Σύστημα προσγείωσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αποτελούν το 2,5 με 5% του [[Μέγιστο βάρος απογείωσης|μέγιστου βάρους απογείωσης]] και το 1,5 με 1,75% του κόστους κατασκευής ενός αεροσκάφους αλλά το 20% του κόστους [[Συντήρηση αεροσκάφους|συντήρησης]] της [[Άτρακτος|ατράκτου]]. Κάθε τροχός μπορεί να υποστηρίξει έως 30 τόννους, να αναπτύξει ταχύτητα 300 χλμ/ώρα, να κυλήσει με ταχύτητα έως 500.000 χλμ/ώρα και έχει χρόνο ζωής 20.000 ωρών ή 20 έτη.<ref>{{cite web|url=http://www.fzt.haw-hamburg.de/pers/Scholz/dglr/hh/text_2002_04_11_Fahrwerk.pdf|title=Aircraft Landing Gear|date=04-Απρίλιος 2002|publisher=Airbus-Deutschland GmbH|at=The Evolution of a System|accessdate=302017-12-201730|author=Gerd Roloff|archiveurl=https://web.archive.org/web/20081122135510/http://www.fzt.haw-hamburg.de/pers/Scholz/dglr/hh/text_2002_04_11_Fahrwerk.pdf|archivedate=2008-11-22|url-status=dead}}</ref> Το σύστημα προσγείωσης αποτελεί συνήθως το 4–5% της μάζας απογείωσης και μπορεί να φτάσει έως και το 7%.<ref>{{cite book |last=Kundu |first= Ajoy Kumar |title= Aircraft Design |location= New York |publisher= Cambridge University Press |year= 2010 |isbn= 9780511677854 |url= https://books.google.com/books?id=NeHoahlhCGMC&lpg=PA194&dq=The%20undercarriage%20mass%20can%20encompass%20as%20much%20as%207%25%20(typically%204%20to%205%25)%20of%20the%20MTOM%20for%20large%20aircraft&pg=PA194#v=onepage&q=The%20undercarriage%20mass%20can%20encompass%20as%20much%20as%207%25%20(typically%204%20to%205%25)%20of%20the%20MTOM%20for%20large%20aircraft&f=false |page= 194}}</ref>

Σε ιστορικά παραδείγματα περιλαμβάνεται το πυραυλοκίνητο μαχητικό [[Messerschmitt Me 163|Messerschmitt Me 163 ''Komet'']],<ref name="ME163">{{cite web|url=https://web.archive.org/web/20090218042740/http://www.aviation.technomuses.ca/collections/artifacts/aircraft/MesserschmittMe163B-1aKomet/|title=Messerschmitt Me 163B-1a Komet|website=www.aviation.technomuses.ca|publisher=Canada Aviation and Space Museum|accessdate=012018-01-201801}}</ref> το γιγαντιαίο ανεμόπτερο [[Messerschmitt Me 321]] ''Gigant'', και το πρωτότυπο αναγνωριστικό βομβαρδιστικό [[Arado Ar 234]]<ref>[http://aerostories.free.fr/events/juvin/ar234-01.JPG "Aerostories: Arado 234, July - August 1944: no ordinary missions."] ''Aerostories''. Ανακτήθηκε στις 012018-01-201801.</ref>. Το κύριο μειονέκτημα χρήσης αυτών των συστημάτων στα γερμανικά αεροσκάφη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν πως τα αεροσκάφη θα βρισκόταν διασκορπισμένα στα στρατιωτικά αεροδρόμια αφότου είχαν προσγειωθεί από αποστολή και δεν θα μπορούσαν να τροχιοδρομήσουν με δική τους ισχύ στην κατάλληλη θέση, κάτι που τα έκανε ευάλωτα σε χτυπήματα των [[Συμμαχικές δυνάμεις (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)|συμμαχικών]] μαχητικών. Ένα παρόμοιο σύγχρονο παράδειγμα είναι οι ακροπτερύγιοι υποστηρικτικοί τροχοί του αναγνωριστικού αεροσκάφους [[Lockheed U-2]] οι οποίοι πέφτουν στο έδαφος αμέσως μετά την απογείωση και το αεροσκάφος στηρίζεται σε ράβδους από τιτάνιο για την προσγείωση του.<ref>{{Cite book|title=The Central Intelligence Agency and Overhead Reconnaissance: The U-2 and OXCART Programs, 1954Ð1974|first=Gregory|last=Pedlow|first2=Donald|last2=Welzenbach|publisher=Skyhorse Publishing, Inc.|isbn=9781634508513|year=2016|location=New York|page=32|url=https://books.google.gr/books?id=msolDAAAQBAJ&pg=PT32}}</ref>

