Βικιπαίδεια

Πεπίνος Β΄ της Ακουιτανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
75.780 επεξεργασίες
μ πρότυπο: έλλειψη πηγών
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|14|09|2017}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
O '''Πεπίνος Β΄ της Ακουιτανίας''' ή '''Πεπίνος ο Νεότερος της Ακουιτανίας''' ([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Pépin II d'Aquitaine'', [[823]] - μετά το [[864]]), [[Δούκας της Ακουιτανίας|Βασιλιάς της Ακουιτανίας]] ([[838]] - [[864]]) ήταν μεγαλύτερος γιος του βασιλιά της Ακουιτανίας [[Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας|Πεπίνου Α΄ της Ακουιτανίας]] και της Ινγκελτρούδης, εγγονός του αυτοκράτορα [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του ευσεβούςΕυσεβούς.]] Εξελέγη βασιλιάς από τους ευγενείς της [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανίας]] αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του (838), ήθελαν να κρατήσουν την ανεξαρτησία τους από την κεντρική εξουσία. Ο παππούς του [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής]] αποφάσισε να δώσει την Ακουιτανία στον θείο του και μικρότερο ετεροθαλή αδελφό του πατέρα του [[Κάρολος ο Φαλακρός|Κάρολο τον Φαλακρό]], ήταν 15 ετών όσο ο μικρός Πεπίνος. Ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής είχε εκθρονίσει τον γιο του Πεπίνο Α΄ από το βασίλειο της Ακουιτανίας λόγω εξέγερσης με τα αδέλφια του (832), ακολούθησε την ίδια τακτική με τον γιο του Πεπίνο Β΄ (838). Ο Πεπίνος Β΄ βρέθηκε αμέσως σε σύγκρουση με τον ετεροθαλή θείο του αλλά ο παππούς του τον αποκλήρωσε σε δύο διαδοχικές Συνόδους.
 
Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός ζήτησε από τους Ακουιτανούς να του στείλουν τον μικρό Πεπίνο στο [[Άαχεν]] για να του διδάξει τις μεθόδους διακυβέρνησης αλλά εκείνοι το αρνήθηκαν. Ο Πεπίνος Β΄ είχε τον πλήρη έλεγχο στην Ακουιτανία μέχρι την εποχή που συμμάχησε με τον μεγαλύτερο θείο του Λοθάριο Α΄ (841), την προηγούμενη χρονιά (840) ο αυτοκράτορας παππούς του πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Ο Πεπίνος Β΄ νίκησε τον Κάρολο τον Φαλακρό αλλά στην συνέχεια ο [[Λοθάριος Α΄]] που είχε κληρονομήσει την [[Μέση Φραγκία]] συνετρίβη από τον τρίτο αδελφό του [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός|Λουδοβίκο τον Γερμανικό]] που είχε κληρονομήσει την [[Ανατολική Φραγκία]]. Ο Πεπίνος Β΄ επέστρεψε την Ακουιτανία και συνέχισε τις συγκρούσεις με τον Κάρολο τον Φαλακρό για την κυριαρχία της Ακουιτανίας.
Εξελέγη βασιλιάς από τους ευγενείς της [[Ακουιτανία|Ακουιτανίας]] ([[838]]) αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του, που ήθελαν να κρατήσουν την ανεξαρτησία τους από την κεντρική εξουσία, αλλά ο παππούς του αποφάσισε να δώσει την [[Ακουιτανία]] στον μικρότερο γιο του, [[Κάρολος ο Φαλακρός|Κάρολο τον Φαλακρό]]. Απο τότε ο Πεπίνος βρισκόταν σε συνεχή διαμάχη με τον θείο του. Το [[840]] συμμάχησε με τον θείο του, [[Λοθάριος Α΄|Λοθάριο]], εναντίον του Καρόλου του Φαλακρού που είχε συμμαχήσει με τον άλλο θείο του, [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός|Λουδοβίκο τον Γερμανικό]], γνωρίζοντας την ήττα στην [[μάχη του Φοντεναί|μάχη του Φοντενέ-αν-Πουισάι]] τον Ιούνιο του [[841]].
Με την [[Συνθήκη του Βερντέν]] που ακολούθησε όταν τα αδέλφια του πατέρα του έκλεισαν μεταξύ τους ειρήνη (843) η Ακουιτανία πέρασε στον Κάρολο τον Φαλακρό.
 
