φθόγγους, μελωδικές έλξεις και καταλήξεις, δίνοντας έτσι το χαρακτηριστικό του άκουσμα, την ''ιδέα'' του. Συνήθως το απήχημα ψάλλεται από αυτόν που διευθύνει τον χορό, για να μπορέσουν και οι υπόλοιποι που θα ψάλουν να ακούσουν την ''ιδέα'' του ήχου. Τα απηχήματα για κάθε ήχο είναι:<ref>https://ront-ekklisiastikis-ymnodias.webnode.gr/themata-theorias/</ref>
| |||