Μερικά από τα πρώτα μαχητικά τζετ του [[Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό|Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού]] ήταν εξοπλισμένα με «γονατίζοντες» εμπρόσθιους τροχούς που αποτελούνταν από πηδαλιουχούμενους βοηθητικούς τροχούς με μικρά στηρίγματα που βρισκόταν μπροστά από τον κυρίως τροχό, δίνοντας τη δυνατότητα στα αεροσκάφη να τροχιοδρομήσουν με τον κύριο τροχό ανασυρμένο. Το χαρακτηριστικό αυτό είχε σκοπό να ενισχύσει την ασφάλεια στα [[Αεροπλανοφόρο|αεροπλανοφόρα]] ανακατευθύνοτας τις εκτονώσεις θερμών αερίων προς τα πάνω, και μειώνοντας τις απαιτήσεις για χώρο στα υπόστεγα μιας και τα αεροσκάφη μπορούσαν να σταθμεύσουν έχοντας το μπροστινό τμήμα τους κάτω από την ουρά ενός άλλου αεροσκάφους με παρόμοιο εξοπλισμό. Ο γονατίζων τροχός χρησιμοποιήθηκε στο [[North American FJ-1 Fury]]<ref>{{cite web|url=https://yanksair.com/Products/127/110/North-American-NA-141-Fury-FJ-1/|title=North American NA-141 Fury (FJ-1)|publisher=Yanks Air Museum|archiveurl=https://web.archive.org/web/20151218164738/https://yanksair.com/Products/127/110/North-American-NA-141-Fury-FJ-1/|archivedate=182015-12-201518|access-date=012018-01-201801|deadurl=yes|df=}}</ref> και τις πρώτες εκδόσεις του [[McDonnell F2H Banshee]], αλλά είχε ελάχιστη επιχειρησιακή χρησιμότητα, και δεν χρησιμοποιήθηκε σε μεταγενέστερα μαχητικά του Ναυτικού.<ref>{{cite book |last=Mesko |first=Jim |date=2002 |title=FH Phantom/F2H Banshee in action. |url= |location=Carrollton, Texas, USA |publisher=Squadron/Signal Publications, Inc. |page=12 |isbn=0-89747-444-9}}</ref>

Για τη μείωση της οπισθέλκουσας, τα σύγχρονα [[Ανεμόπτερο|ανεμόπτερα]] χρησιμοποιούν συνήθως έναν τροχό, ανασυρόμενο ή σταθερό, τοποθετημένο στο κέντρο της ατράκτου που ονομάζεται ''μονός τροχός προσγείωσης''. Ο μονός τροχός προσγείωσης χρησιμοποιείται και σε ορισμένα αεροσκάφη με κινητήρα στα οποία η μείωση της οπισθέλκουσας αποτελεί προτεραιότητα όπως το [[Europa XS]]. Όπως περίπου το πυραυλοκίνητο μαχητικό Me 163, ορισμένα ανεμόπτερα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιούσαν στήριγμα απογείωσης το οποίο απορριπτόταν κατά την απογείωση και στη συνέχεια προσγειωνόταν επί σταθερών ράβδων.<ref name="Europa">{{Cite web|url=http://www.europa-aircraft.co.uk/monowheel/|title=Europa XS Monowheel Overview|year=2011|website=www.europa-aircraft.co.uk|publisher=Europa Aircraft Ltd.|accessdate=012018-01-201801|archiveurl=https://web.archive.org/web/20081205201312/http://www.europa-aircraft.co.uk/monowheel/|archivedate=2008-12-05|url-status=dead}}</ref> Αυτή η διαμόρφωση συνοδεύεται απαραιτήτως από έναν μηχανισμό ουριαίας προσγείωσης.

