Μητροπολίτης Ιωακείμ Γεωργιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
επιμέλεια, προσθήκες
Γραμμή 8:
|έως = [[1923]]
|προκάτοχος = Λεόντιος Ελευθεριάδης
|διάδοχος = Γερβάσιος Σαρασίτης(''κατάργηση'')
|ημ_γέννησης = [[1876]]
|τόπος_γέννησης = [[Πρίγκηπος]]
|ημ_θανάτου = [[5 Φεβρουαρίου]] [[1927]]
|τόπος_θανάτου = [[Χαλκηδόνα]]
}}
Ο ''' Ιωακείμ Γεωργιάδης ''' υπήρξεή οΓαλάκης, τελευταίοςκατά μητροπολίτηςκόσμον ΑίνουΕπαμεινώνδας και Τραϊανουπόλεως και η δράση του σχετίζεται με την ΑλεξανδρούποληΓεωργιάδης, που ήταν στηνεξέχουσα δικαιοδοσία τουεκκλησιαστική και ηεθνική προσφοράφυσιογνωμία τουτων σ΄αυτήναρχών καιτου τους20ού ανθρώπους τηςαιώνα, σεο δύσκολα χρόνια, είναι ξεχωριστή. Εξέχουσα εκκλησιαστική και εθνική φυσιογνωμία όπουοποίος προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους Έλληνες Χριστιανούς της περιοχής της [[Θράκη|Θράκης. ]]<ref>[http://ordoumpozanis-teo.blogspot.gr/2013/10/1870-2010.html Mητροπολίτες Αίνου Τραϊανουπόλεως, Αλεξανδρούπολης & Σαμοθράκης (1870-2010)]</ref><ref>[http://ordoumpozanis-teo.blogspot.gr/2009/08/blog-post_24.html Αγάλματα, Προτομές, Μνημεία Και Ήρωα Στην Αλεξανδρούπολη]</ref><ref>{{Cite web |url=http://www.imalex.gr/C479806C.el.aspx |title=Ιστορία Ιεράς Μητρόπολεως |accessdate=2015-02-05 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150524203533/http://www.imalex.gr/C479806C.el.aspx |archivedate=2015-05-24 |url-status=dead }}</ref>. Ήταν ο τελευταίος μητροπολίτης Αίνου και Τραϊανουπόλεως και η δράση του σχετίζεται με την [[Αλεξανδρούπολη]], που ήταν στην δικαιοδοσία του και η προσφορά του σε αυτήν και τους ανθρώπους της, σε δύσκολα χρόνια, είναι ξεχωριστή.
 
Ο ''' Ιωακείμ Γεωργιάδης ''' υπήρξε ο τελευταίος μητροπολίτης Αίνου και Τραϊανουπόλεως και η δράση του σχετίζεται με την Αλεξανδρούπολη, που ήταν στην δικαιοδοσία του και η προσφορά του σ΄αυτήν και τους ανθρώπους της, σε δύσκολα χρόνια, είναι ξεχωριστή. Εξέχουσα εκκλησιαστική και εθνική φυσιογνωμία όπου προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους Έλληνες Χριστιανούς της περιοχής της Θράκης. <ref>[http://ordoumpozanis-teo.blogspot.gr/2013/10/1870-2010.html Mητροπολίτες Αίνου Τραϊανουπόλεως, Αλεξανδρούπολης & Σαμοθράκης (1870-2010)]</ref><ref>[http://ordoumpozanis-teo.blogspot.gr/2009/08/blog-post_24.html Αγάλματα, Προτομές, Μνημεία Και Ήρωα Στην Αλεξανδρούπολη]</ref><ref>{{Cite web |url=http://www.imalex.gr/C479806C.el.aspx |title=Ιστορία Ιεράς Μητρόπολεως |accessdate=2015-02-05 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150524203533/http://www.imalex.gr/C479806C.el.aspx |archivedate=2015-05-24 |url-status=dead }}</ref>
 
