Σάβιλ Ρόου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
|||
Γραμμή 6:
== Οι ράφτες ==
[[Αρχείο:Painting; oil on canvas - Interior of a Tailor's Shop - Google Art Project.jpg|μικρογραφία|Ράφτες σε άγνωστο οίκο της Σάβιλ Ρόου το 1780]]
Η φήμη της Savile Row βασίζεται ουσιαστικά στην έννοια του "bespoke". Δηλαδή την ανδρική κατά παραγγελία ραπτική, όπου κάθε ένδυμα π.χ. κοστούμι είναι κατασκευασμένο για να ταιριάζει αποκλειστικά σε έναν συγκεκριμένο πελάτη με βάση τις προτιμήσεις και τα μέτρα του. Ο όρος «bespoke», ο οποίος έχει μια ετυμολογία αναπτυσσόμενη από τον όρο που χρησιμοποιούσαν κατα τον 17ο αιώνα για την ραπτική. Οι ράφτες της Savile Row υποστηρίζουν ότι στην έννοια του "bespoke", εννοείται η κοπή και και η ραφή στο χέρι. Ωστόσο, μετά από απόφαση της Αρχής Διαφημιστικών Προτύπων το 2008, ο όρος μπορεί τώρα να χρησιμοποιείτε και σε ρούχα που έχουν υποστεί επεξεργασία μέσω μηχανής, υπό τον όρο ότι είναι κατασκευασμένα επί μέτρο. Τα κοστούμια, στον οίκο Kilgour, κοστίζουν τουλάχιστον £5000. Ο δημιουργικός διευθυντής Carlo Brandelli δεν προτίθεται να κάνει καμία έκπτωση στο ζήτημα του κόστους, δεδομένου της τεράστιας ζήτησης παγκόσμιου χαρακτήρα στους οίκους της Savile Row στους οποίους ανήκει και ο οίκος Kilgour<ref>{{Cite book|title=Sharp Suits: A Celebration of Men's Tailoring|first=Eric|last=Musgrave|publisher=Pavilion Books|isbn=|year=2009|location=ΗΠΑ|page=17-18|quote=}}</ref>.
Στους πελάτες της Savile Row περιλαμβάνονται ο ναύαρχος Νέλσον, ο Ναπολέων Γ΄, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, μονάρχες και μέλη της Βρετανικής Βασιλικής οικογένειας όπως ο πρίγκιπας Κάρολος, ο Τζουντ Λο , ο Μοχάμεντ Αλί Τζίνα ιδρυτή του Πακιστάν αλλά και φανταστικοί χαρακτήρες όπως ο ήρωας του Ίαν Φλέμινγκ, Τζέιμς Μποντ. Τόσο ο Φλέμινγκ όσο και ο χαρακτήρας του Τζέιμς Μποντ φορούσαν κοστούμια που σχεδιάστηκαν από ράφτες της Savile Row, ιδιαίτερα τον Anthony Sinclair.
Οι ράφτες, που που προσελκύονταν από από την πολυτέλεια και την φύση επιρροής των κατοίκων του Savile Row άρχισαν να ανοίγουν επιχειρήσεις στην περιοχή στα τέλη του 18ου αιώνα, πρώτα στην οδό Cork, περίπου το 1790, και στη συνέχεια το 1803 στην ίδια την Savile Row<ref>{{Cite web|url=http://www.elegant-lifestyle.com/savile-row-suit-tailors.htm|title=United Kingdom: Savile Row's Best Bespoke Suit Tailors|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>. Κανένας από αυτούς τους οίκους ραπτικής δεν επιβιώνει σήμερα, αν και ο οίκος Henry Poole & Co, ο οποίος, μέσω της υπόσχεσης του Εδουάρδου Ζ', βοήθησε να γίνει ο δρόμος κέντρο για την ανδρική ραπτική παγκοσμίως, εξακολουθεί να έχει παρουσία στην Savile Row έως και σήμερα. Ο Henry Poole μετέφερε την εταιρεία του στο νούμερο 32 της Savile Row το 1846, μετά το θάνατο του πατέρα του James Poole. Η εταιρεία βρίσκεται τώρα στο νούμερο 15. Ο οίκος Henry Poole θα πιστωθεί αργότερα τον τίτλο του δημιουργού του ενδύματος για βραδινές περιστάσεις γνωστό στην Ελλάδα και ως [[σμόκιν]]. Το οποίο το κατασκεύασε για πρώτη φορά όπως λέγεται για το πρόσωπο του βασιλιά Εδουάρδου Ζ'.