==Συμμαχία με Βίκινγκ==
Με τη [[συνθήκη του Βερντέν]] ([[842]]), η Ακουιτανία κατοχυρώθηκε στο βασίλειο του θείου του, Καρόλου του φαλακρού. Ο Πεπίνος κάλεσε τους [[Βίκινγκς]], που άρχισαν να δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην περιοχή της Ακουιτανίας. Ο Κάρολος ηττήθηκε ([[845]]) και η πρωτεύουσα της Ακουιτανίας [[Μπορντώ]] πέρασε στα χέρια του [[παγανισμός|παγανιστή]] αρχηγού των Βίκινγκς [[Γιαρλ Όσκαρ]]. Οι ροπές του Πεπίνου στην ηδονή και την ακολασία τον οδήγησαν στο να βλέπει με καλό μάτι την αποστροφή του από τον [[χριστιανισμός|χριστιανισμό]] προς την παγανιστική θρησκεία του Όσκαρ, κάτι που έκανε την [[αριστοκρατία]] να εγκαταλείψει την υποστήριξη που του είχε ([[848]]), ενώ ο αδελφός του, Κάρολος, ήθελε και ο ίδιος για τον εαυτό του το βασίλειο της Ακουιτανίας.
 
Ο Πεπίνος Β΄ έκανε το μοιραίο λάθος να ζητήσει την βοήθεια του αρχηγού των [[Βίκινγκ]] Όσκαρ Γιαρλ, τον οδήγησε από τον [[Γαρούνας|Γαρούνα]] στην [[Τουλούζη]] και του έδωσε την ευκαιρία να λεηλατήσει την γη. Ο Πεπίνος υποδέχτηκε θερμά τον Σεγκίν του Μπορντώ (845) που είχε αποστατήσει από τον αυτοκράτορα και τον διόρισε δούκα της Γασκώνης, τον βοήθησε στον πόλεμο που έκανε με τον Σάντσο Β΄ της Γασκώνης που είχε συγκρουστεί με τον πατέρα του Πεπίνο Α΄. Ο Κάρολος ο Φαλακρός ηττήθηκε (845) και η πρωτεύουσα της Ακουιτανίας [[Μπορντώ]] πέρασε στα χέρια του Όσκαρ Γιαρλ με την βοήθεια των δυσαρεστημένων κατοίκων που ήταν οπαδοί του Πεπίνου Β΄ ή [[Εβραίοι]]. Οι κάτοικοι άρχισαν σταδιακά να αντιπαθούν τον Πεπίνο Β΄ χάρη στην αποστροφή του από τον [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]] προς την [[Παγανισμός|Παγανιστική]] θρησκεία του Όσκαρ, στην ηδονή, το υπερβολικό μεθύσι και την ακόλαστη ζωή, τελικά τον εγκατέλειψαν ολοκληρωτικά (848). Ο μικρότερος αδελφός του Πεπίνου Β΄ αρχιεπίσκοπος [[Κάρολος του Μάιντς]] διεκδίκησε και αυτός με την σειρά του τον τίτλο του βασιλιά της Ακουιτανίας για τον εαυτό του.
Η βασιλεία του Πεπίνου τελείωσε το [[852]], όταν συνελήφθη από τον Σανς, παλιό εχθρό του πατέρα του, ο οποίος τον παρέδωσε στον θείο του, Κάρολο τον φαλακρό, που τον φυλάκισε σε μοναστήρι στο [[Σουασόν]]. Ο Σανς ανταμείφθηκε με τον τίτλο του [[δούκας|δούκα]]. Αλλά λίγο αργότερα ένας ξάδελφος του, ο [[Λουδοβίκος ο Νεότερος]], γιος του Λουδοβίκου του Γερμανικού, απεστάλη από τον πατέρα του εναντίον του ετεροθαλούς αδελφού του, Καρόλου. Ο Πεπίνος βρήκε την ευκαιρία να δραπετεύσει ([[854]]), ενώθηκε με τους Βίκινγκς, ενώ αναφέρεται ότι ως το ([[864]]) είχε απαρνηθεί τον χριστιανισμό ασπαζόμενος την παγανιστική θρησκεία των Βίκινγκς. Τότε συνελήφθη για δεύτερη φορά και φυλακίστηκε οριστικά στο [[Σενλί]], όπου έμεινε φυλακισμένος ως τον θάνατο του.
 