Υπό την προϋπόθεση ότι ο φόρτος του τροχού και η διάταξη του συστήματος προσγείωσης παραμένουν αμετάβλητα, το βάρος και ο όγκος του ελαστικού θα μειωθούν με την αύξηση της πίεσης γόμωσης.<ref name=Chai/> Από την άποψη της επίπλευσης, η μείωση της επιφάνειας επαφής των ελαστικών θα προκαλέσει υψηλότερη ένταση στην επιφάνεια του διαδρόμου, ακυρώνοντας έτσι ορισμένους αερολιμένες από τα πεδία επιχειρήσεων ενός αεροσκάφους. Η πέδηση θα είναι επίσης λιγότερο αποτελεσματική λόγω της μείωσης της δύναμης τριβής μεταξύ των ελαστικών και του εδάφους. Επιπλέον, η μείωση του μεγέθους του ελαστικού και, κατά συνέπεια, του τροχού, θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα εάν τα εσωτερικά φρένα πρέπει να τοποθετηθούν μέσα στις ζάντες των τροχών. Τα επιχειρήματα κατά της υψηλότερης πίεσης είναι τέτοιας φύσης ώστε οι χειριστές εμπορικών αεροσκαφών γενικά προτιμούν τις χαμηλότερες πιέσεις προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η διάρκεια ζωής των ελαστικών και να ελαχιστοποιηθεί η τάση στον διάδρομο.<ref name=blackman>"Test Pilot" Tony Blackman, Grub Street Publishing 2009, {{ISBN|9781906502362}}, σελ. 177</ref> Ωστόσο, η υπερβολικά χαμηλή πίεση μπορεί να οδηγήσει σε ατυχήματα. Ένας γενικός κανόνας για την απαιτούμενη πίεση των ελαστικών δίνεται από τους κατασκευαστές στους κατάλογους τους.<ref name="Goodyear">{{Cite web|url=http://www.goodyearaviation.com/resources/|title=Resources {{!}} Goodyear Aviation Tires|website=www.goodyearaviation.com|accessdate=022018-01-201802}}</ref> Τα ελαστικά πολλών εμπορικών αεροσκαφών πρέπει να γεμίζονται με άζωτο ή αέρα χαμηλού οξυγόνου για να αποτρέπεται η εσωτερική καύση τους η οποία μπορεί να προκαλέσει υπερθέρμανση στα φρένα παράγοντας άσταθεις υδρογονάνθρακες στην επένδυση των ελαστικών.<ref name="FAA_Ruling">{{Cite web|url=http://rgl.faa.gov/Regulatory_and_Guidance_Library/rgFinalRule.nsf/a09133bddc7f4fbb8525646000609712/e18b9cadcf1a66da86256a3100713354!OpenDocument|title=Use of Nitrogen or Other Inert Gas for Tire inflation in Lieu of Air|website=rgl.faa.gov|accessdate=022018-01-201802}}</ref>

