Λοθάριος της Φραγκίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 30:
| υπογραφή =
}}
O '''Λοθάριος της Γαλλίας''' ([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Lothaire'', [[941]] – [[2 Μαρτίου]] [[986]]) ήταν [[Κατάλογος μοναρχών της ΓαλλίαςνΓαλλίας|Βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων]] από την [[Δυναστεία των Καρολιδών]] ([[10 Σεπτεμβρίου]] ([[10 Σεπτεμβρίου]] [[954]] - [[2 Μαρτίου]] [[986]]).<ref>Jarrett Jonathan (2011). "Caliph, King, or Grandfather: Strategies of Legitimization on the Spanish March in the Reign of Lothar III". The Mediaeval Journal. 1 (2): 1–22</ref> Ο Λοθάριος ήταν γιος του [[Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου Δ΄ της Γαλλίας]] και της [[Γκερμπέργκα της Σαξονίας|Γκερμπέργκας της Σαξονίας]].<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 1</ref>
 
==Άνοδος==
 
Διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 13 ετών (10 Σεπτεμβρίου 954), στέφτηκε βασιλιάς από τον αρχιεπίσκοπο της Ρενς (12 Νοεμβρίου 954).<ref>The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σ. 60</ref> Ο Λοθάριος είχε ήδη οριστεί κληρονόμος την εποχή που αρρώστησε ο πατέρας του (951), το έθιμο αυτό επικρατούσε στην αυλή των Φράγκων από την εποχή που κυβερνούσε ο [[Οίκος των Μεροβιγγείων]].<ref>Sassier 1995, σ. 136</ref>
Η Γκερμπέργκα συμμάχησε με τον γαμπρό της Ούγο τον Μέγα, δούκα των Φράγκων και κόμη των Παρισίων που ήταν αντίπαλος του συζύγου της.<ref>The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σ. 14</ref> Ο [[Ούγος ο Μέγας]] ανέλαβε σε αντάλλαγμα να κυβερνήσει το [[Δουκάτο της Ακουιτανίας]] και το μεγαλύτερο τμήμα από το [[Βασίλειο της Βουργουνδίας]] σαν Αντιβασιλιάς.<ref>The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σ. 14</ref><ref>Bourchard, Constance Brittain (1999). "Burgundy and Provence: 879–1032". In Reuter, Timothy; McKitterick, Rosamond; Abulafia, David (eds.). The New Cambridge Medieval History: Vol. III, c.900 – c.1024. III (first ed.). Cambridge: Cambridge University Press. σσ. 328–345, 336</ref> Ο Λοθάριος κληρονόμησε ένα διασπασμένο βασίλειο στο οποίο κυβερνούσαν οι μεγιστάνες και αξιωματούχοι χωρίς να παίρνουν την άδεια του βασιλιά, μεγιστάνες όπως ο Ούγος Καπέτος και ο [[Ερβέρτος Β΄ του Βερμαντουά]] ήταν μεγάλη απειλή.<ref>George Holmes, The Oxford Illustrated History of Medieval Europe (Oxford; New York: Oxford University Press, 1988), σ. 163</ref> Ο Λοθάριος και ο Ούγος ο Μέγας πολιόρκησαν και κατέλαβαν το [[Πουατιέ]] (955). ΟτανΌταν πέθανε ο Ούγος ο Μέγας (956) ο Λοθάριος ήταν 15 ετών, την κηδεμονία του ανέλαβε ο από μητέρα θείος του [[Μπρούνο ο Μέγας]], αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας και αδελφός του [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Οι γιοι του Ούγου του Μέγα [[Ούγος Καπέτος]] και [[Όθων της Βουργουνδίας]] ήρθαν σε συμφωνία με τον Λοθάριο με την επέμβαση του Μπρούνο. Ο βασιλιάς έδωσε στον Ούγο το [[Παρίσι]] και τον τίτλο του Δούκα των Φράγκων, ο Οθων παρέλαβε το [[Δουκάτο της Βουργουνδίας]] (956).
 
