Στριπτίζ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

 

 

Στις χώρες της Δύσης, οι χώροι όπου προσφέρεται τακτικά το θέαμα αυτό λέγονται strip clubs, αν και οι παραστάσεις αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν και σε χώρους όπως οι [[παμπ]]ς (ιδίως στο Ηνωμένο Βασίλειο), τα θέατρα και τα music halls. Μερικές φορές, μια στριπτιζέζ προσλαμβάνεται για να εκτελέσει τον χορό της σε ένα μπάτσελορ πάρτι (ή ένας στρίπερ σε αντίστοιχο γυναικείο πάρτι). Εκτός από την μορφή της παράστασης σε κέντρο διασκέδασης, το γύμνωμα μπορεί να αποτελεί μέρος των προκαταρκτικών της ερωτικής συνεύρεσης. Αυτό γίνεται είτε εξ απροόπτου είτε - ίσως για μια ειδική περίσταση - με προσεκτική προετοιμασία που περιλαμβάνει ειδικά ρούχα και εξαρτήματα, μουσική, ειδικό φωτισμό και κατάλληλες ή και αυτοσχέδιες χορευτικές κινήσεις.

 

===Βρετανική παράδοση===

Στη Βρετανία στη δεκαετία του 1930, όταν η [[Laura Henderson]] άρχισε να παρουσιάζει γυμνό σόου στο [[Windmill Theatre]], στο Λονδίνο, το βρετανικό δίκαιο, απαγόρευε τα γυμνά κορίτσια στην κίνηση. Για να ξεφύγουν από την απαγόρευση τα μοντέλα εμφανίστηκαν σε σταθερές εικόνες [[tableaux vivants]]. Τα κορίτσια Windmill περιόδευσαν επίσης σε Λονδίνο και άλλα επαρχιακά θέατρα, μερικές φορές χρησιμοποιώντας έξυπνα συσκευές για να κινήσουν τα σώματά τους γύρω και να διαμένουν εντός του γράμματος του νόμου που απαιτούσε να μην κινούνται με δική τους βούληση. Ένα άλλο παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οι παραστάσεις έμεναν στα πλαίσια του νόμου ήταν το σώμα μιας γυμνής χορεύτριας να μένει κρυμμένο από τους θαυμαστές της και τους συνοδούς της, μέχρι να γδυθεί εντελώς, οπότε έμενε γυμνή και ακίνητη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Από τη δεκαετία του 1950, περιοδεύουσες παραστάσεις στριπτίζ χρησιμοποιούνται για να προσελκύσουν το κοινό σε παρηκμασμένες αίθουσες μουσικής. Ο Paul Raymond ξεκίνησε περιοδείες παραστάσεων του το 1951 και αργότερα άνοιξε λέσχη, το 1958. Αυτό ήταν το πρώτο από τα στριπτίζ κλαμπς με μέλη στη Βρετανία. Αλλαγές στο νόμο της δεκαετίας του 1960 επέφεραν μια έκρηξη των κλαμπ στριπτίζ με " πλήρως γυμνό " χορό και συμμετοχή του κοινού. Παμπς χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι παραστάσεων, ιδιαίτερα στο East End και ειδικά στην περιοχή της Shoreditch. Αυτό το στριπτίζ παμπ φαίνεται να έχει εξελιχθεί από τόπλες go-go χορό. Αν και συχνά είναι ο στόχος των τοπικών αρχών, ορισμένες από αυτές τις παμπ επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Ένα ενδιαφέρον έθιμο σε αυτές τις παμπ είναι στριπτιζέζ να περπατούν γύρω-γύρω και να συλλέγουν χρήματα από τους πελάτες σε μια κανάτα μπύρας πριν από κάθε παράσταση. Το έθιμο αυτό φαίνεται να έχει τις ρίζες του στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν τόπλες go- go χορεύτριες άρχισαν την είσπραξη των χρημάτων από το κοινό για την παρουσίαση του πλήρους γυμνού. Ιδιωτικοί χοροί μιας πιο ωμής μορφής οργανώνονται κάποτε σε ξεχωριστό χώρο του μπαρ.

=== Ισλανδία ===

Το 2010, ετέθη εκτός νόμου το στριπτίζ. Η Johanna Sigurdardottir, πρωθυπουργός της Ισλανδίας, δήλωσε: «Οι σκανδιναβικές χώρες δείχνουν το δρόμο για την ισότητα των γυναικών, αναγνωρίζοντας τις γυναίκες ως ισότιμους πολίτες και όχι ως εμπορεύματα προς πώληση». Ο πολιτικός πίσω από το νομοσχέδιο, Kolbrún Halldorsdottir, δήλωσε : «Δεν είναι αποδεκτό ότι οι γυναίκες ή οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές είναι ένα προϊόν που πωλείται».

 

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==

{{βικιλεξικό}}

{{commonscat}}

 

 

[[Κατηγορία:Χορευτικά είδη]]