== Βιογραφικό ==
Ο ''' Ιωακείμ Γεωργιάδης ''' ή Γαλάκης, κατά κόσμον Επαμεινώνδας Γεωργιάδης, γεννήθηκεΓεννήθηκε στην [[Πρίγκηπος|Πρίγκηπο της Προποντίδας]] το 1876, όπου και παρακολούθησε τα πρώτα γράμματα. Οι γονείς του, Γεώργιος και Λουκία, κατάγονταν από τη [[Χίος|Χίο]], από το χωριό [[Θυμιανά Χίου|Ευφημιανά]] της [[Χίος|Χίου]]. ΔενΟ έζησετότε πολλάΜητροπολίτης χρόνιαΞάνθης και Περιθωρίου, όμωςΙωακείμ ηΣγουρός δράσηο τουΧίος, ήτανπήρε μεγάλη.τον ΣτιςΕπαμεινώνδα 5υπό Φεβρουαρίουτην 1927προστασία του και μερίμνησε, μετάώστε απόνα διήμερηεισαχθεί ασθένεια,ο εξαιτίαςνεαρός κάποιαςσυμπατριώτης δηλητηρίασηςτου στην [[Θεολογική Σχολή της Χάλκης]], πέθανεαπό σετην ηλικίαοποία 51αποφοίτησε ετώντο 1898. Στην συνέχεια, αφού τον χειροτόνησε διάκονο και κηδεύτηκετου μεέδωσε πολλέςτο τιμέςόνομα Ιωακείμ, όπωςτον τουπροσέλαβε άξιζεως αρχιδιάκονο της Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθωρίου. Λίγο αργότερα, ο Ιωακείμ προήχθη σε [[Πρωτοσύγκελος|πρωτοσύγκελο]] της Μητρόπολης.
 
Η εξέλιξη του ήταν ραγδαία και ανάλογη του έργου και της προσωπικότητας του. Οι κάτοικοι της Ξάνθης, Χριστιανοί και μη, τον αγαπούσαν και τον σέβονταν. Τέσσερα χρόνια μετά την αποφοίτηση του από τη σχολή, στις 25 Νοεμβρίου 1902, ''προεχειρίσθη υπό τον ψιλόν τίτλον Χριστουπόλεως'', σε [[Επίσκοπος|επίσκοπο]].
== Σπουδές & Εξέλιξη ==
Ο τότε Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθωρίου, Ιωακείμ Σγουρός ο Χίος, πήρε τον Επαμεινώνδα υπό την προστασία του και μερίμνησε, ώστε να εισαχθεί ο νεαρός συμπατριώτης του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία και αποφοίτησε το 1898. Στην συνέχεια, ο προστάτης του Ιωακείμ Σγουρός, αφού τον χειροτόνησε διάκονο και του έδωσε το όνομα Ιωακείμ, τον προσέλαβε ως αρχιδιάκονο της Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθωρίου. Λίγο αργότερα, ο Ιωακείμ προήχθη σε [[Πρωτοσύγκελος|πρωτοσύγκελο]] της ίδιας Μητρόπολης. Η εξέλιξη του ήταν ραγδαία και ανάλογη του έργου και της προσωπικότητας του. Οι κάτοικοι της Ξάνθης, σε καιρούς Τουρκοκρατίας, Χριστιανοί και όχι, τον αγαπούσαν και τον σέβονταν. Τέσσερα χρόνια μετά την αποφοίτηση του από τη σχολή, στις 25 Νοεμβρίου 1902, ''προεχειρίσθη υπό τον ψιλόν τίτλον Χριστουπόλεως'', σε βοηθό επίσκοπο της μητρόπολης αυτής. Τέσσερα χρόνια μετά, στις 25 Ιανουαρίου 1907, προήχθη σε Μητροπολίτη Αίνου και Τραϊανουπόλεως, όπου και αρχίζει την εθνική και ανθρωπιστική του δράση. Το 1923 αφήνει την Μητρόπολη Αίνου και Τραϊανουπόλεως και εκλέγεται Μητροπολίτης [[Χαλκηδόνα |Χαλκηδόνος]].
 
