Κλασική εξαρτημένη μάθηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Κλασική εξάρτηση''' (''Pavlovian'' η ''Respondent Conditioning'') είναι μια μορφή συνειρμικής μάθησης, που για πρώτη φορά παρουσιάστηκε από τον [[Ιβάν Παβλόφ]]. Η τυπική διαδικασία για την κλασικήεισαγωγή της κλασικής εξάρτηση περιλαμβάνει την παρουσίασηπαρουσιάσεις ενός ουδέτερου [[ερέθισμα (φυσιολογία)|ερεθίσματος]] μαζί με ενα ερέθισμα κάποιας σημασίας. Το κίνητροερέθισμα θα μπορούσε να είναιθεωρείται ουδέτερο εφόσον,όταν δεν έχει ως αποτελεσμααποτέλεσμα μια εμφανή συμπεριφορά (απάντηση) από τον υπό διερεύνηση οργανισμό. Ο Παβλόφ αναφέρεται σε αυτό ως ''εξαρτημένο ερέθισμα (CS)''. Αντίθετα, η παρουσίαση των σημαντικών ερεθισμάτων αναγκαστικά θυμίζειδιεγείρει μια φυσική, συχνά αυτόβουλη,ανακλαστική απάντηση. Αυτού του είδους το ερέθισμα και την οποίααντίστοιχη απάντηση ο Παβλόφ ονομάζει ''ανεξάρτητο ερέθισμα'' και ''ανεξάρτητη απάντηση'', αντίστοιχα. Αν τα εξαρτημένα''ουδέτερα'' και τα ''ανεξάρτητα'' ερεθίσματα συνδέοντα επανειλημμένα, τα δυο ερεθίσματα καθίστανταιγίνονται συναφήσυνειρμικά και ο οργανισμός αρχίζει να παράγει τηνμία αρχικήσυμπεριφορική συμπεριφορά-απάντηση, την οποία ο Παβλόφ αποκάλεσε εξαρτημένη απόκριση. Η κλασική εξάρτηση έχει αποδειχθεί σε πολλά είδη με διάφορες μεθοδολογίες.

* Dayan, P., Kakade, S., & Montague, P.R. (2000). Learning and selective attention. ''Nature Neuroscience 3,'' 1218 - 1223. [http://www.nature.com/neuro/journal/v3/n11s/pdf/nn1100_1218.pdf FullΠλήρες textκείμενο]

* Kirsch, I., Lynn, S.J., Vigorito, M. & Miller, R.R. (2004). The role of cognition in classical and operant conditioning. ''[[Journal of Clinical Psychology]], 60,'' 369 - 392. [http://artsci.shu.edu/psychology/Bios/Kirsch_et_al_2004.pdf FullΠλήρες textκείμενο]