==Ένταση με την Αγία Ρωμαική Αυτοκρατορία==
 
Η κηδεμονία του Μπρούνο διατηρήθηκε μέχρι το 956, προσανατολίστηκε στην υποταγή της [[Δυτική Φραγκία|Δυτικής Φραγκίας]] στην [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]. Με την ενηλικίωση του αποφάσισε παρά την νεαρή του ηλικία να ανεξαρτητοποιθείανεξαρτητοποιηθεί από τους συγγενείς της μητέρας του, αυτό τον έφερε σε σύγκρουση με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Λοθάριος ωστόσο δεν ήθελε να συγκρουστεί με τον Όθων Α΄, παντρεύτηκε την [[Έμμα της Ιταλίας]] την μοναδική κόρη της αυτοκράτειρας [[Αδελαΐδα της Ιταλίας|Αδελαΐδας της Ιταλίας]] δεύτερης συζύγου του Όθων Α΄ με τον πρώτο της σύζυγο που ήταν ο [[Λοθάριος Β΄ της Ιταλίας]] μέλος του [[Οίκος των Μποζονιδών|Οίκου των Μποζονιδών]] (966).<ref>Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328, (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 42</ref> Ο [[Βαλδουίνος Γ΄ της Φλάνδρας]] γιος και συμβασιλέας του [[Αρνούλφος Α΄ της Φλάνδρας|Αρνούλφου Α΄ της Φλάνδρας]] πέθανε πρόωρα (962), ο Αρνούλφος ο Γηραιός κληροδότησε την [[Φλάνδρα]] στην [[Λωρραίνη (περιοχή)|Λωρραίνη]]. Με τον θάνατο του Αρνούλφου του Γηραιού (965), ο Λοθάριος επιτέθηκε στην Φλάνδρα, κατέλαβε πολλές πόλεις αλλά οι οπαδοί του μικρού [[Αρνούλφος Β΄ της Φλάνδρας|Αρνούλφου Β΄]] μπόρεσαν να τον αποκρούσουν. Ο Λοθάριος διατήρησε μόνο το [[Αράς]] και το [[Ντουαί]].<ref>Pierre Riche, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1993), σσ. 264–65</ref> Ο Λοθάριος ήθελε να αυξήσει την επίδραση του στην [[Λοθαριγγία]], ο [[Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] προσπάθησε να τον εμποδίσει.<ref>Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 43</ref>
 
Ο αυτοκράτορας Όθων Β΄ έδιωξε τους αδελφούς [[Ρέγκιναρ Δ΄ του Μονς]] και [[Λάμπερτ Α΄ του Λουβαίν]], αμέσως μετά συμμάχησαν με τον μικρότερο αδελφό του Λοθάριου [[Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης|Κάρολο]] και τον [[Όθων του Βερμαντουά]] και βάδισαν εναντίον του αυτοκράτορα. Η τελική σύγκρουση έγινε στην [[Μονς]], ο Λοθάριος υποστήριξε τον αδελφό του αλλά δεν έστειλε στρατό να τον βοηθήσει.<ref>Jean Le Mayeur: La gloire belgique: poeme national en dix chants, Valinthout and Vandenzande, 1830, σ. 304.</ref><ref>Lecouteux 2004, σ. 11</ref> Ο Κάρολος εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και ανέλαβε τον έλεγχο στην [[Λοθαριγγία]].<ref>Sassier 1995, σ. 161</ref> Το βασικό του ενδιαφέρον ήταν να σπάσει τους δεσμούς ανάμεσα στον Λοθάριο και τον Οίκο του Αρντέν, έναν πανίσχυρο Οίκο στην Λοθαριγγία πιστό στον Όθων Β΄, σε αυτούς ανήκαν οι [[Αντάλμπερο της Ρενς]] και ο [[Αντάλμπερο του Λον]]. Ο Κάρολος κατηγόρησε την βασίλισσα Έμμα για μοιχεία με τον Αντάλμπερο του Λον (977), ο Λοθάριος συγκάλεσε Σύνοδο στην Φιμ για να συζητήσει το θέμα. Δεν βρέθηκαν αποδείξεις και αθωώθηκαν, ο Κάρολος που τους κατηγόρησε άδικα εξορίστηκε. Ο Οίκος του Αρντεν και οι οπαδοί της Λοθαριγγίας που ήταν υπέρ του αυτοκράτορα ήταν πανίσχυροι στην αυλή της Λωρραίνης. Ο Όθων Β΄ διόρθωσε την αδικία και αποκατέστησε τους αδελφούς Ρέγκιναρ Δ΄ του Μονς και Λάμπερτ Α΄ του Λουβαίν με την Κομητεία του Αινώ, την δεκαετία του 950 διόρισε τον Κάρολο δούκα της Άνω Λωρραίνης που αντιστοιχεί στην βόρεια Λοθαριγγία. Μετά τον διορισμό ο Κάρολος ήταν αποφασισμένος να εκδικηθεί τον αδελφό του για την προσβολή.<ref>Sassier 1995, σ. 162</ref>
Γραμμή 119:
 
{{s-start}}
{{s-hou|[[Δυναστεία των Καρολιδών]]| |941|2 Μαρτίου|986}}
{{s-reg|}}
{{s-bef| rows=1 | πριν=[[Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος Δ΄]]}}
{{s-ttl|τίτλος=[[Κατάλογος μοναρχών της Γαλλίας|Βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων]]<br>[[Αρχείο:Royal_Standard_of_the_King_of_France.svg|50px]]
{{s-ttl|τίτλος=[[Κατάλογος μοναρχών της Γαλλίας|Βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων]]<br>[[Αρχείο:Royal_Standard_of_the_King_of_France.svg|50px]] | έτη=[[10 Σεπτεμβρίου]] [[954]] - [[2 Μαρτίου]] [[986]]}}
{{s-aft| rows=2 | μετά=[[Λουδοβίκος Ε΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος Ε΄]]}}
{{s-end}}