=== Μητροπολίτης Αίνου και Τραϊανουπόλεως===
== Προσωπικότητα ==
ΗΤέσσερα χρόνια μετά, στις [[25 Ιανουαρίου]] [[1907]], προήχθη σε Μητροπολίτη Αίνου και Τραϊανουπόλεως, όπου και άρχισε την εθνική και ανθρωπιστική του δράση. Η εκλογή του συμπίπτει με την παρουσία του [[Ίων Δραγούμης|Ίωνα Δραγούμη]] και των συνεργατών του στην περιοχή και τελειώνει αμέσως μεμετά την ενσωμάτωση της Θράκης στονστο ελληνικό κορμόκράτος, τουλάχιστον σε ότι αφορά την [[Αλεξανδρούπολη]].
Ο Ιωακείμ Γεωργιάδης υπήρξε πνεύμα εύστροφο, διορατικό και συγχρόνως γνήσια χριστιανικό και ανθρώπινο, πρωτοστατεί σε ενέργειες που στόχο έχουν τη διατήρηση του ελληνικού φρονήματος στους καταπιεζόμενους κατοίκους της Θράκης και κυρίως των περιοχών που υπάγονταν στη Μητρόπολή του.
 
Το 1907, προκειμένου να προλάβει τον εκβουλγαρισμό των παιδιών στην μικρή πόλη και αφού κάλεσε τους Έλληνες προύχοντες, εξέθεσε το σχέδιο του για ένα σχολείο που να εκπληρώνει τους σκοπούς της ελληνικής και χριστιανικής παιδείας, και όλοι μαζί συζήτησαν το οικονομικό, μιας και το οικόπεδο υπήρχε. Μάλιστα, ο Ιωακείμ πίεζε τον [[Αντώνιος Λεονταρίδης|Αντώνη Λεονταρίδη]]{{efn|η οικογένεια Λεονταρίδη αμφισβητεί αυτήν την πληροφορία}} να αναλάβει τα έξοδα ανέγερσης του νεοκλασικού κτιρίου, που κτίσθηκε στο λοφίσκο του Αγίου Νικολάου. Κατά την διάρκεια των [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικών Πολέμων]], οπότε η δράση των κομιτατζήδων συνεχίζεται και στρέφεται κατά των Τούρκων, πολλοί είχαν συγκεντρωθεί μέσα στον αυλόγυρο του Αγίου Νικολάου και ζητούσαν βοήθεια και προστασία από τον Μητροπολίτη Ιωακείμ. Το πιο γνωστό κατόρθωμά του είναι το τέχνασμα με τους ψαράδες και τα πυροφάνια τους, με το οποίο πέτυχε να ξεγελάσει τον Γιαβέρ Πασά και να τον αναγκάσει να περάσει έξω από το απροστάτευτο Δεδέαγατς, ώστε να αποφύγει το μένος των Τούρκων.
== Δράση ==
Η δράση του συμπίπτει με την παρουσία του Ίωνα Δραγούμη και των συνεργατών του στην περιοχή και τελειώνει αμέσως με την ενσωμάτωση της Θράκης στον ελληνικό κορμό, τουλάχιστον σε ότι αφορά την [[Αλεξανδρούπολη]].
Το 1907 για να προλάβει τον εκβουλγαρισμό των παιδιών στη μικρή πόλη και αφού κάλεσε τους Έλληνες προύχοντες, εξέθεσε το σχέδιο του για ένα σχολείο για να εκπληρωθούν οι σκοποί της ελληνικής και χριστιανικής παιδείας, και όλοι μαζί συζήτησαν το οικονομικό, μιας που το οικόπεδο υπήρχε. Μάλιστα, ο Μητροπολίτης Ιωακείμ Γεωργιάδης πίεζε τον [[Αντώνιος Λεονταρίδης|Αντώνη Λεονταρίδη]] να αναλάβει τα έξοδα ανέγερσης του νεοκλασικού κτιρίου, που κτίσθηκε στο λοφίσκο του Αγίου Νικολάου. Παρόλα αυτά, η οικογένεια Λεονταρίδη αμφισβητεί αυτήν την πληροφορία.
 