Η βασιλεία του Πεπίνου Β΄ στην Ακουιτανία έληξε άδοξα όταν τον συνέλαβε ο αντίπαλος του πατέρα του Σάντσο Β΄ (852), τον διαδέχθηκε σαν Δούκας της Ακουιτανίας υπό την υποτέλεια του Καρόλου του Φαλακρού. Ο Πεπίνος Β΄ συνελήφθη και φυλακίστηκε στο μοναστήρι του Σαιν-Μεντάρ στο Σουασόν. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός που βρισκόταν σε πόλεμο με τον Κάρολο τον Φαλακρό έστειλε τον γιο του [[Λουδοβίκος ο Νεότερος|Λουδοβίκο τον Νεότερο]] να διεκδικήσει την Ακουιτανία, βάδισε μέχρι την Λιμόζ αλλά επέστρεψε ανατολικά (855). Ο Πεπίνος Β΄ βρήκε την ευκαιρία να δραπετεύσει (854), επανήλθε στην Ακουιτανία και αποκαταστάθηκε στα περισσότερα εδάφη και εξουσίες του. Την εποχή που ο Κάρολος ο Φαλακρός ήταν απασχολημένος σε πόλεμο εναντίον του Πεπίνου Β΄ οι Βίκινγκ λεηλάτησαν άγρια όλη την [[Κοιλάδα του Λίγηρα]] και τις πόλεις [[Πουατιέ]], [[Ανγκουλέμ]], [[Περιγκέ]], Λιμόζ, [[Κλερμόν-Φεράν]] και [[Μπουρζ]]. Ο Πεπίνος εν τω μεταξύ απαρνήθηκε πλήρως τον χριστιανισμό και λάτρευε την ειδωλολατρεία ''"χωρίς καμιά διαφορά με τους Βίκινγκ"''.<ref>"Pepin II of Aquitaine," The Routledge Companion to Medieval Warfare, Jim Bradbury, ed. (Routledge, 2004), σ. 72</ref><ref>Archibald Ross Lewis (1965), The Development of Southern French and Catalan Society, 718–1050 (Austin: University of Texas Press), σσ. 100–101</ref><ref>Edward Peters (1970), The Shadow King: Rex inutilis in Medieval Law and Literature, 751–1327 (New Haven: Yale University Press), σσ. 67–68</ref> Σε νέα επίθεση από τους Βίκινγκ στην Τουλούζη ενώθηκε ξανά μαζί τους (864) αλλά συνελήφθη, με το ''"Έδικτο του Πιστρ"'' μεταφέρθηκε στο Σανλίς, όπου έμεινε οριστικά φυλακισμένος ως τον θάνατο του.
 
==Παραπομπές==
<references />
 
==Πηγές==
 
*Archibald Ross Lewis (1965), The Development of Southern French and Catalan Society, 718–1050 (Austin: University of Texas Press)
*Edward Peters (1970), The Shadow King: Rex inutilis in Medieval Law and Literature, 751–1327 (New Haven: Yale University Press)
 
{{Authority control}}
 
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Pepin II of Aquitaine}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πεπίνος_Β΄_της_Ακουιτανίας"