Δυσλειτουργίες ή ανθρώπινα σφάλματα (ή συνδυασμός αυτών) που σχετίζονται με τα ανασυρόμενα συστήματα προσγείωσης έχουν προκαλέσει πολλά ατυχήματα και συμβάντα στην ιστορία της αεροπορίας. Η αποσταθεροποίηση των τροχών κατά την διάρκεια της διαδικασίας προσγείωσης είχε σημαντικό ρόλο σε περίπου 100 ατυχήματα που συνέβησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μεταξύ 1998 και 2003.<ref>{{cite journal|url=http://asrs.arc.nasa.gov/docs/cb/cb_292.pdf|title=Gear Up Checkup|author=The Office of the NASA Aviation Safety Reporting System|date=January 2004|journal=Call Back ASRS|publisher=NASA|accessdate=032018-01-201803|issue=292}}</ref> Η προσγείωση με τους τροχούς ανασυρμένους, γνωστή και ως [[προσγείωση κοιλιά]] (belly landing) είναι ένα είδος ατυχήματος που συμβαίνει όταν ο κυβερνήτης ξεχνά, ή αποτυγχάνει να ενεργοποιήσει το σύστημα προσγείωσης ή αυτό δεν ενεργοποιείται λόγω μηχανικής δυσλειτουργίας. Αν και σπάνια είναι θανατηφόρα, η προσγείωση χωρίς τροχούς προσγείωσης είναι πολύ δαπανηρή, καθώς προκαλεί τεράστιες ζημιές στην άτρακτο. Εάν κατά τη προσγείωση προκληθεί [[Χτύπημα έλικα|χτύπημα στον έλικα]], ενδεχομένως να χρειάζεται πλήρης αποκατάσταση του κινητήρα. Πολλά αεροσκάφη, την περίοδο μεταξύ των παγκοσμίων πολέμων, σχεδιαζόταν έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους τροχούς να απωθούνται έξω από την άτρακτο ώστε να μειωθούν οι φθορές αν ο κυβερνήτης ξεχνούσε να ενεργοποιήσει το σύστημα προσγείωσης ή σε περίπτωση που το αεροσκάφος καταρρίπτονταν.<ref>{{Cite book|title=Fundamentals of Engineering Tribology with Applications|first=Harish|last=Hirani|publisher=Cambridge University Press|isbn=9781316675380|year=2016|location=Cambridge|page=88|url=https://books.google.gr/books?id=tQS-DAAAQBAJ&pg=PA88}}</ref> Ορισμένα αεροσκάφη έχουν ενισχυμένο δάπεδο στην άτρακτο τους ή έχουν επιπλέον σταθερές κατασκευές, σχεδιασμένες για να ελαχιστοποιούν τις φθορές σε προσγειώσεις χωρίς τροχούς.

Σε περίπτωση βλάβης του μηχανισμού επέκτασης του μηχανισμού προσγείωσης του αεροσκάφους υπάρχει σύστημα ασφαλείας. Αυτό μπορεί να είναι ένα εναλλακτικό υδραυλικό σύστημα, χειροκίνητη μανιβέλα, σύστημα πεπιεσμένου αέρα (άζωτο), [[Πυροτεχνική|πυροτεχνικό]] σύστημα ή σύστημα ελεύθερης πτώσης.<ref>{{cite web|url=http://www.biggles-software.com/software/757_tech/landing_gear/landing_gear.htm|title=Boeing 757 Landing Gear|date=292011-12-201129|publisher=Biggles Software|archiveurl=https://web.archive.org/web/20090324001250/http://www.biggles-software.com/software/757_tech/landing_gear/landing_gear.htm|archivedate=242009-03-200924|accessdate=032018-01-201803|deadurl=yes|df=}}</ref>

Ένα σύστημα ελεύθερης πτώσης ή [[βαρύτητα]]ς χρησιμοποιεί τη βαρύτητα για την επέκταση του συστήματος προσγείωσης στην κάτω θέση. Για να επιτευχθεί αυτό, ο κυβερνήτης ενεργοποιεί έναν διακόπτη ή μια μηχανική λαβή στο θάλαμο διακυβέρνησης, ο οποίος απελευθερώνει την κλειδαριά. Στη συνέχεια, η βαρύτητα τραβάει το σύστημα προσγείωσης προς τα κάτω και το τοποθετεί στη θέση του. Όταν βρίσκεται στη θέση αυτή, το σύστημα προσγείωσης είναι μηχανικά κλειδωμένο και ασφαλές για χρήση σε προσγείωση.<ref name="Hilmerby">{{cite web|url=http://www.hilmerby.com/md80/md_gear.html|title=Landing Gear|date=242009-11-200924|work=Stellans Flightsim Pages|accessdate=032018-01-201803|author=Stellan F. Hilmerby}}</ref>