Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
|||
Γραμμή 62:
Οι εκλογές δεν επικεντρώθηκαν στην επιλογή καθεστώτος, αλλά στο θέμα του πολέμου (ή της ειρήνης). Οι Δημοκρατικοί διχάστηκαν σε αυτούς που, όπως ο Γκαμπετά και οι ριζοσπάστες, ήθελαν να συνεχιστεί ο πόλεμος με εκδικητική μανία εναντίον του εχθρού, και στους μετριοπαθείς που ήθελαν την ειρήνη. Οι Συντηρητικοί, ενσωματώνοντας διάφορα ρεύματα, από την φιλελεύθερη αστική τάξη μέχρι τους μοναρχικούς, επιθυμούσαν ειρήνη.<ref>Jean-Marie Mayeur, ''La Vie politique sous la <abbr>IIIe</abbr> République'', <abbr>p.</abbr> 23.</ref> Στις εκλογές της 8ης Φεβρουαρίου 1871, η νεοεκλεγείσα Βουλή αποτελείτο κυρίως από μοναρχικούς: επί 675 εκλεγμένων, περίπου 400 ήταν μοναρχικοί, και 250 δημοκρατικοί με μια μειοψηφία των σοσιαλιστών και μερικοί βοναπαρτικοί.<ref>Jean-Jacques Chevallier, ''Histoire des institutions et des régimes politiques de la France de 1789 à 1958'', <abbr>p.</abbr> 293.</ref> Οι περιοχές της Ανατολικής Γαλλίας που είχαν καταληφθεί, τάχθηκαν σε μεγάλο βαθμό υπέρ των δημοκρατικών που ήθελαν τη συνέχιση του πολέμου, όπως επίσης και η νότια Γαλλία και το Παρίσι. Οι Γάλλοι, κουρασμένοι από τον πόλεμο, προτίμησαν να ψηφίσουν υπέρ των υποστηρικτών της ειρήνης.
[[Αρχείο:Picture of Adolphe Thiers.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Αντόλφ
Στις 16 Φεβρουαρίου 1871, ο μετριοπαθής δημοκρατικός Ζυλ Γκρεβύ εξελέγη πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Η εχθρότητά του για τον πόλεμο και η δέσμευσή του για την υπεράσπιση της τάξης τον κατέστησαν ιδανικό υποψήφιο. Στις 17 Φεβρουαρίου 1871, ο [
Ο Τιέρ συνάντησε τον [[Όττο φον Μπίσμαρκ|Ότο φον Μπίσμαρκ]] την 21η Φεβρουαρίου 1871. Ο Καγκελάριος του ανακοίνωσε τους υπερβολικούς όρους, στους οποίους έπρεπε να υποταχθεί η Γαλλία ώστε μια συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες να καταστεί δυνατή. Η Γερμανία πέτυχε: μια πολεμική αποζημίωση 5 δισεκατομμυρίων φράγκων, την εκχώρηση της [[Αλσατία|Αλσατίας]] (εκτός από το Μπελφόρ, που το υπερασπίστηκε γενναία ο συνταγματάρχης Πιέρ Ντανφέρ-Ροσερώ, ο επονομασθείς «το λιοντάρι του Μπελφόρ») και του βορειοανατολικού τμήματος της [[Λωρραίνη (περιοχή)|Λωρραίνης]] και παρέλαση των γερμανικών στρατευμάτων στα Ηλύσια Πεδία. Την 1η Μαρτίου 1871 η Βουλή επικύρωσε τη συμφωνία σε μια δραματική συνεδρίαση. Τα μέλη της Αλσατίας και Λωρραίνης παραιτήθηκαν αμέσως, ακολουθούμενα από πολλούς Δημοκρατικούς βουλευτές. Η ακραία ριζοσπαστική, σοσιαλιστική, διεθνιστική αριστερά αποκήρυξε τη συνέλευση και της αρνήθηκε κάθε νομιμότητα.
| |||