Μίκλος Χόρτυ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Φασισμός; προστέθηκε η Κατηγορία:Φασίστες (με το HotCat) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Μίκλος Χόρτι''' ([[Ουγγρική γλώσσα|ουγγρ]]. ''Horthy Miklós'', [[Γερμανική γλώσσα|γερμαν]]. ''Nikolaus Horthy'', 18 Ιουνίου 1868 - 9 Φεβρουαρίου 1957) ήταν Ούγγρος ναύαρχος και πολιτικός
Γεννήθηκε στο [[Κέντερες]] από οικογένεια ευγενών γαιοκτημόνων. Εισήλθε στην Ναυτική Ακαδημία του [[Φιούμε]], απ' όπου αποφοίτησε ως αξιωματικός του Ναυτικού.<ref>[http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=155875 Μίκλος Χόρτι 1868-1957 Οι δοκιμασίες της Ουγγαρίας]</ref> Το 1909-14 διετέλεσε υπασπιστής του αυτοκράτορα [[Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ της Αυστρίας|Φραγκίσκου Ιωσήφ]]. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου έδρασε ως καπετάνιος του καταδρομικού Νοβάρα στην Αδριατική σε διάφορες μικρές συγκρούσεις και επιδρομές από το λιμάνι του [[Κοτόρ]]. Στις 14-15 Μαίου 1917 οδήγησε μια δύναμη οκτώ πλοίων και τριών υποβρυχίων εναντίον του Ιταλικού και Βρετανικού στόλου στη [[ναυμαχία των στενών του Οτράντο]]. Η ναυμαχία αυτή αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ναυτική σύγκρουση στην Αδριατική θάλασσα κατά τη διάρκεια του πολέμου και έληξε με νίκη των Αυστριακών. <ref>{{Cite book|title=Austro-Hungarian cruisers and destroyers 1914-18|last=Noppen, Ryan,|isbn=978-1-4728-1470-8|location=Oxford,UK|url=https://www.worldcat.org/oclc/933722361|id=933722361}}</ref> Στις αρχές του 1918 σημειώθηκε ανταρσία στη ναυτική βάση του Κοτόρ επηρεασμένη από τη [[Ρωσική Επανάσταση]]. Αφού κατεστάλη η ανταρσία, ο αυτοκράτορας [[Κάρολος Α΄ της Αυστρίας|Κάρολος]] αντικατέστησε τον αρχηγό του ναυτικού Μαξιμίλιαν Νιεγκόβαν με τον Χόρτι. Ο Χόρτι προσπάθησε να αποκαταστήσει την πειθαρχία στο στόλο αλλά κατά τους τελευταίους οκτώ μήνες του πολέμου που ήταν ανώτατος διοικητής, το ναυτικό δεν επέδειξε ιδιαίτερη δραστηριότητα. Με το τέλος του πολέμου, η Αυστροουγγαρία διαλύθηκε και η Ουγγαρία βρέθηκε χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα. Ο στόλος πέρασε στο νεοσύστατο [[Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων]]. <ref>{{Cite book|title=Rebellion, repression, reinvention : mutiny in comparative perspective|last=Hathaway, Jane, 1962-|publisher=Praeger|isbn=0-275-97010-8|date=2001|location=Westport, Conn.|url=https://www.worldcat.org/oclc/45330280|id=45330280}}</ref>