Ως Μητροπολίτης Αίνου συνέγραψε το έργο «Μαύρη Βίβλος των διωγμών των Ελλήνων», το οποίο η Τουρκική Κυβέρνηση είχε χαρακτηρίσει «επίσημο προπαγανδιστικό όργανο της ελληνικής κυβέρνησης»<ref>Γεώργιος-Σπυρίδων Μάμαλος, [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26210#page/1/mode/2up Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο επίκεντρο διεθνών ανακατατάξεων (1918-1972)], σελ. 116</ref>. Μεγάλη υπήρξε και η φιλανθρωπική δράση του ως πρόεδρος εθνικών φιλανθρωπικών καταστημάτων. Στις δύσκολες ώρες της προσφυγιάς μετά την [[Μικρασιατική Καταστροφή]] και την ανταλλαγή των πληθυσμών, πρωτοστάτησε για την περίθαλψη και αποκατάσταση των προσφύγων.
Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, όπου η δράση των κομιτατζήδων συνεχίζεται και στρέφεται κατά των Τούρκων, πολλά άτομα είχαν συγκεντρωθεί μέσα στον αυλόγυρο του Αγίου Νικολάου και ζητούσαν βοήθεια και προστασία από τον Μητροπολίτη Ιωακείμ Γεωργιάδη.
 
=== Η δράση του όντας Μητροπολίτης Χαλκηδόνος ===
Το πιο γνωστό κατόρθωμα του Ιωακείμ είναι το τέχνασμα με τους ψαράδες και τα πυροφάνια τους, όταν πέτυχε, ως άλλος Κολοκοτρώνης, να ξεγελάσει τον Γιαβέρ Πασά και να τον αναγκάσει να περάσει έξω από το απροστάτευτο Δεδέαγατς, ώστε να αποφύγει το μένος των Τούρκων.
Το 1923 εξελέγη Μητροπολίτης [[Χαλκηδόνα |Χαλκηδόνος]]. Ως Μητροπολίτης της μεγάλης και ιστορικής αυτής Μητρόπολης, ο Ιωακείμ διετέλεσε πολλές φορές συνοδικός. Ως επικεφαλής της Πατριαρχικής αντιπροσωπείας, τον Σεπτέμβριο του 1925 εστάλη στην [[Βαρσοβία]] για να επιδώσει τον ''Πατριαρχικόν και Συνοδικόν Τόμον'', σύμφωνα με τον οποίο ανακηρύχθηκε [[Αυτοκέφαλη Εκκλησία|αυτοκέφαλη]] η [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξος Εκκλησία]] της Πολωνίας. Όμοια αποστολή ανέλαβε, το ίδιο έτος, και για την Εκκλησία της Ρουμανίας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Χαλκηδόνα διετέλεσε πρόεδρος της [[Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης|Θεολογικής Σχολής Χάλκης]] καθώς και πρόεδρος του Εθνικού Ορφανοτροφείου Αρρένων.
 
Μετά την παραίτηση του «ανταλλάξιμου» [[Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ΄|Πατριάρχη Κωνσταντίνου ΣΤ΄]], στην πατριαρχική εκλογή της 1ης Ιουλίου 1925 ο Ιωακείμ προέβαλε ως ισχυρός διεκδικητής του Θρόνου. Η υποψηφιότητά του δεν ήταν επιθυμητή στην Άγκυρα λόγω της «Μαύρης Βίβλου» που είχε συγγράψει και έτσι, για να αποφευχθεί αδιέξοδο και με προτροπή της ελληνικής κυβέρνησης, ο Ιωακείμ απέσυρε την υποψηφιότητά του<ref>Γεώργιος-Σπυρίδων Μάμαλος, [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26210#page/1/mode/2up Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο επίκεντρο διεθνών ανακατατάξεων (1918-1972)], σελ. 117</ref>.
Η δράση του Ιωακείμ Γεωργιάδη παίρνει άλλη μορφή, όντας Μητροπολίτης Χαλκηδόνος.
 