[[Αρχείο:Savile Row Édifice Pancarte.jpg|μικρογραφία|Πινακίδα της οδού Σάβιλ Ρόου]]Η μορφή του κουστουμιού και το ράψιμο άλλαξε στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Frederick Scholte όταν ανέπτυξε την αγγλική μορφή για τον δούκα του Windsor. Το στυλ "dress soft" του Scholte εξελίχθηκε στο "London cut" (λονδρέζικο κόψιμο ή αγγλικό στυλ), το στυλ του οίκου Anderson & Sheppard, από τον Per Anderson, μαθητευόμενο από τον Sholte. Αν και η φήμη της ραπτικής στην Savile Row έγκειται στα κατά παραγγελία κοστούμια, έτοιμα ενδύματα δίχως προσαρμογή εισήχθησαν από τον οίκο Gieves & Hawkes σε περιορισμένο αριθμό τα οποία διατίθενται για αγορά και από το ηλεκτρονικό τους κατάστημα. Ο συγκεκριμένος οίκος και εταιρεία δημιουργήθηκε το 1974 από τη συγχώνευση των δύο ξεχωριστών επιχειρήσεων που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα: Gieves ένας οίκος ραπτικής ο οποίος εξυπηρετούσε τις ανάγκες του βασιλικού Ναυτικού και ιδρύθηκε στο Portsmouth. και ο Hawkes ήταν ένας οίκος ραπτικής και πιλοποιίας με έδρα το Λονδίνο που εξυπηρετούσε κατά κύριο λόγο τις ανάγκες του Βρετανικού στρατού. ▼
▲Savile Row's Best Bespoke Suit Tailors|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>. Κανένας από αυτούς τους οίκους ραπτικής δεν επιβιώνει σήμερα, αν και ο οίκος Henry Poole & Co, ο οποίος, μέσω της υπόσχεσης του Εδουάρδου Ζ', βοήθησε να γίνει ο δρόμος κέντρο για την ανδρική ραπτική παγκοσμίως, εξακολουθεί να έχει παρουσία στην Savile Row έως και σήμερα. Ο Henry Poole μετέφερε την εταιρεία του στο νούμερο 32 της Savile Row το 1846, μετά το θάνατο του πατέρα του James Poole. Η εταιρεία βρίσκεται τώρα στο νούμερο 15. Ο οίκος Henry Poole θα πιστωθεί αργότερα τον τίτλο του δημιουργού του ενδύματος για βραδινές περιστάσεις γνωστό στην Ελλάδα και ως [[σμόκιν]]. Το οποίο το κατασκεύασε για πρώτη φορά όπως λέγεται για το πρόσωπο του βασιλιά Εδουάρδου Ζ'.[[Αρχείο:Savile Row Édifice Pancarte.jpg|μικρογραφία|Πινακίδα της οδού Σάβιλ Ρόου]]Η μορφή του κουστουμιού και το ράψιμο άλλαξε στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Frederick Scholte όταν ανέπτυξε την αγγλική μορφή για τον δούκα του Windsor. Το στυλ "dress soft" του Scholte εξελίχθηκε στο "London cut" (λονδρέζικο κόψιμο ή αγγλικό στυλ), το στυλ του οίκου Anderson & Sheppard, από τον Per Anderson, μαθητευόμενο από τον Sholte. Αν και η φήμη της ραπτικής στην Savile Row έγκειται στα κατά παραγγελία κοστούμια, έτοιμα ενδύματα δίχως προσαρμογή εισήχθησαν από τον οίκο Gieves & Hawkes σε περιορισμένο αριθμό τα οποία διατίθενται για αγορά και από το ηλεκτρονικό τους κατάστημα. Ο συγκεκριμένος οίκος και εταιρεία δημιουργήθηκε το 1974 από τη συγχώνευση των δύο ξεχωριστών επιχειρήσεων που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα: Gieves ένας οίκος ραπτικής ο οποίος εξυπηρετούσε τις ανάγκες του βασιλικού Ναυτικού και ιδρύθηκε στο Portsmouth. και ο Hawkes ήταν ένας οίκος ραπτικής και πιλοποιίας με έδρα το Λονδίνο που εξυπηρετούσε κατά κύριο λόγο τις ανάγκες του Βρετανικού στρατού.
Η ανάπτυξη της ραπτικής συνεχίστηκε το 1969 με την Nutters of Savile Row. Ο οίκος Nutters of Savile Row άνοιξε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 1969 από τον Tommy Nutter, που είχε εργαστεί στους οίκους Donaldson και Williamson & Ward. Είχε αναλάβει μαζί με τον οίκοο του Edward Sexton την Cilla Black και τον Peter Brown από το Apple Corps της Beatles. Οι πελάτες τους συμπεριλάμβαναν τους Beatles, τον Mick Jagger , τον Elton John και τον Andrew Lloyd Webber. Ο Nutter εγκατέλειψε την συνεργασία το 1976 και πήγε να εργαστεί στον οίκο Kilgour. Πέθανε το 1992.
| |||