Νομίσματα της Φραγκοκρατίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
===Το πριγκιπάτο της Αχαΐας===
Έπειτα από την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, ο Βονιφάτιος του Μομφερράτου βάδισε νοτιότερα. Αλλά την Κόρινθο, το Άργος και το Ναύπλιο τα φύλαγε ο [[Λέων Σγουρός]]. Ο Βονιφάτιος επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και άφησε έναν ιππότη του, τον Γουλιέλμο Α΄ Σαμπλίτ. Αυτός κατέλαβε την Πάτρα, ίδρυσε το πριγκιπάτο της Αχαΐας και προχώρησε στην Κυπαρισσία και τη Μεσσηνία. Οι Βενετοί κράτησαν τη Μεθώνη και την Κορώνη. Ο Γουλιέλμος Α΄ επέστρεψε στην πατρίδα του και πρίγκιπας ανέλαβε ο συμπολεμιστής του Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος, ο οποίος κατέλαβε τη Λακωνία και την Αρκαδία. Επίσης την Κόρινθο, το Ναύπλιο και το Άργος με τη συνδρομή του Γκυ Α΄ κυρίου των Αθηνών, που του έδωσε τις δύο τελευταίες πόλεις, ως ανταμοιβή. Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του: πρώτα ο Γεδεφρείδος Β΄ και μετά ο αδελφός του Γουλιέλμος Β΄. Ο τελευταίος κατέλαβε τη Μονεμβασία, αλλά η φιλοδοξία του τον έκανε να συγκρουστεί με τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄, ο οποίος τον νίκησε στη Μάχη της Πελαγονίας (κοντά στα Σκόπια) το 1259. Για να τον ελευθερώσει, ο Μιχαήλ Η΄ έλαβε τα κάστρα της Μονεμβασίας, Μυστρά και Μαΐνης. Έτσι η νοτιο-ανατολική Πελοπόννησος επανήλθε στην Αυτοκρατορία. Ο Μιχαήλ Η΄ ανακατέλαβε το 1261 την Κωνσταντινούπολη, από όπου έφυγε ο Βαλδουίνος Β΄. Αυτός πήγε στον Κάρολο Α΄ της Νάπολης και του παραχώρησε τα δικαιώματά του στον θρόνο. Έτσι ο Γουλιέλμος Β΄ έγινε υποτελής των Καπετιδών-Ανζού. Οι δύο ηγεμόνες πάντρεψαν τα παιδιά τους: η Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου παντρεύτηκε τον Φίλιππο των Καπετιδών-Ανζού. Μετά παντρεύτηκε τον Φλωρέντιο του Αινώ και είχε κόρη τη Ματθίλδη του Αινώ. Αυτή παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο της Βουργουνδίας και μετά τον Ιωάννη της Γραβίνας. Τον τελευταίο διαδέχθηκε ο ανιψιός του Φίλιππος Β΄ του Τάραντα και μετά ο ανιψιός εκείνου Ιάκωβος ντε Μπω. Έπειτα το κατέλαβαν οι Ναβαρραίοι,
Στη Δύση κοβόταν το αργυροχάλκινο ''δηνάριο'' (denier). Το δηνάριο της Τουρ, που έκοψε Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας, άρεσε και το μιμήθηκαν πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. είναι το δηνάριο της Τουρ, ''denier Tournois'', στα ελληνικά ''Τορνέζιο''. Φέρει στυλιζαρισμένα την πρόσοψη της εκκλησίας του Αγ. Μαρτίνου της Τουρ.▼
Για τη χρονολόγηση των νομισμάτων βοηθούμεθα από την αναφορά του ''Χρονικού του Μωρέως'' ότι ο Γοδεφρείδος Β΄ νυμφεύτηκε το 1217 την Αγγή ντε Κουρτεναί (αδελφή του Λατίνου αυτοκράτορα Ερρίκου) και από το ''Istoria del Regno di Romania'', που αναφέρει πως ο Γουλιέλμος Β΄ ταξίδεψε το 1249 στην Κύπρο και ζήτησε από τον Λουδοβίκο Θ΄ της Γαλλίας την άδεια να κόψει νομίσματα, πράγμα που έγινε. Η αναγραφή στα νομίσματα "G. PRINCEPS ACHAIE" είναι μία δυσκολία, καθώς με το γράμμα G αρχίζουν τα ονόματα Godfroi και Guillaume. Νομίσματα έκοψαν οι δύο αδελφοί Γοδεφρείδος Β΄ (1218-45) και Γουλιέλμος Β΄ (1245-78) οι Βιλλεαρδουίνοι και είναι μικρά χάλκινα ("οβολοί"), μεγαλύτερα χάλκινα και τορνέζια. Τα τελευταία πρέπει να άρχισαν να κόβονται από τη Συνθήκη του Βιτέρμπο (1267). Οι παραστάσεις είναι συνήθως ένας σταυρός στη μία όψη και στην άλλη ο ναός του Αγ. Μαρτίνου της Τουρ. Επιγραφές: G[U]. P[RINCEPS] ACCAIE ή ACh[AIE] / CORINTI ή CLARENTIA (Γλαρέντζα).