Στις 5 Φεβρουαρίου 1927, μετά από διήμερη ασθένεια, εξαιτίας κάποιας δηλητηρίασης, πέθανε σε ηλικία 51 ετών και κηδεύτηκε με πολλές τιμές. Η τούρκικητουρκική κυβέρνηση αναγνώρισε την ανεξίθρησκη και ανθρωπιστική ενέργεια του Ιωακείμ και του απένειμε σ΄αυτόν μετάλλιο ανδρείας και ευχαριστήριο δίπλωμα{{παραπομπή}}. Για την όλη του δράση τιμήθηκε και με ελληνικά παράσημα, εκτός από το τούρκικο που προαναφέραμε{{παραπομπή}}.
=== Η δράση του όντας Μητροπολίτης Χαλκηδόνος ===
Ο Ιωακείμ στην μεγάλη και ιστορική Μητρόπολη της Χαλκηδόνος , διετέλεσε πολλές φορές συνοδικός. Ως αρχηγός της Πατριαρχικής αντιπροσωπείας, τον Σεπτέμβριο του 1925 αποστέλλεται στη [[Βαρσοβία]] και επιδίδει ''Πατριαρχικόν και Συνοδικόν Τόμον''. Σύμφωνα με αυτόν, η [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξος Εκκλησία]] της Πολωνίας ανακηρύσσεται αυτοκέφαλη. Όμοια αποστολή ανέλαβε, το ίδιο έτος, και για την Εκκλησία της Ρουμανίας. Η διάσπαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν ραγδαία και οι αυτοκέφαλες εκκλησίες αύξαναν.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Χαλκηδόνα, διετέλεσε πρόεδρος της [[Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης|Θεολογικής Σχολής Χάλκης]] καθώς και πρόεδρος του Εθνικού Ορφανοτροφείου Αρρένων.
 
==Υποσημειώσεις και παραπομπές==
=== Φιλανθρωπική δράση ===
===Υποσημειώσεις===
Μεγάλη υπήρξε και η φιλανθρωπική δράση του ως πρόεδρος εθνικών φιλανθρωπικών καταστημάτων. Στις δύσκολες ώρες της προσφυγιάς προήδρευσε για την περίθαλψη και αποκατάσταση πρώτων προσφύγων.
{{notelist}}
 
== =Παραπομπές ===
== Βραβεύσεις ==
<references />
Η τούρκικη κυβέρνηση αναγνώρισε την ανεξίθρησκη και ανθρωπιστική ενέργεια του Ιωακείμ και απένειμε σ΄αυτόν μετάλλιο ανδρείας και ευχαριστήριο δίπλωμα. Για την όλη του δράση τιμήθηκε με ελληνικά παράσημα, εκτός από το τούρκικο που προαναφέραμε.
 
== Πηγές ==
== Βιβλιογραφία ==
* Δήμος Αλεξανδρούπολης, ΄΄Πρόσωπα«Πρόσωπα & Μορφές της Αλεξανδρούπολης΄΄Αλεξανδρούπολης», Αθήνα, 2007
* Κριτού Αθανάσιος, «Αλεξανδρούπολη – Η εκατοντάχρονη ιστορία της 1878 – 1978»
* Γεώργιος-Σπυρίδων Μάμαλος, [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26210#page/1/mode/2up Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο επίκεντρο διεθνών ανακατατάξεων (1918-1972): εξωτερική πολιτική και οικουμενικός προσανατολισμός], Διδακτορική διατριβή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), 2009
 
 
{{S-start}}
{{S-rel|or}}
{{s-bef|πριν=Λεόντιος Ελευθεριάδης}}
{{s-ttl|τίτλος=[[Μητροπολίτης]] Αίνου και Τραϊανουπόλεως|έτη=1907-1923}}
{{s-aft|μετά=''κατάργηση''}}
{{s-bef|πριν=[[Πατριάρχης Γρηγόριος Ζ΄|Γρηγόριος]]}}
{{s-ttl|τίτλος=[[Μητροπολιτικός επίσκοπος|Μητροπολίτης]] [[Χαλκηδόνα]]ς|έτη=1923-1927}}
{{s-aft|μετά=[[Αγαθάγγελος Κωνσταντινίδης|Αγαθάγγελος]]}}
{{S-end}}
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
{{DEFAULTSORT:Ιωακειμ Γεωργιαδης}}
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
*[http://www.imalex.gr/ Επίσημο site της Ιεράς Μητρoπόλεως]
*[http://www.alexpolisonline.com/ Πληροφορίες για την Αλεξανδρούπολη και τον Έβρο]
{{Μητροπόλεις Εκκλησίας της Ελλάδος}}
[[Κατηγορία:Μητροπολίτες Αλεξανδρουπόλεως]]
[[Κατηγορία:Μητροπολίτες Αίνου]]
[[Κατηγορία:Μητροπολίτες Χαλκηδόνος]]