Η ήττα στον Ά' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως συνέπεια πολλές περιοχές που ανήκαν στο [[Βασίλειο της Ουγγαρίας]] και μεγάλος αριθμός Ούγγρων να βρεθούν υπό τον έλεγχο των γειτονικών κρατών της Τσεχοσλοβακίας, της Ρουμανίας και της Γιουγκοσλαβίας. Η δυσαρέσκεια που προκλήθηκε σε συνδυασμό με το επαναστατική αναταραχή που επικρατούσε στην Ευρώπη μετά το τέλος του πολέμου, οδήγησε σε επάνασταση υπό τον Ουγγροεβραίο κομμουνιστή Μπέλα Κουν και το Μάρτιο του 1919 η Ουγγαρία ανακηρύχθηκε σοβιετική δημοκρατία. Στις 30 Μαίου 1919 όμως οι αντίπαλοι του κομμουνιστικού καθεστώτος συγκρότησανα αντεπαναστική κυβέρνηση στο [[Σέγκεντ]], το οποίο βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή, και ο Χόρτι ορίστηκες αρχηγός του Εθνικού Στρατού. Οι περισσότεροι που εντάχθηκαν σε αυτό το στράτευμα ήταν πρώην αξιωματικοί του διαλυμένου Αψβουργικού στρατού. Το καθεστώς του Κουν όμως κατέρρευσε κατόπιν της εισβολής της Ρουμανίας και της κατάληψης της Βουδαπέστης από το ρουμανικό στρατό στις 3 Αυγούστου. Μετά από τη πίεση της Αντάντ οι Ρουμάνοι αποχώρησαν και ο Εθνικός Στρατός του Χόρτι εισήλθε στην πρωτεύουσα στις 16 Νοεμβρίου. Οι παραστρατιωτικές ομάδες του Χόρτι επέβαλλαν ένα καθεστώς τρόμου, τη λεγόμενη Λευκή Τρομοκρατία, ως αντίποινα για τις διώξεις που είχαν ασκήσει οι κομμουνιστές στους αντιπάλους τους. Εκτός από σοσιαλιστές και συνδικαλιστές, στοχοποιήθηκαν οι Εβραίοι.<ref>{{Cite book|title=The vanquished : why the First World War failed to end|last=Gerwarth, Robert,|isbn=978-0-374-28245-5|edition=First American edition|location=New York|url=https://www.worldcat.org/oclc/932060360|id=932060360}}</ref>
Η νέα κυβέρνηση επανέφερε τυπικά τον θεσμό της βασιλείας και τον Μάρτιο του [[1920]] ο Χόρτι διορίστηκε αντιβασιλέας. O πρώην αυτοκράτορας Κάρολος προσπάθησε ανεπιτυχώς δυο φορές το 1921 να επανέλθει στο θρόνο της Ουγγαρίας με τη βοήθεια φιλομοναρχικών αξιωματικών. Στα τέλη Οκτωβρίου ο Κάρολος συνελλήφθη και διατάχθηκε να εγκαταλείψει την Ουγγαρία και πέθανε ένα χρόνο αργότερα στη [[Μαδέρα]]. Στις 6 Νοεμβρίου το Ουγγρικό Κοινοβούλιο κύρηξε έκπτωτη τη δυναστεία των Αψβούργων, χωρίς όμως να καταργήσει το θεσμό της μοναρχίας και έτσι ο Χόρτι παρέμεινε αντιβασιλέας.
Ο Χόρτι το 1927 υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τη φασιστική [[Ιταλία]] του [[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]]. Το σύμφωνό της με την Ιταλία ενέτασσε έμμεσα την Ουγγαρία στις δυνάμεις του Άξονα, ενώ η φασιστικοποίηση του καθεστώτος σημείωσε αποφασιστικό βήμα, όταν θεσμοθετήθηκε ο αντισημιτισμός με νόμο που υποχρέωνε τους Εβραίους να φέρουν ως επίρραμμα το κίτρινο άστρο.
Με την βοήθεια της [[Γερμανία|Γερμανίας]] και της Ιταλίας, η Ουγγαρία ανέκτησε πολλά από τα εδάφη που είχε στερηθεί με τη [[Συνθήκη του Τριανόν]] και όπου κατοικούσαν κατά πλειονότητα Ούγγροι. Τον Νοέμβριο του 1938 προσάρτησε τμήμα του εδάφους της [[Τσεχοσλοβακία]]ς και τον Αύγουστο του 1940 απέσπασε από τη [[Ρουμανία]] το μεγαλύτερο μέρος της [[Τρανσυλβανία]]ς, ενώ την άνοιξη του 1941 κατέλαβε την [[Κροατία]].
| |||