Άλλες επιγραφές: YSABELLA P. ACh., FLORENCE, Ph[ILIPU]s D[UX] SAB[AUDIE], MAhAVTE, LODOVIC D[UX] B[URGUNDIE]
Η αδελφή της Ισαβέλλας, η Μαργαρίτα, διεκδίκησε το πριγκιπάτο για την κόρη της Ισαβέλλα ντε Σαμπράν και μετά ο ανιψιός της τελευταίας [[Ιάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας]]: I[N]FAN[TE]S F[ERDINANDO] DE MAIORK[A] / DE CLARENCIA.
Με την απώλεια της Μ. Ασίας τον 11ο αι. η οικονομία κλονίστηκε και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες μείωναν το πολύτιμο μέταλλο στα νομίσματα: τα χρυσά έγιναν σταδιακά χρυσάργυρα, τα χρυσάργυρα έγιναν αργυρά και τα αργυρά έγιναν χάλκινα. Έτσι οι έμποροι της Ανατολής, αντί γι'αυτά, προτιμούσαν τα σταθερά Βενετικά νομίσματα: το χρυσό ''δουκάτο'' ή ''τσεκίνι'', τα αργυρά ''γκρόσα''. Αυτά τα σταθερά νομίσματα αντιγραφόταν: το Βενετικό δουκάτο αντιγράφτηκε από τους Γατελούζους της Λέσβου, τους Ιουστινιάνι της Χίου, τους Ιωαννίτες της Ρόδου και τον Ροβέρτο του Τάραντα, ως πρίγκιπα της Αχαΐας. Ο Ροβέρτος αντέγραφε στη Γλαρέντζα χρυσά τσεκίνια, αργυρά γκρόσα και αργυρά σολδίνια. Όμως αντί για καθαρό χρυσάφι, οι απομιμήσεις του ήταν από 60% χρυσό, για να κερδίσει.▼
▲Με την απώλεια της Μ. Ασίας τον 11ο αι. η οικονομία κλονίστηκε και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες μείωναν το πολύτιμο μέταλλο στα νομίσματα: τα χρυσά έγιναν σταδιακά χρυσάργυρα, τα χρυσάργυρα έγιναν αργυρά και τα αργυρά έγιναν χάλκινα. Έτσι οι έμποροι της Ανατολής, αντί γι'αυτά, προτιμούσαν τα σταθερά Βενετικά νομίσματα: το χρυσό ''δουκάτο'' ή ''τσεκίνι'', τα αργυρά ''γκρόσα''. Αυτά τα σταθερά νομίσματα αντιγραφόταν: το Βενετικό δουκάτο αντιγράφτηκε από τους Γατελούζους της Λέσβου, τους Ιουστινιάνι της Χίου, τους Ιωαννίτες της Ρόδου και τον Ροβέρτο του Τάραντα, ως πρίγκιπα της Αχαΐας. Ο Ροβέρτος αντέγραφε στη Γλαρέντζα χρυσά τσεκίνια, αργυρά γκρόσα και αργυρά σολδίνια. Όμως αντί για καθαρό χρυσάφι, οι απομιμήσεις του ήταν από 60% χρυσό, για να κερδίσει.
▲Στη Δύση κοβόταν το αργυροχάλκινο ''δηνάριο'' (denier). Το δηνάριο της Τουρ, που έκοψε Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας, άρεσε και το μιμήθηκαν πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. είναι το δηνάριο της Τουρ, ''denier Tournois'', στα ελληνικά ''Τορνέζιο''. Φέρει στυλιζαρισμένα την πρόσοψη της εκκλησίας του Αγ. Μαρτίνου της Τουρ.
===Το δουκάτο της Αθήνας===
| |||